Της
Έλπις Γεωργίου
Με διαφορετικές πτυχές της πανδημίας θα καταπιαστώ στο σημερινό μου άρθρο. Παρ’ όλο που γνωρίζουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία σε όλες τις χώρες, τις επιπτώσεις στους εργαζομένους, αλλά και τις επιπτώσεις στους μαθητές, ωστόσο κάποια πράγματα όταν λέγονται από τους άμεσα εμπλεκόμενους έχουν άλλη βαρύτητα! Για να εξηγήσω τι εννοώ, θα σας παραθέσω δήλωση νοσηλευτή στην Ελλάδα, μαθήτριας στην Κύπρο, αλλά και κάποια στοιχεία σε σχέση με τις νέες κοινωνικές ανισότητες που έχουν προκύψει. Κάνω αρχή με έναν νοσηλευτή σε νοσοκομείο της Αττικής: «Έχω 18 ασθενείς διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ και θέλω αναπνευστήρες! Έχω ένα παλικάρι 32 χρονών, δώσε μου τουλάχιστον έναν αναπνευστήρα… Θα έρθω εγώ να τον πάρω!» Αυτά ήταν τα λόγια νοσηλευτή ο οποίος μιλούσε με συνάδελφό του στο Νοσοκομείο Παίδων. Όπως αναφέρει η ίδια, ο συνάδελφός της την παρακάλεσε να βοηθήσει, αλλά δυστυχώς δεν γινόταν γιατί δεν υπήρχε επάρκεια.
Ας έρθουμε στην Κύπρο και στην ανοικτή επιστολή προς τον Υπουργό Παιδείας από μέρους της τελειόφοιτης μαθήτριας Κατερίνας Χαραλάμπους του Λυκείου Πολεμιδιών αναφορικά με το πρόγραμμα των Παγκύπριων Εξετάσεων: «Ως μαθητές απαιτούμε να μάθουμε το λόγο για τον οποίο δεν μπορούσε το πρόγραμμα να διευρυνθεί για ακόμη έστω 6 ημέρες, έτσι ώστε οι μαθητές να έχουν την ευκαιρία για καλύτερη προετοιμασία. Βλέπετε, κουραστήκαμε, κύριε υπουργέ. Κουραστήκαμε να έχουμε όνειρα απλά για να μπορούν να μας τα ποδοπατούν. Κουραστήκαμε να δείχνουμε κατανόηση απλά για να μας εξαπατούν. Κουραστήκαμε να δείχνουμε εμπιστοσύνη και να μη βλέπουμε φως στον ορίζοντα. Έχουμε εναποθέσει το μέλλον και τις ελπίδες μας στα χέρια των “αρμόδιων”, μα δεν νιώθουμε πως αντιμετωπίζονται με την απαιτούμενη ευλάβεια και σεβασμό. Υπήρξατε κι εσείς δεκαοκτώ χρονών, κύριε υπουργέ. Θυμηθείτε πώς είναι να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι, να φαντάζεσαι. Και τώρα θυμηθείτε πώς είναι να απογοητεύεστε. Αυτό νιώθουμε, κύριε υπουργέ. Απογοήτευση και απελπισία καθώς βλέπουμε κατατσαλακωμένα τα όνειρά μας να κείτονται στο πάτωμα». Αυτά τα πολύ λίγα γιατί έγραψε και άλλα η Κατερίνα…
Κλείνω το άρθρο με τις νέες κοινωνικές ανισότητες που έχουν προκύψει: Το ΔΝΤ έδωσε στη δημοσιότητα έκθεση που λέει ανάμεσα σε άλλα ότι οι συνέπειες από την πανδημία ενδέχεται να αποδειχθούν διαρκείς, ειδικά για τα παιδιά και τους νέους που ανήκουν στα φτωχότερα νοικοκυριά. Προσθέτει δε ότι σε αυτό το πλαίσιο, οι κοινωνίες ενδέχεται να γνωρίσουν πόλωση, αποσάθρωση της εμπιστοσύνης στις κυβερνήσεις, ή αναταραχή. Και έρχεται μετά το ΔΝΤ να προτείνει λύσεις και εισηγείται: καθώς η πανδημία πιέζει τα δημόσια οικονομικά πολλών κρατών, αρκετές χώρες θα πρέπει να αυξήσουν τα φορολογικά τους έσοδα και να δαπανούν τα διαθέσιμα κεφάλαιά τους αποτελεσματικότερα!
Υπάρχει κάτι που δεν καταλαβαίνετε;
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
