ΑΝΤΡΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ: Λάθος του Προέδρου που δεν ζήτησε την παραίτηση του Βοηθού Γ.Ε.

Ηταν λάθος του Προέδρου της Δημοκρατίας που δεν ζήτησε την παραίτηση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, όχι γιατί θα τον έκρινε ένοχο αλλά για τις ανάγκες που προκύπτουν για την εύρυθμη λειτουργία της Νομικής Υπηρεσίας. Αυτό το λάθος «θα του κοστίσει», τονίζει ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Αντρος Κυπριανού, στο β’ μέρος της συνέντευξής του στη «Χαραυγή». Ταυτόχρονα τονίζει ότι η κρίση των θεσμών γενικότερα ξεκινά από το γεγονός ότι οι διορισμοί έγιναν με κριτήριο «ποιοι θα μπορούσαν να είναι πιο αποτελεσματικοί στην εξυπηρέτηση των στόχων, που είχε θέσει ως Πρόεδρος και ως κυβέρνηση».

Ο Α. Κυπριανού στηλιτεύει την κυβέρνηση Αναστασιάδη για τις συμπεριφορές αυταρχισμού και αλαζονείας που έχει επιδείξει αλλά τονίζει ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει όπως λειτούργησε ο ΔΗΣΥ επί πενταετίας Χριστόφια. Το ΑΚΕΛ είναι κόμμα πατριωτικό και δεν πρόκειται να προκαλέσει αναρχία στη χώρα, τονίζει. Επαναλαμβάνει, επίσης, ότι το ΑΚΕΛ θα αντισταθεί μέχρι τέλους στις ιδιωτικοποιήσεις.

Συνέντευξη στους Νίκη Κουλέρμου και Σπύρο Σωτηρίου

 

 

Μπορεί να αναστραφούν τα σχέδια για τις ιδιωτικοποιήσεις;

Είναι προφανές ότι αυτό το θέμα είναι κυρίως ιδεολογικό. Και αυτό μάς έχει λεχθεί δημόσια από την κυβέρνηση και από την ίδια την Τρόικα στην τελευταία συνάντηση που είχαμε. Ηταν ξεκάθαροι ότι είναι πολιτική τους να προωθηθούν οι ιδιωτικοποιήσεις θεωρώντας ότι θα έλθουν επενδύσεις.

Ο ίδιος ο Υπουργός Οικονομικών είπε ότι δεν έχουμε ανάγκη πλέον τα έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις για το μνημόνιο. Λέει ότι είναι μια διαρθρωτική αλλαγή, η οποία πρέπει να γίνει. Και πού το αποδίδει παρακαλώ; Υπάρχει κακοδιαχείριση, κατασπατάληση δημόσιου χρήματος κ.ο.κ. Μα, οι μεγαλύτερες ληστείες των τελευταίων χρόνων, πού έγιναν; Στον τραπεζικό τομέα που είναι ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του ιδιωτικού τομέα. Ε, δεν μπορούν να μας λένε, ότι υπάρχουν αυτά τα προβλήματα επειδή είναι Οργανισμοί Δημόσιας Ωφελείας. Εμείς λέμε ότι χρειάζεται εκσυγχρονισμός του νομικού πλαισίου λειτουργίας αυτών των οργανισμών αλλά και εκσυγχρονισμός σε ό,τι αφορά τη μεθοδολογία των διορισμών στα ΔΣ με βάση πολύ πιο αυστηρά κριτήρια στους διορισμούς. Θεωρούμε ότι αυτό που επιχειρείται είναι το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου στα ιδιωτικά χέρια. Και για να πετύχουν αυτό το στόχο χρησιμοποιούν ένα σωρό ψέματα και διαστρεβλώσεις και όπως πάντα και το φόβο: «Θα κλείσει η CYTA, όπως έκλεισαν οι Κυπριακές Αερογραμμές». Μα γιατί έκλεισαν οι Κυπριακές Αερογραμμές;

Ηταν αναπόφευκτο να κλείσουν ή γιατί έγιναν τεράστια λάθη, τα οποία δεν επέτρεψαν στην εταιρεία να αναπτυχθεί; Θα φέρω ένα παράδειγμα: Επί προηγούμενης διακυβέρνησης ΔΗΣΥ, η ΑΛΚ πραγματοποιούσε εκατομμύρια λίρες ζημιές και ο ΔΗΣΥ μονίμως ήθελε να την κλείσει, επειδή ήταν ζημιογόνα. Οταν έφυγε ο ΔΗΣΥ και διορίστηκαν άλλα συμβούλια, η ΑΛΚ πραγματοποίησε κέρδη. Εδώ και μια 15ετία σχεδόν πραγματοποιεί κέρδη 30-40 εκ. ευρώ ετησίως και έχει δημιουργήσει αποθεματικό 250 εκ. ευρώ. Διερωτώμαι ειλικρινά γιατί αυτά τα αποθέματα πρέπει να δοθούν σε τιμή ευκαιρίας στον οποιονδήποτε ιδιώτη. Είναι καθαρά ιδεολογικό το ζήτημα και η κυβέρνηση, όπως και σε άλλα ζητήματα, θεωρεί ότι πρέπει τα πάντα να υποτάσσονται στα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών και όχι να εξυπηρετούνται τα συμφέροντα της πλειοψηφίας.

Υπάρχει δυνατότητα αντίστασης; Το ΑΚΕΛ θα συνεχίσει και εντός και εκτός Βουλής να αντιστέκεται και θα αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για τερματισμό αυτών των διαδικασιών. Λυπούμαι να παρατηρήσω ότι κόμματα, τα οποία παραδοσιακά συμμερίζονταν τις ίδιες απόψεις μαζί μας -το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ- σήμερα είναι προφανές ότι έχουν μετακινηθεί.

Οι τοποθετήσεις τους δεν μας ενθαρρύνουν σε ό,τι αφορά στη στάση που θα τηρήσουν. Εμείς θα πάμε μέχρι τέλους και εναπόκειται σε εκείνους κατά πόσον θα συνταχθούν μαζί μας ή θα συνταχθούν με τα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών.

Η κυβέρνηση Αναστασιάδη κατηγορείται για συμπεριφορές αυταρχισμού και αλαζονείας (ωράρια, διατάγματα). Μήπως η αντιπολίτευση -και δεν εννοώ μόνο το ΑΚΕΛ- έχει επιδείξει υπερβολική ανοχή σ’ αυτά τα φαινόμενα;

Είναι πρωτοφανής και η αλαζονεία και ο αυταρχισμός. Το μόνο το οποίο τους καθοδηγεί είναι τα συμφέροντα της τάξης τους, των πλουσίων και των εκλεκτών, και των φίλων και συγγενών. Μπροστά σ’ αυτά δεν διστάζουν σε τίποτε. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των ωραρίων. Οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι που είναι η ραχοκοκκαλιά της κυπριακής αγοράς, η καταπληκτική πλειοψηφία των υπεραγορών, με εξαίρεση 4-5 μεγάλες υπεραγορές, ήθελαν τα καταστήματα να είναι κλειστά τις Κυριακές. Επέλεξαν συνειδητά να υπηρετήσουν τις 4-5 μεγάλες υπεραγορές. Δεν είναι μόνο σήμερα που αυτές οι υπεραγορές ασκούσαν πιέσεις στην κυβέρνηση. Πιέσεις ασκούνταν και επί κυβέρνησης Χριστόφια, η οποία είχε το σθένος να αντέξει σ’ αυτές τις πιέσεις. Σήμερα υπέκυψαν γιατί αυτή είναι η φιλοσοφία τους, βέβαια. Να μην ξεχνούμε αυτό που είπε ο κ. Χάσικος -ότι από αυτούς τους μεγάλους επιχειρηματίες θα προέλθει και η επανεκκίνηση της οικονομίας. Βέβαια ακούμε γι’ αυτήν την επανεκκίνηση εδώ και δυόμισι χρόνια, αλλά επανεκκίνηση δεν βλέπουμε.

Σε ό,τι αφορά στην αντιπολίτευση λέω ότι πάντοτε υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης στην άσκησή της. Αν περιμένουν, όμως, κάποιοι από το ΑΚΕΛ ότι θα λειτουργήσει όπως λειτούργησε ο ΔΗΣΥ επί πενταετίας Χριστόφια, δεν πρόκειται να το πράξουμε. Το ΑΚΕΛ είναι κόμμα σοβαρό, κόμμα υπεύθυνο και ταυτόχρονα πατριωτικό. Θέτει πάνω από όλα το συμφέρον της Κύπρου και του λαού μας και δεν πρόκειται να προκαλέσει αναρχία στη χώρα και δεν πρόκειται να οδηγήσει σε καταστάσεις που θα ζημιώνουν τον τόπο.

Θα τεθεί επικεφαλής αγώνων, μαζί με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα σε μια προσπάθεια με κινητοποιήσεις και αντιδράσεις να ασκήσουμε πιέσεις, έτσι ώστε η κυβέρνηση να συνειδητοποιήσει ότι δεν μπορεί να λειτουργεί μ’ αυτό τον τρόπο.

Η κυβέρνηση έχει μια φιλοσοφία, την οποία εκφράζει με τα νομοσχέδια που προωθεί στη Βουλή. Το ερώτημα το κρίσιμο είναι τα άλλα κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως κόμματα της αντιπολίτευσης, πώς τοποθετούνται στη Βουλή για να αντιμετωπίσουν αυτή την αλαζονεία και τον αυταρχισμό. Λυπούμαι να πω ότι στα κρίσιμα ζητήματα συμπλέουν με την κυβέρνηση.

Η κυπριακή κοινωνία ταλανίζεται από κρίση των θεσμών, η οποία εκδηλώθηκε αρχικά από ενέργειες και παραλείψεις της Προεδρίας, επεκτάθηκε στην Κεντρική Τράπεζα και στη συνέχεια στη Γενική Εισαγγελία. Εχει ευθύνες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Η κρίση των θεσμών ξεκινά από το γεγονός ότι οι διορισμοί δεν έγιναν με γνώμονα το ποια είναι τα καταλληλότερα πρόσωπα, για να εξυπηρετήσουν τα συγκεκριμένα πόστα. Ο Πρόεδρος μίλησε για διορισμό των αρίστων. Τελικά αποδεικνύεται ότι διόρισε πρόσωπα, τα οποία ήθελε να εξυπηρετούν κάποια συμφέροντα της διακυβέρνησής του. Και το κριτήριο των διορισμών ήταν ποιοι θα μπορούσαν να είναι πιο αποτελεσματικοί στην εξυπηρέτηση των στόχων που είχε θέσει ως Πρόεδρος και ως κυβέρνηση, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν όλα αυτά τα πράγματα.

Εμείς από την αρχή είχαμε πει ότι ο διορισμός του κ. Ερωτοκρίτου στο πόστο του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα ήταν λανθασμένος για έναν απλούστατο λόγο: Ο κ. Ερωτοκρίτου ήταν πολιτικό πρόσωπο με έντονες απόψεις για τα πολιτικά ζητήματα και έντονο αντιακελισμό ταυτόχρονα. Ξέραμε ότι αυτός ο πολιτικός αυτοπροσδιορισμός θα του προκαλούσε προβλήματα. Τώρα κατηγορείται και γι’ άλλα ζητήματα και θα αναμένουμε τις αποφάσεις των δικαστηρίων.

Ηταν, λοιπόν, λανθασμένοι οι διορισμοί που έγιναν με σκοπιμότητες και θεωρώ ότι ο Πρόεδρος έχει τεράστιες ευθύνες για το πώς εξελίχθηκαν τα ζητήματα.

Θέλω όμως να κάνω ακόμα ένα διαχωρισμό. Δεν μπορούμε να μιλούμε για κρίση θεσμών στη Νομική Υπηρεσία και να βάζουμε στην ίδια μοίρα το θέμα του Γενικού Εισαγγελέα και τις καταγγελίες Ερωτοκρίτου σε βάρος του και το θέμα του κ. Ερωτοκρίτου. Στην περίπτωση Ερωτοκρίτου υπήρξε ένα ποινικό πόρισμα που αποδίδει συγκεκριμένες ευθύνες. Δεν λέω ότι αυτές οι ευθύνες τού ανήκουν. Θα περιμένουμε να δούμε τι λέει η Δικαιοσύνη. Οταν ο κ. Ερωτοκρίτου βρέθηκε υπό διερεύνηση, προέβη σε κάποιες καταγγελίες. Δεν μπορεί ένα ποινικό πόρισμα να εξισώνεται με κάποιες καταγγελίες, γενικές και αόριστες, οι οποίες μάλιστα κρίθηκαν από ομάδα νομικών στη Νομική Υπηρεσία ότι δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Εμείς συγκρουστήκαμε με τον Γεν. Εισαγγελέα και δημόσια αλλά έτερον εκάτερον. Δεν μπορούμε να βάζουμε στην ίδια μοίρα και τους δύο.

Κάποιος θα σας πει ότι συγκρουστήκατε και με τον κ. Ερωτοκρίτου.

Σίγουρα έχουμε συγκρουστεί με τον κ. Ερωτοκρίτου. Εχουμε πολλά να πούμε, αλλά περιμένουμε να ολοκληρωθούν αυτές οι διαδικασίες ενώπιον των δικαστηρίων και μετά, αν κρίνουμε σκόπιμο, θα μιλήσουμε.

Οι ευθύνες του Προέδρου μέχρι πού φτάνουν; Μόνο στην επιλογή των προσώπων ή θα μπορούσε στη συνέχεια να παρέμβει για να διορθώσει κάποια πράγματα;

Η επιλογή προσώπων έχει τεράστια σημασία. Θυμάστε ότι λοιδορήθηκε ο Δημήτρης Χριστόφιας για κάποιες επιλογές προσώπων, που προέβησαν σε ενέργειες που ήταν παρωνυχίδες μπροστά σ’ αυτά που κατηγορούνται κάποιοι άλλοι. Και τι δεν είπαν τότε στον Δ. Χριστόφια με τη μορφή εξοντωτικής κριτικής. Κατ’ αναλογία έπρεπε να γίνει δεκαπλάσια κριτική στον κ. Αναστασιάδη από όση τού ασκήθηκε.

Μπορούσε να ζητήσει την παραίτηση του κ. Ερωτοκρίτου ο Πρόεδρος;

Θα ‘πρεπε να την είχε ζητήσει. Ζήτησε την παραίτηση της κας Γιωρκάτζη για ζητήματα πολύ υποδεέστερα από αυτά με τα οποία κατηγορείται ο κ. Ερωτοκρίτου. Ο Πρόεδρος θα ‘πρεπε να είχε ζητήσει την παραίτηση του κ. Ερωτοκρίτου, όχι γιατί θα τον έκρινε ένοχο αλλά για τις ανάγκες που προκύπτουν για την εύρυθμη λειτουργία της Νομικής Υπηρεσίας. Θα έπρεπε να το είχε πράξει ο Πρόεδρος. Ηταν λάθος του που δεν το έπραξε και θεωρώ ότι θα τού κοστίσει αυτό και η γενικότερη στάση που τήρησε στο θέμα της κρίσης στη Νομική Υπηρεσία.

Για το κατά πόσον, όμως, ο Πρόεδρος μπορούσε να παρέμβει να υπενθυμίσω κάτι:
Οταν κυβερνούσε ο Δ. Χριστόφιας επιχειρήσαμε να κρίνουμε πολιτικά -μόνο πολιτικά- κάποιους ανεξάρτητους αξιωματούχους του κράτους. Θυμάστε πώς μας απείλησαν για το γεγονός ότι προσπαθήσαμε να κρίνουμε πολιτικά κάποιους ανεξάρτητους θεσμούς (θέμα Ορφανίδη). Σήμερα εκείνοι έχουν παραβιάσει αυτή την αρχή. Παραβίασαν κατά κόρον όλα όσα μας υπεδείκνυαν τότε. Οχι μόνο τους έκριναν πολιτικά αλλά τους απείλησαν, τους εκβίασαν και τους λοιδόρησαν δημόσια. Αυτό επιδεινώνει την κατάσταση αναφορικά με την αξιοπιστία των πολιτικών προσώπων και των κομμάτων.