Από απεργοσπάστες σε παραχαράκτες, τρία γράμματα δρόμος

Του Γιάννη Κακαρή

 

Ανήμερα της Πρωτομαγιάς η ΣΕΚ αποκάλυψε μνημείο μεταλλωρύχων «προς τιμήν των μεταλλωρύχων στον Αμίαντο».

Τρίζουν τα κόκαλα των πρωτοπόρων εργατών του νησιού. Τρίζουν τα κόκαλα των απεργών μεταλλωρύχων του 1948, αφού πρόκειται για βιασμό της Ιστορίας. Είναι ξεκάθαρο ότι προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξαναγράψει την Ιστορία. Όσο περνούν τα χρόνια -με αυτούς που έζησαν τα γεγονότα να φεύγουν από τη ζωή- θα εντείνεται η προσπάθειά τους. Δεν είναι η πρώτη φορά. Πρόκειται για συνέχεια των καλά οργανωμένων τους προσπαθειών, οι οποίες ξεκίνησαν εδώ και πολλά χρόνια.

Χαρακτηριστική είναι η πρώτη τους προσπάθεια, όπου το 1988 εξέδωσαν μια ανιστόρητη μπροσούρα, προσπαθώντας να εντάξουν τους εαυτούς τους στην πλευρά των απεργών. Τότε όμως έλαβαν την απάντηση που τους άρμοζε, με την ΠΕΟ να εκδίδει απαντητική μπροσούρα στις διαστρεβλώσεις της ΣΕΚ. Φυσικά η ΣΕΚ δεν ήγειρε ξανά το ζήτημα, καθώς πολλοί βετεράνοι βρίσκονταν εν ζωή.

Όπως αναφέρει η ΠΕΟ, «το 1948 δόθηκαν σκληροί αγώνες από τους πρωτοπόρους οργανωμένους εργάτες εκείνης της περιόδου. Για την αντικατάσταση των απολυμένων ή των απεργών, στρατολογούντο απεργοσπάστες που τους βάφτισαν τότε “εθνικόφρονες” εργάτες. Αυτοί οι εθνικόφρονες εργάτες ήταν η εφεδρεία κάθε φορά που γινόταν απεργία, μικρή ή μεγάλη. Αυτοί οι εθνικόφρονες εργάτες με πλούσια απεργοσπαστική πείρα είναι που αποτέλεσαν την πρώτη κίνηση για την ίδρυση Νέων Συντεχνιών». Ακολούθως, προστίθεται ότι «το ξεκίνημα του “νεοσυντεχνιακού” κινήματος ήταν σαν ένα γνήσιο απεργοσπαστικό κίνημα. Ένα κίνημα που στηριζόταν στην έντονη διακριτική υποστήριξη των εργοδοτών και στην αντικομμουνιστική μανία των δεξιών πολιτικάντηδων του Κυπριακού Εθνικού Κόμματος».

Αναφορικά με την απεργία των μεταλλωρύχων της ΚΜΕ -που συγκλόνισε το παγκύπριο κρατώντας 4 μήνες- η ΠΕΟ σημείωνε ότι «αυτό επιτεύχθηκε χάρη στην αλληλεγγύη ολόκληρης της Κύπρου, με τη μόνη εξαίρεση να αποτελούν οι Νέες συντεχνίες της ΣΕΚ. Μάλιστα αυτοί έγιναν στρατολόγοι απεργοσπαστών».

Το 2018 ο Μενέλαος Κουζουπής (βετεράνος απεργός) επεσήμαινε ότι «οι αγώνες του 1948 εξελίχθηκαν σε οξεία ταξική αναμέτρηση, επειδή οι απεργοί είχαν να αντιμετωπίσουν έναν πανίσχυρο και αδυσώπητο εργοδότη, την ΚΜΕ, την ηγεσία της εκκλησιάς, τις Νέες Συντεχνίες και τον δεξιό Τύπο».

Μάλιστα επειδή τα γραπτά μένουν, όπως ξέρουμε, η ΣΕΚ θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτική.

Σε δημοσίευμα στον Τύπο την 1η Σεπτεμβρίου 1948, εν μέσω των μεγαλύτερων απεργιακών αγώνων, ο τότε ΓΓ της ΣΕΚ καλούσε τους εργάτες σε απεργοσπαστική συμμετοχή εργασίας. Τίτλος του άρθρου του ήταν «Εργασθήτε, εργασθήτε!» και υπέρτιτλος: «Για την συντριβήν του κομμουνισμού».

Εάν υπάρχουν ντοκουμέντα που να διαψεύδουν τα πιο πάνω, είναι ευπρόσδεκτα. Αλλιώς καλό θα ήταν η ΣΕΚ να μην ασελγεί πάνω στους αγώνες. Εκτός και αν παραδέχεται τα όσα έπραξε και θέλει να απολογηθεί δημόσια.