Της
Κλειούς Παπαδοπούλου*
Όλο και περισσότεροι οργανισµοί αναπτύσσουν στρατηγικές προώθησης της ισότητας, της διαφορετικότητας και της ένταξης, ξεκινώντας έτσι το ταξίδι τους προς µια πιο δίκαιη, χωρίς αποκλεισµούς κουλτούρα στο εργασιακό περιβάλλον.
Σύµφωνα µε έκθεση των Ηνωµένων Εθνών, τα lockdowns καθώς και οι άλλες πολιτικές που επιβλήθηκαν από τα κράτη λόγω του Covid ανέτρεψαν πλήρως την πρόοδο που είχε σηµειωθεί τα προηγούµενα χρόνια σε σχέση µε την ισότητα των φύλων. Επιπρόσθετα, προστέθηκε ο κοινωνικός αποκλεισµός ατόµων λόγω ιατρικής επιλογής, εθνικότητας ή κοινωνικής ανισότητας, µε την τελευταία να αυξάνεται λόγω της οικονοµικής κρίσης.
Ο Blair Sheppard, Global leader of strategy & leadership της PwC, πριν λίγο καιρό ανέφερε ότι χρειάζεται αλλαγή ηγετικού µοντέλου. Όσο πιο γρήγορα µεταβούµε από τη µετασχηµατιστική ηγεσία σε µια συµπεριληπτική και αξιόπιστη ηγεσία, τόσο πιο γρήγορα θα είµαστε σε θέση να επιλύσουµε την κρίση µε τρόπο που να µας προετοιµάζει για το µέλλον.
Και φυσικά, δεν υπάρχει αµφιβολία ότι οι αυταρχικές ηγεσίες δεν λειτουργούν σε περιόδους αβεβαιότητας. Σε περιόδους αβεβαιότητας η ελευθερία του λόγου είναι εξαιρετικά σηµαντική, καθώς κανείς δεν είναι η µοναδική πηγή αλήθειας, εποµένως ο καθένας µπορεί να έχει γνώµη. Η λογοκρισία φωνών που διαφωνούν µαζί µας απλώς οδηγεί στην οµαδική σκέψη, κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο. Αντίθετα, οι συµπεριληπτικοί ηγέτες ηγούνται µε αυθεντικότητα, περιέργεια και φροντίδα, προωθώντας την ελευθερία του λόγου και την κριτική σκέψη.
Πριν από έξι µήνες η PwC διεξήγαγε µια παγκόσµια έρευνα για τις προσδοκίες των εργαζοµένων, στην οποία συµµετείχαν περισσότεροι από 52.000 άνθρωποι από 44 χώρες και 140 εργοδότες. Τα αποτελέσµατα της έρευνας καταδεικνύουν ότι κατά µέσο όρο ένας στους πέντε εργαζόµενους είναι πιθανό να στραφεί σε νέο εργοδότη και ένας στους τρεις σκοπεύει να ζητήσει αύξηση µισθού. Η έρευνα έδειξε επίσης ότι η διατήρηση αυτών των εργαζοµένων απαιτεί κάτι περισσότερο από µια ικανοποιητική αµοιβή. Το αίσθηµα της πληρότητας από την εργασία και η ευκαιρία να είναι κάποιος ο αυθεντικός εαυτός του στον εργασιακό του χώρο, έχουν σηµασία για όσους σκέφτονται να αλλάξουν δουλειά.
Όταν µιλώ για την προώθηση της ισότητας, της διαφορετικότητας και της ένταξης στον εργασιακό χώρο, προτιµώ να συσχετίζω τη διαφορετικότητα µε τους αριθµούς (πόσες γυναίκες διευθυντές, πόσες εθνικότητες σε µια εταιρεία κτλ), την ισότητα µε τη δικαιοσύνη (διαφορετική υποστήριξη σε διαφορετικά άτοµα για να έχουν ίσες ευκαιρίες) και την ένταξη µε τις συµπεριφορές. Από τα τρία, το τελευταίο είναι το πιο δύσκολο.[…] Το αποτέλεσµα, όµως, µιας τέτοιας κουλτούρας µεταφράζεται όχι µόνο σε µια εκπληκτική εµπειρία για τους εργαζόµενους, αλλά και σε καλύτερη επιχειρηµατική απόδοση.
Καταληκτικά, µια τέτοια κουλτούρα είναι απαραίτητη για τέσσερις λόγους:
1. Προσφέρει εκπληκτική εµπειρία στους εργαζόµενους και αυξάνει την αφοσίωση και την αποδοτικότητα.
2. Οι επιχειρήσεις γίνονται µαγνήτης έλξης ταλέντου, αυξάνουν την καινοτοµία και την δηµιουργικότητα, διαχειρίζονται καλύτερα τους επιχειρησιακούς κινδύνους και αυξάνουν την επιχειρηµατική απόδοση και κερδοφορία.
3. Οι ρυθµιστικές Αρχές άρχισαν να θέτουν πρότυπα και οι πελάτες άρχισαν να προτιµούν επιχειρήσεις που έχουν µια τέτοια κουλτούρα.
4. Υπάρχει πίεση από την κοινωνία.
Η ποικιλοµορφία, ισότητα και ένταξη δεν είναι λοιπόν κάτι που θα ήταν ωραίο να έχει µια επιχείρηση, αλλά κάτι που της είναι πλέον απαραίτητο για να επιβιώσει.
* Συνέταιρος, Υπεύθυνη για θέµατα Ένταξης και ∆ιαφορετικότητας στην PwC Κύπρου
Aκολουθήστε μας στο Google News
