Η αντιμετώπιση των αιχμαλώτων μιας προδοσίας

Του Μάριου Μακρυγιάννη*

34 χρόνια µετά την τουρκική εισβολή, το 2008, καθιερώνεται η 23η Απριλίου ως ηµέρα µνήµης και τιµής των αιχµαλώτων µιας προδοσίας. Αιχµάλωτοι. Αυτοί οι βασανισµένοι, ψυχή τε και σώµατι, συµπολίτες µας, που τόσα υπέφεραν στα χέρια των βάρβαρων Τούρκων εισβολέων, αγωνίζονται µέχρι σήµερα να ξεπεράσουν τις φοβερές τραυµατικές µνήµες των όσων βίωσαν στις πιο σκοτεινές µέρες της σύγχρονης ιστορίας του τόπου µας. Για αυτούς δεν έχει περάσει ούτε µια µέρα από τη φρικτή εκείνη ώρα της σύλληψης, του δράµατος και της κολάσεως επί γης. Ακούγοντας την ιστορία του καθενός ξεχωριστά, η φαντασία σου αρνείται να αντιληφθεί το µέγεθος της ανθρώπινης ταπείνωσης, των εξευτελισµών και των βασάνων που υπέστησαν.

Η Εθνική Φρουρά, του 1974, τότε όργανο της προδοσίας, πλήρως αποδιοργανωµένη, µέσα από σωρεία λαθών και ενώπιον µιας πανίσχυρης τουρκικής δύναµης, κυριολεκτικά διαλύθηκε. Μονάδες της εγκλωβίστηκαν, διαλύθηκαν, εγκατέλειψαν αβοήθητα χωριά, αµάχους και στρατιώτες.

Στο κάλεσµα της πατρίδας, όλοι προσέτρεξαν µε ενθουσιασµό να υπερασπιστούν το υπέρτατο αγαθό της ελευθερίας. Κάτω από αντίξοες και πρωτοφανείς συνθήκες, άλλοι προσέφεραν τη ζωή τους, άλλοι είναι αγνοούµενοι µέχρι σήµερα και άλλοι αιχµαλωτίστηκαν. Από τότε είµαστε µάρτυρες µιας πρωτοφανούς στάσης του κράτους µας.

Το 2008, επί κυβερνήσεως ∆ηµήτρη Χριστόφια, έγινε για πρώτη φορά µια σοβαρή προσπάθεια προσέγγισης του ζητήµατος των αιχµαλώτων σε σωστή και δίκαιη βάση. Στη συνέχεια, δυστυχώς, άλλα δεν υλοποιήθηκαν, άλλα καταργήθηκαν και άλλα εφαρµόζονται υποτυπωδώς και κατά το δοκούν.

Η πολιτεία µας, 46 χρόνια µετά, δεν έχει καταφέρει να συµπληρώσει τους καταλόγους αυτών των ανθρώπων που ήταν θύµατα µιας ανείπωτης προδοσίας.

Η κυβέρνησή µας, επικαλούµενη «νοµικό κώλυµα», αρνείται να δώσει ένα ενθύµιο της αθέλητης αιχµαλωσίας των, που θα αναγνωρίζει και τη δική τους προσφορά στον αγώνα για την ελευθερία της Κύπρου και συνάµα θα διορθώσει τον απαράδεκτο αιώνιο στιγµατισµό της προσωπικότητάς τους. Λες και παραδόθηκαν εθελοντικά στον βάρβαρο Τούρκο εισβολέα για να εκτελεσθούν!

Στο απολυτήριό τους µέχρι πρότινος ανεγράφετο η επαίσχυντη φράση «Άγνωστος ο τρόπος σύλληψης και διαγωγής κατά την αιχµαλωσία», η οποία, αφού αναγνωρίσθηκε ότι ήταν λανθασµένη, διεγράφη µε διορθωτικό, αντί να εκδοθεί ένα νέο πεντακάθαρο, χωρίς σκιές και υπόνοιες.

Με την καθιέρωση του ΓεΣΥ καταργήθηκε η δωρεάν ιατροφαρµακευτική περίθαλψη που τους είχε παραχωρηθεί το 2008. Το επιχείρηµα της κυβέρνησης «δεν µπορεί να κάνει διακρίσεις», «θα ζητήσουν κι άλλοι εξαίρεση», λες και όλα και όλοι είναι όµοια. Λες και τα ψυχοσωµατικά τραύµατα των ανθρώπων αυτών εξαφανίστηκαν διά µαγείας.

Η πολιτεία στο αίτηµά τους για ένα µικρό επίδοµα επιβίωσης, τους δίνει 7 ευρώ και κάτι… και αυτό ανάλογα και µε προϋποθέσεις. Οι αιχµάλωτοι της προδοσίας δεν είναι ζητιάνοι! Είναι οι άνθρωποί σου. Όλες οι χώρες έχουν καθιερώσει ένα αξιοπρεπές, ισόβιο επίδοµα, το οποίο τους χορηγούν µε απόλυτο σεβασµό και εκτίµηση.

Τα ερωτήµατα που πλανώνται στη σκέψη κάθε λογικού πολίτη είναι «τι απαξιωτική συµπεριφορά είναι αυτή προς τους τόσο βασανισµένους, για χάρη της πατρίδας, αγωνιστές», «µε πιο ηθικό έρεισµα θα καλέσεις ξανά το λαό σου να προσφέρει τη ζωή του για την πατρίδα, όταν οι άνθρωποί σου που υπέφεραν για την ελευθερία του συνόλου τυγχάνουν τόσο απαξιωτικής και απαράδεκτης αντιµετώπισης».

Η στήριξη των ανθρώπων αυτών είναι η ελάχιστη υποχρέωση της πολιτείας. Οι αιχµάλωτοι της Κύπρου το δικαιούνται, όχι µόνο για τους ιδίους, αλλά πρώτιστα για τα παιδιά και τα εγγόνια τους και την περηφάνια τους. Η πολιτεία οφείλει σε τέτοιες εξαιρετικές καταστάσεις να στέκεται αρωγός στους ανθρώπους της, που στην πραγµατικότητα δεν θα έπρεπε να οδηγούνται στη διεκδίκηση των αυτονόητων, αλλά το ίδιο το κράτος να το επεδίωκε ως αρχή. Με τον τρόπο αυτό δίνονται στην κοινωνία τα σωστά µηνύµατα και εµπεδώνεται το αίσθηµα δικαίου και χρηστής διοίκησης.

Εύχοµαι η έµπρακτη στήριξη των ανθρώπων αυτών να γίνει άµεσα, προτού και οι τελευταίοι αποµείναντες φύγουν µε το έντονο αίσθηµα πικρίας και αδικίας που τους διακατέχει και να αναπαυθούν οι ψυχές όσων ήδη έχουν αποδηµήσει.

* Αντιστράτηγος ε.α.