Ανύπαρκτη η πολιτική για εργαζόμενη μητέρα-παιδί-οικογένεια

Η τακτική της κυβέρνησης και κάποιων κομμάτων να προσεγγίζουν την απουσία δημογραφικής ανάπτυξης στην Κύπρο ως μεταναστευτικό πρόβλημα θέτοντας στο ζύγι από τη μια τις γεννήσεις παιδιών από αλλοδαπές και από την άλλη τις γεννήσεις από Κύπριες μητέρες έχει ως στόχο να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση από τα κύρια και σημαντικά αδιέξοδα που αντιμετωπίζουν τα νεαρά ζευγάρια και κύρια οι γυναίκες στην απόφασή τους να αποκτήσουν οικογένεια.

Αυτή είναι η διαπίστωση του Κινήματος της ΠΟΓΟ, η οποία με ανακοίνωσή της καυτηριάζει το γεγονός ότι αντί να συζητούν το δημογραφικό πρόβλημα και την ανύπαρκτη οικογενειακή πολιτική, ασχολούνται με το μεταναστευτικό.

Η ΠΟΓΟ αν και δεν θεωρεί ότι είναι αυτοσκοπός και αποστολή κάθε γυναίκας και κάθε ζευγαριού στην Κύπρο να αποκτήσει οικογένεια και μάλιστα πολύτεκνη, εντούτοις παρατηρεί πως όσοι το θέλουν βρίσκουν μπροστά τους ένα βουνό προβλήματα για τα οποία είναι υπεύθυνη η ίδια η κυβέρνηση και όσοι μοιράζονται μαζί της την ίδια οικονομική και κοινωνική φιλοσοφία.

Πρώτο, σήμερα η πλειοψηφία των γυναικών που εργάζονται σε κλάδους χωρίς συλλογικές συμβάσεις καλούνται να «χάσουν» πάνω από ένα μηνιαίο μισθό για κάθε παιδί που αποκτούν, εφόσον το επίδομα μητρότητας περιορίζεται στο 72% του μισθού που παίρνει η γυναίκα. Προεκλογικά η κυβέρνηση, ανάμεσα στις δεκάδες «δεσμεύσεις» και υποσχέσεις που έκανε, ανάφερε την αύξηση της άδειας μητρότητας προοδευτικά από το δεύτερο τέκνο δείχνοντας την απόσταση που έχει με τα προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας. Αυτό είχε εξαγγείλει και πριν λίγους μήνες η Υπουργός Εργασίας.

Προσεγγίζουν δηλαδή το ζήτημα με την απλοϊκότητα «εσείς γεννάτε και εμείς θα σας δίνουμε άδεια» αγνοώντας ότι η ουσία της άδειας μητρότητας βρίσκεται στην αυξημένη φροντίδα που έχει ανάγκη το βρέφος για τους πρώτους μήνες, αλλά δεν νοιάζονται για τα αυξημένα έξοδα που έχει μια οικογένεια με τη γέννηση ενός παιδιού. Η ΠΟΓΟ ζητά να επεκταθεί η άδεια μητρότητας, καθώς και το επίδομα μητρότητας και όχι να χρησιμοποιούνται ως κίνητρο μόνο για την απόκτηση περισσότερων παιδιών.

Δεύτερον, πρόκειται για την πρώτη κυβέρνηση που θα παραδώσει λιγότερους παιδικούς – βρεφικούς σταθμούς από όσους παρέλαβε. Είτε για λόγους υποδομών είτε προφασιζόμενη μειωμένη ζήτηση, κλείνει τη μια δομή μετά την άλλη οδηγώντας τις οικογένειες στο μονόδρομο των ιδιωτικών σταθμών με το οικονομικό κόστος να είναι δυσβάστακτο.

Τρίτον, τα ενοίκια ανεβαίνουν, το κόστος απόκτησης κατοικίας αυξάνεται, ενώ το Υπουργείο Εσωτερικών εκεί που προσπαθούσε ασθμαίνοντας να πραγματοποιήσει μελέτη για τις στεγαστικές ανάγκες στην Κύπρο, μόλις προχθές αιτήθηκε στην Επιτροπή Οικονομικών την ακύρωση της μελέτης και την ανακατεύθυνση των κονδυλίων για την ανέγερση επιπλέον «λυόμενων γραφείων» στο Υπουργείο.

Τέταρτον, είναι αποδεκτό από όλους όσοι προσεγγίζουν με ειλικρίνεια τις εργασιακές συνθήκες στην Κύπρο ότι υπάρχει ένα τεράστιο πισωγύρισμα το οποίο έγινε με πρόφαση τις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και υπάρχει μια συνεχής προσπάθεια να συντηρηθεί. Το 8ωρο θεωρείται πολυτέλεια, ενώ με την υπογραφή της ίδιας της κυβέρνησης χιλιάδες εργαζόμενες στο λιανικό εμπόριο δεν γνωρίζουν τι είναι η κυριακάτικη αργία.