Απεβίωσε ο «συνδικαλιστής των φτωχών» Καμίλ Αχμέτ

Του Ηλία Δημητρίου*

 

Απεβίωσε την περασμένη Τρίτη 24 Μαρτίου στο Λονδίνο σε ηλικία 87 χρονών ο Τουρκοκύπριος βετεράνος συνδικαλιστής της ΠΕΟ Καμίλ Αχμέτ.

Ο Καμίλ Αχμέτ αποτελεί έναν από τους ανθρώπους που κυνηγήθηκαν από το σοβινισμό της ΤΜΤ το 1958, αλλά αγωνίστηκαν μέχρι τέλους για την κοινωνική δικαιοσύνη και την επανένωση της Κύπρου και του λαού της. Ο θάνατός του προκάλεσε οδύνη σε προοδευτικούς ανθρώπους της Κύπρου και κυρίως στο Λονδίνο.

Ο Καμίλ Αχμέτ γεννήθηκε στο Καλό Χωριό το 1933 όπου και μεγάλωσε ως το τέταρτο παιδί της οικογένειάς του από πατέρα εργάτη και μητέρα οικοκυρά. Μετά μετακόμισαν στη Λευκωσία όπου έμεναν σε δωμάτιο στο Μπουγιούκ Χαν (Χάνι του Πάντζιαρου).

Μετά το δημοτικό έγινε τσιράκι σε τσαγκαράδικο. Έπειτα δούλεψε σε επιχειρήσεις Ελληνοκυπρίων, όπως στην εταιρεία Μισιέλιν και στο Μπάτα. Το 1953 παντρεύτηκε τη Νεντιμέ. Έπαιζε ποδόσφαιρο και έγινε προπονητής στο τουρκικό μορφωτικό κλαμπ. Υπήρξε ιδρυτής της Γενί Τζιαμί (τ/κ ομάδα στη Λευκωσία).

 

Τότε που δεν υπήρχε διαχωρισμός Ε/κ και Τ/κ

Μόλις έγινε 14 χρονών γράφτηκε στην ΠΕΟ όπου άρχισε να δραστηριοποιείται. Σύμφωνα με λεγόμενα του ιδίου: «Αγωνιζόμασταν για οκτάωρο. Η συντεχνία ήταν δυνατή. Το 1955 στον κοινό αγώνα ΠΕΟ και Ένωση Τούρκων Εργατών. Κέρδισαν το δικαίωμα ετήσιας άδειας μίας εβδομάδας. Τότε δεν υπήρχε διαχωρισμός Ε/κ και Τ/κ, αλλά εργάτες και εργοδότες. Τότε η Κύπρος ήταν πολύ μπροστά στα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Ήμασταν παράδειγμα προς μίμηση».

Το 1955 ξεκίνησε ο αγώνας της ΕΟΚΑ και ακολούθως ξεκίνησε η δράση των τ/κ σοβινιστικών οργανώσεων με κατάληξη την ίδρυση της ΤΜΤ το 1957. Την ίδια περίοδο ξεκίνησαν και οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ των εθνικιστών της κάθε κοινότητας, γεγονός που είχε αντίκτυπο σε όλα τα επίπεδα στις σχέσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Η δράση της ΤΜΤ επικεντρώθηκε στους Τ/κ συνδικαλιστές τους οποίους απειλούσε να διαγραφούν από την ΠΕΟ, η οποία τότε αποτελούσε το ισχυρότερο κοινό μέτωπο Ε/κ και Τ/κ, το οποίο σφυρηλάτησαν οι κοινοί εργατικοί αγώνες κυρίως των προηγούμενων δύο δεκαετιών. Σε αυτό το πλαίσιο δολοφονούνται διάφοροι Τ/κ συνδικαλιστές από την ΤΜΤ κυρίως το 1958.

Ένας από αυτούς ήταν ο Φαζίλ Οντέρ, αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Ινκιλαψί», της τουρκόφωνης εφημερίδας της ΠΕΟ σε ηλικία 32 χρονών. Ο Καμίλ Αχμέτ δούλευε κοντά στο σημείο από το οποίο δολοφονήθηκε και για τη δολοφονία ο ίδιος λέει: «Τον μαχαίρωσαν κοντά στο Σελιμιέ Τζαμί (Αγιά Σοφιά). Αν με έβλεπαν θα με σκότωναν κι εμένα. Ενημέρωσα τους συντρόφους στην ΠΕΟ οι οποίοι μου είπαν να πάω στο σπίτι. Στην κηδεία του πήγε μόνο ο αδελφός του ο οποίος για χρόνια δεν έλεγε πού ήταν καν ο τάφος του». Μετά ακολούθησαν και οι δολοφονίες κι άλλων συνδικαλιστών όπως ο Αχμέτ Γιαχγιά, Αχμέτ Ιμπραχήμ (Λεμεσός), ο ράφτης Αμπτουραχμάν κ.α.

 

Η τελευταία κοινή Πρωτομαγιά

Μιλώντας για τα γεγονότα του 1958 λέει: «Μετά την Πρωτομαγιά του 1958 στη λέσχη του ΤΕΚ ένα παιδί 9 χρονών μας απείλησε να κλείσουμε το κλαμπ. Βρεθήκαμε στην ταβέρνα με τον Καβάζογλου. Μου είχε πει ότι νόμιζε πως θα πυρπολήσουν τη λέσχη. Παρακολουθούσα. Όντως 20-30 άτομα άρχιζαν να πετούν τα πράγματα έξω από λέσχη και μετά να τα καίνε… Το 1958 συμμετείχα στους εορτασμούς της Πρωτομαγιάς. Μέλη της Οργάνωσης ‘‘Μαύρη Συμμορία’’ με απείλησαν: ‘‘Να δώσεις αγγελία στην εφημερίδα του Κιουτσιούκ ότι δεν συμμετείχα στην εκδήλωση της Πρωτομαγιάς’’. Τότε ήμασταν στην παράνομη οργάνωση του ΑΚΕΛ. Και ήμουν στη λίστα θανάτου της ΤΜΤ μαζί με άλλους 29».

Το 1959 έφυγε για την Αμμόχωστο αφήνοντας τη γυναίκα του. Άρχισε να δουλεύει εκεί και μετέπειτα στις Βρετανικές Βάσεις ως πυροσβέστης.

 

Η ζωή στο Λονδίνο

Μετά από 10 χρόνια απολύθηκε, πήρε βρετανικό διαβατήριο και μετακόμισε με την οικογένειά του στο Λονδίνο στις 24 Αυγούστου 1967 με πλοίο. Εκεί γίνεται μέλος του Βρετανικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Δραστηριοποιείται στο Σύνδεσμο Κυπρίων Hackney του οποίου υπήρξε πρόεδρος κατά την περίοδο 1976-86. Ήταν από τους ιδρυτές του Συνδέσμου Τουρκοκυπρίων Λονδίνου, καθώς και από τους ιδρυτές της τ/κ ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας. Μετέπειτα έγινε μέλος του Συνδέσμου Τουρκοκυπρίων για τη Δημοκρατία, ενώ υπήρξε ενεργό μέλος στο Σύνδεσμο Αλληλεγγύης του CTP Λονδίνου. Στο Λονδίνο διατηρούσε πολύ φιλικές σχέσεις με Τούρκους αριστερούς, κυρίως πολιτικούς πρόσφυγες του πραξικοπήματος του 1980 στην Τουρκία.

Το 1973 τραυματίστηκε σε τροχαίο. Άνοιξε τσαγκαράδικο και το 1980 άνοιξε υποκαταστήματα. Το 1988 βγήκε σε σύνταξη και άφησε τα καταστήματα στα παιδιά του.

 

Ο αγώνας του ελπίδα για ειρηνικό μέλλον

Το να είσαι Τουρκοκύπριος αριστερός τη δεκαετία του ’50 και του ’60 αποτελούσε μια επιλογή αυτοθυσίας. Όμως η προσφορά ατόμων όπως ο Καμίλ Αχμέτ έχει σφυρηλατήσει τους ταξικούς αγώνες, αλλά και τους κοινούς αγώνες Ε/κ και Τ/κ για επανένωση της Κύπρου και του λαού της. Ο Καμίλ υπήρξε ο ίδιος άνθρωπος μέχρι το τέλος, αφού δήλωνε ότι «ο δικός μας αγώνας ήταν υπέρ των δικαιωμάτων των φτωχών. Αν ερχόμουν ξανά στον κόσμο, πάλι το ίδιο θα έκανα».

 

*Στοιχεία από το αφιέρωμα στον Καμίλ Αχμέτ της Σεβγκιούλ Ουλουντάγκ στην εφημερίδα «Γενί Ντουζέν», 26/3/2020

 

 

*Υπεύθυνος Γραφείου Επαναπροσέγγισης ΑΚΕΛ

 

 

 

 

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy