Από το 1964 μέχρι σήμερα: Η Κύπρος δεν έλειψε ποτέ από τον αγώνα για ειρήνη (Pics)

Χιλιάδες πολίτες πορεύτηκαν τα τελευταία 54 χρόνια στο νησί μας εναντίον των φονιάδων των λαών, απαιτώντας ασφάλεια, δημοκρατία και δικαιοσύνη στον κόσμο

Της Μαρίας Φράγκου

Στις 10 Ιουνίου ο κάθε προοδευτικά σκεπτόμενος άνθρωπος, ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος, θα περπατήσει το δρόμο της ειρήνης. Κι αυτοί που δεν θα δηλώσουν «παρών» διά της φυσικής τους παρουσίας, νοερά θα πορεύονται με τις χιλιάδες που θα απαιτήσουν ειρήνη στον κόσμο, ειρήνη στον τόπο μας.

Σε μια περίοδο που ο πλανήτης σπαράσσεται από τη βία και η γειτονιά μας ζει στο αίμα, το θάνατο και την καταστροφή, η παγκύπρια Πορεία Ειρήνης της 10ης Ιουνίου έρχεται να αφυπνίσει. Και να στείλει τα μηνύματά της στα πέρατα της οικουμένης, γιατί «μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι….», όπως έγραψε ο αγωνιστής της ειρήνης, Γιάννης Ρίτσος.

Επιχειρούμε μια αναδρομή στις επτά Πορείες Ειρήνης που έγιναν στον τόπο μας, αρχής γενομένης αυτής του 1964, κατά την οποία «Ο λαός εμεγαλούργησε», όπως έγραψε χαρακτηριστικά, τότε, η «Χαραυγή», περιγράφοντας τη μεγαλειώδη κινητοποίηση του λαού μας. 100 χιλιάδες κόσμου περπάτησαν από το ναό του Απόλλωνα στη Λεμεσό μέχρι το κέντρο της πόλης.

11 Οκτωβρίου 1964:

«Ψηλά τα λάβαρα, ούτε ίντσα εδάφους για τα φοβερά καρκινώματα»

Αφήστε τα περιστέρια να πετάξουν. Η ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ, γράφει στην πρώτη σελίδα η «Χαραυγή», καλώντας τον κόσμο να κρατήσει ψηλά τα λάβαρα.

«Ούτε ίντσα κυπριακού εδάφους για τα φοβερά καρκινώματα», διεμήνυσε το Κίνημα Ειρήνης , το οποίο καλούσε τον κόσμο «από κάθε γωνίαν του νησιού της Αφροδίτης», ώστε οι φίλοι της ειρήνης, άνθρωποι όλων των τάξεων, να συμπαραταχθούν «στην μεγάλην στρατιάν της Πορείας που έχει σαν λάβαρο τον πόθο ολοκλήρου του λαού για να απαλλαγή ο τόπος από τας ξένας στρατιωτικάς βάσεις…».

Και σύμφωνα με δημοσίευμα του Ρέουτερ, «οι Βρετανοί αν ήθελαν θα μπορούσαν να απαγορεύσουν την πορεία»…

Μίκης Θεοδωράκης και Ουρανία Κοκκίνου τέθηκαν επικεφαλής της πορείας και περπάτησαν μέχρι τέλους. Εζεκίας Παπαϊωάννου, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ και Κώστας Παρτασίδης, δήμαρχος Λεμεσού, επίσης πρωτοστάτες και επικεφαλής της πορείας.

3 Ιουνίου 1979

Μια λαοθάλασσα στο Κούριο

Χρειάστηκε να περάσουν δεκαπέντε χρόνια και να μεσολαβήσουν τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου του 1974 μέχρι την πραγματοποίηση της δεύτερης παγκύπριας Πορείας Ειρήνης. 3 Ιουνίου 1979 και όλη η Κύπρος συγκεντρώθηκε στο Κούριο της Λεμεσού. Με τα γεγονότα νωπά και τις πληγές να αιμορραγούν, μια λαοθάλασσα απαίτησε «Έξω οι βάσεις». Πρωτοφανής σε όγκο και παλμό η πορεία, συγκέντρωσε ανθρώπους κάθε ηλικίας και κάθε φυσικής κατάστασης. «Να φύγουν οι ξένοι στρατοί, Κύπρος ανεξάρτητη και αποστρατιωτικοποιημένη. Η Κύπρος ανήκει στο λαό της», φώναζαν με μια φωνή.

Εκεί στο ναό του Απόλλωνα, που ήταν η αφετηρία της πορείας, οι ξένοι αντιπρόσωποι έγιναν δεκτοί με θερμά χειροκροτήματα. Η τελετή που ακολούθησε έμοιαζε με ιεροτελεστία, περιγράφει η «Χαραυγή». Ο σαλπιγκτής, οι λευκοντυμένες νέες που άφησαν τα περιστέρια της ειρήνης να πετάξουν. Ο Βλαδίμηρος Καυκαρίδης, με τη στεντόρεια του φωνή να διαβάζει αποσπάσματα από την «Κυπριακή Συμφωνία» του Θοδόση Πιερίδη.

Ο Γ. Ποταμίτης, πρόεδρος του ΠΣΕ, ο ΓΓ του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, Τζον Μένσον (Αυστραλός), ο Μίκης Θεοδωράκης, ο βουλευτής του ΚΚΕ Ν. Κεπέσης, η τραγουδίστρια Μαρία Δημητριάδη, καταχειροκροτούνται. Η Ουρανία Κοκκίνου, οι βουλευτές Νίκος Μαυρονικόλας του ΑΚΕΛ, Δώρος Θεοδώρου και Τάκης Χατζηδημητρίου της ΕΔΕΚ, καθώς και εκατοντάδες άλλα στελέχη οργανωμένων συνόλων, δίνουν το «παρών» τους.

Προσφωνώντας τη μαζική αυτή εκδήλωση, ο Μίκης Θεοδωράκης είπε πως η πορεία είναι ένα ακόμα βήμα του αγώνα του κυπριακού λαού για να μην υπάρχουν ξένες βάσεις.

Στους δρόμους της Λεμεσού, από όπου πέρασε η πορεία, άνθρωποι έβγαιναν στους δρόμους για να επευφημήσουν τους πεζοπόρους.

• Κυριακή 12 Ιουνίου 1983:

Όχι στον πυρηνικό θάνατο

Τα λάβαρα της ειρήνης και της ελευθερίας υψώθηκαν και πάλι. «Όχι στις βάσεις, όχι στα κατοχικά στρατεύματα, όχι στον πυρηνικό αφανισμό» «Όχι στον πυρηνικό θάνατο», «Γενικός και πλήρης αφοπλισμός», «Λευτεριά και Ειρήνη στην Κύπρο» απαίτησαν οι χιλιάδες που πορεύθηκαν από το Ακρωτήρι, αφού προηγουμένως υποδέχθηκαν τους αθλητές από το ναό του Απόλλωνα για το άναμμα φλόγας στο «βωμό της ειρήνης», έξω από τον Δημόσιο Κήπο Λεμεσού.

Αγωνιστικό χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, Ρόμες Σιάντρα.

Κυριακή 5 Απριλίου 1987:

«Θα φύγετε, θα φύγετε κουρσάροι…»

Στο κάλεσμα της ειρήνης, την Κυριακή 5 Απριλίου 1987, απάντησαν χιλιάδες. Από τη Λάρνακα στη Δεκέλεια πορεύθηκαν για να βροντοφωνάξουν: «Θα φύγετε θα φύγετε κουρσάροι. Δε σας θέλει τούτη η γη, δε σας ξέρει…» Τα λόγια του ποιητή στα χείλη των χιλιάδων πεζοπόρων της ειρήνης έγιναν σύνθημα που δονούσε την ατμόσφαιρα. Όλοι οι ομιλητές -Γιάγκος Ποταμίτης, πρόεδρος του ΠΣΕ, Γιώργος Χριστοδουλίδης, δήμαρχος Λάρνακας, Λυκούργος Καλλέργης, εκπρόσωπος του Κινήματος Ειρήνης Ελλάδας, Φελίζ Καρτάμ, εκπρόσωπος Κινήματος Ειρήνης Τουρκίας- έστειλαν το ίδιο μήνυμα. Ειρήνη στον κόσμο, ειρήνη στην Κύπρο.

Χαιρετισμό απηύθυναν ακόμα οι Νικολάι Παστουχόφ, εκπρόσωπος του κινήματος ειρήνης της τότε ΕΣΣΔ, Ρόμπερτ Πρινς, εκπρόσωπος Κινήματος Ριρήνης των ΗΠΑ, ενώ ο ΓΓ του ΠΣΕ, Πανίκος Παιονίδης, έκανε το κλείσιμο.

Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος απέστειλε μήνυμα χαιρετίζοντας τους πεζοπόρους της ειρήνης. «Είμαστε βέβαιοι ότι οι πεζοπόροι της ειρήνης είναι συγχρόνως και αγωνιστές για την επικράτηση της δικαιοσύνης , της ισοπολιτείας και της αγάπης μέσα στον κόσμο και στη νήσο μας», είπε στους συγκεντρωθέντες..

Στις 6 Απριλίου 1987 γράφει η «Χαραυγή» της Δευτέρας: «Κοσμοπλημμύρα και ατέλειωτος λαϊκός χείμαρρος η χθεσινή Πορεία Ειρήνης προς τη Δεκέλεια.

«Θα φύγετε θα φύγετε κουρσάροι. Δε σας θέλει τούτη η γη, δε σας ξέρει…».

• 21 Νοεμβρίου 1993

Η Κύπρος αναπνέει κι αγωνίζεται σε ρυθμούς ειρήνης

Πορεία αγώνα για λευτεριά και ειρήνη έξω από τη βρετανική βάση Δεκέλειας. Χιλιάδες περπάτησαν πέντε χιλιόμετρα από τη Λάρνακα μέχρι τη Δεκέλεια για να διαμηνύσουν πως η «Η Κύπρος ζει, αναπνέει κι αγωνίζεται στο ρυθμό της λευτεριάς και της ειρήνης».

Αίσθηση προκάλεσε, τότε, η αποχώρηση την 12η του ΔΗΚΟ από την οργανωτική επιτροπή της πορείας, επικαλούμενο «ποδηγέτηση» και «παρασπονδία» από μέρους μελών της εκτελεστικής επιτροπής. Η πραγματικότητα ήταν γιατί το ΔΗΚΟ διαφώνησε με την εξής παράγραφο της διακήρυξης, όπως είπαν οι διοργανωτές: «Η παρουσία των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο πρέπει να εκλείψει. Περιορίζει την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας, αντιστρατεύεται τις αρχές του διεθνούς δικαίου και επηρεάζει αρνητικά το φυσικό περιβάλλον».

Οργανωτές της πορείας ήταν, μεταξύ άλλων: το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης-Αφοπλισμού, η ΠΕΟ, ΔΕΟΚ, ΠΟΒΕΚ, ΕΚΑ, ΑΓΡΟΤΙΚΗ, ΟΛΤΕΚ, ΠΟΓΟ, Σοσιαλιστική Γυναικεία Κίνηση, ΕΔΟΝ, ΕΔΕΝ, ΠΟΦΝΕ, ΑΤΙ, Περιβαλλοντική Κίνηση Κύπρου, Φίλοι του Ακάμα και τα κόμματα ΑΚΕΛ και ΕΔΕΚ.

Την πορεία χαιρέτισαν ο Γ.Γ. ΑΚΕΛ, Δημήτρης Χριστόφιας, ο πρόεδρος της ΕΔΕΚ, Βάσος Λυσσαρίδης και από την Ελλάδα οι Αλέξης Ρώσος της ΚΕΑΔΑ και Παναγιώτης Μακρής από την Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη.

Από τη διακήρυξη της Πορείας Ειρήνης διαβάζουμε: «Θεωρούμε απαράδεκτο και καταδικάζουμε το γεγονός ότι η Κύπρος παραμένει εδώ και 20 χρόνια μοιρασμένη, μέρος της κατέχεται στρατιωτικά από την Τουρκία, οι πρόσφυγες μένουν με τη βία μακριά από τα σπίτια τους, ενώ δεν έχει διακριβωθεί ακόμα η τύχη των αγνοουμένων… Εκφράζουμε απαρέσκεια για τη στάση που τηρεί η Μεγάλη Βρετανία στα ζητήματα που αφορούν την προώθηση και την επίλυση του Κυπριακού… Διατρανώνουμε την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε αμείωτο τον αγώνα μας για την πλήρη απελευθέρωση και επανένωση του νησιού μας… Για μια λύση που θα διασφαλίζει ότι η Κύπρος θα αποστρατιωτικοποιηθεί πλήρως και οι κάτοικοί της θα κτίζουν το μέλλον τους και αυτό των παιδιών τους μέσα σε ειρηνικές συνθήκες».

Οι καλλιτέχνες Στέλιος Καυκαρίδης, Αννίτα Σαντοριναίου, Γιώργος Λώρης, Πανίκος Τριμικλινιώτης και Γιώργος Κάρβελλος παρουσίασαν καλλιτεχνικό πρόγραμμα.

• 16 Μαΐου 1999

Η Γιουγκοσλαβία διαμελίζεται…

Βροντερό «όχι» στον πόλεμο φώναξαν οι φίλοι της ειρήνης. Από την Ξυλοτύμπου μέχρι τη Λάρνακα, οι χιλιάδες των πεζοπόρων δήλωσαν αλληλέγγυοι με το λαό της Γιουγκοσλαβίας, που δοκιμαζόταν από τους φονιάδες των λαών.

«Όχι στον πόλεμο των νεοβαρβάρων του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας» φώναζαν, απαιτώντας τερματισμό των βομβαρδισμών, επικράτηση των αρχών του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου, τερματισμό της τουρκικής κατοχής και επανένωση της Κύπρου.

Ο Δώνης Χριστοφίνης, Γ.Γ. του ΠΣΕ, ο Βάσος Πούππης, πρόεδρος του ΠΣΕ, διεμήνυσαν τη συμπαράσταση του λαού μας. Και σε αυτή την πορεία έγινε ανάγνωση μηνύματος από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο. Ο Ρόμες Σιάντρα, επίτιμος πρόεδρος, τότε, του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης και σταθερός φίλος της Κύπρου, έδωσε το «παρών» του. Χαιρετισμό απηύθυνε και ο Ιβάν Μίρκιτς, πρέσβης της Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας στην Κύπρο.

Να θυμίσουμε πως τότε, 1999, η κυβέρνηση Γλαύκου Κληρίδη κατηγορείτο για «έμπρακτη ταύτιση με τους επιδρομείς, αφού συνεμορφώθη με το πετρελαϊκό εμπάργκο και τα ΝΑΤΟϊκά μέτρα που αποσκοπούν στην οικονομική ασφυξία της Γιουγκοσλαβίας».

Μαζί με τους πεζοπόρους και ο Μίκης Θεοδωράκης: «Θα αγωνισθώ μαζί σας για επιστροφή στο Βαρώσι. Σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος είμαι πάρα πολύ πληγωμένος σήμερα, γιατί αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα έχει να αντιμετωπίσει ένα νέο τέρας…», είπε ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης. «Νιώθω και παρουσιάζω την υπόθεση της Γιουγκοσλαβίας ως μια ρωμαϊκή αρένα, όπου ο γιουγκοσλαβικός λαός βρίσκεται στο έδαφος με το κοντάρι στο λαιμό και γύρω γύρω οι θεατές να δείχνουν με τον αντίχειρα προς τα κάτω, σαν να λένε “σκότωσε τον σκότωσε τον”», περιγράφει. Τα τραγούδια του, «Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ», «Με τόσα φλάμπουρα λάμπει λάμπει ο ουρανός», «Σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» και άλλα πολλά, ενισχύουν τα μηνύματα της πορείας.

• Έβδομη Πορεία Ειρήνης, 29 Σεπτεμβρίου 2002, Κολόσι – Ακρωτήρι.

«Ξηλώστε τις κεραίες»

«Ξηλώστε τις κεραίες, κλείστε τις βάσεις», βροντοφώναξαν οι χιλιάδες κατά της εγκατάστασης της γιγαντιαίας κατασκοπευτικής κεραίας των Βρετανών στον υγροβιότοπο Ακρωτηρίου. Οι πεζοπόροι της ειρήνης τάχθηκαν ενάντια στις κεραίες του θανάτου και απαίτησαν δίκαιη λύση του Κυπριακού, τερματισμό της σφαγής των Παλαιστινίων και των μεθοδεύσεων των ΗΠΑ εναντίον του Ιράκ. Τέρμα στα εγκλήματα ήταν η απαίτηση της πορείας.

Από το Κάστρο Κολοσσιού, η πορεία με επικεφαλής τον πρόεδρο της Βουλής, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Δημήτρη Χριστόφια. Επίσης ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Τάσσος Παπαδόπουλος -υποψήφιος τότε για την προεδρία της Δημοκρατίας- στελέχη και βουλευτές των κομμάτων ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ, Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών, Οικολόγων, εκπρόσωποι συνδικαλιστικών, γυναικείων, νεολαιίστικων οργανώσεων και άλλων οργανωμένων συνόλων, τίθενται επικεφαλής της πορείας.

Την πορεία χαιρέτισαν ο Γ.Γ. του ΠΣΕ, Δώνης Χριστοφίνης, ο Βάσος Πούππης, πρόεδρος του ΠΣΕ και μίλησε ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Δημήτρης Χριστόφιας. Ο κυπριακός λαός, είπε ο Δ. Χριστόφιας, δεν ανέχεται την αυθαιρεσία των Βρετανών. «Ο λαός μας με τη σημερινή πορεία απαιτεί το σεβασμό στην υγεία του πληθυσμού και το σεβασμό στο περιβάλλον. Απαιτεί συμμόρφωση σε διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις σχετικές με την προστασία του περιβάλλοντος», τόνισε ο ομιλητής. Ο Δ. Χριστόφιας υπογράμμισε πως «η επίτευξη μόνιμης και σταθερής ειρήνης στην Κύπρο προϋποθέτει και απαιτεί δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού».

Πορευόμαστε στο δρόμο της ειρήνης

Την Κυριακή 10 Ιουνίου η Κύπρος συμπαρίσταται σε κάθε αγωνιζόμενο λαό για λευτεριά, δημοκρατία, ανεξαρτησία

«Kαι στον πόλεμ’ “όλα για όλα” κουβαλούσα πολυβόλα να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ»…».

Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου. Το ποίημα του Κώστα Βάρναλη με ήρωα ένα γαϊδούρι, που δεν διαφέρει καθόλου από τον άνθρωπο που ζει σε συνθήκες εκμετάλλευσης, σκλαβιάς και ταπείνωσης.  Και ο ποιητής, με τον παραλληλισμό του Μέντιου, θέλει να αφυπνίσει τους ανθρώπους. Να επαναστατήσουν, να διεκδικήσουν. Γιατί αυτοί που αποφασίζουν για τον άνθρωπο, χωρίς τον άνθρωπο, όπως το περιγράφει δεκαετίες πριν ο ποιητής, τα ίδια κάνουν και σήμερα:

«Tο σκληρόν αφέντη κάνε από λύκο άνθρωπο κάνε!…” Mα με την κουβέντ’ αφτή πόρτα μού κλεισε κι αφτί».   

Την Κυριακή, 10 Ιουνίου, πορευόμαστε για την ειρήνη. Ζητήσαμε από βετεράνους και νεότερους του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης μία μικρή παρέμβαση, ενόψει του σημαντικού αυτού γεγονότος.

Ο βετεράνος, πρώην Γ.Γ. του ΠΣΕ, Δώνης Χριστοφίνης, προτρέπει να μη λείψει κανείς. «Οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με εκπροσώπους τους Τραμπ, Νετανιάχου κι άλλους εντείνουν το μακελειό στην περιοχή μας και αλλού. Απειλούν όλη την ανθρωπότητα ακόμα και με πυρηνικό πόλεμο…»

Στην μεγάλη απειλή φραγμό βάζει η παγκόσμια κινητοποίηση ειρήνης με επικεφαλής την Αριστερά.  Στη μεγαλειώδη αυτή διεθνή αντίσταση εντάσσεται και το Κίνημα Ειρήνης της Κύπρου. Με σύνθημα «Πορευόμαστε στο δρόμο της Ειρήνης», ο κάθε φιλειρηνιστής στις 10 Ιουνίου να δώσει βροντερό «παρών» έξω από τις Βρετανικές Βάσεις στο Ακρωτήρι, σημειώνει, και θυμάται την πρώτη Πορεία Ειρήνης στην Κύπρο, τον Σεπτέμβρη του 1964 από το Ναό του Απόλλωνα στο Κούριο, μέχρι τη Λεμεσό. «Πήραν μέρος 100.000 άντρες γυναίκες και παιδιά. Αξέχαστη ηγετική ομάδα με τον Γιάγκο Ποταμίτη, πρόεδρο του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης, τον ηγέτη της Αριστεράς, Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Εζεκία Παπαϊωάννου, τον μεγάλο καλλιτέχνη αγωνιστή Μίκη Θεοδωράκη, τον διεθνιστή Ρόμεζ Σιάντρα, Ινδό πρόεδρο του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, ο οποίος δεν έλειψε από καμιά Πορεία Ειρήνης στην Κύπρο. Στην πορεία συμμετείχαν και οι ηθοποιοί Μάνος Κατράκης, Λυκούργος Καλλέργης, ο Ιταλός στρατηγός Νίνο Πάστι, ο πρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης της Τουρκίας Ενίς Κοσκούν κ.ά.»

Η Σύλβα Τιγγιρίδου δηλώνει: «Η πορεία μας είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Καλούμαστε όλοι και όλες σε μια πορεία στο δρόμο του αγώνα, στο δρόμο της ειρήνης, στο δρόμο της φιλίας και της αλληλεγγύης. Για να φύγουν οι βάσεις του θανάτου. Για να ζήσουν όλοι οι λαοί με ειρήνη που θα φέρει την ανάπτυξη προς όφελος των λαών. Οι ανάγκες του σύγχρονου ιμπεριαλισμού για πλήρη έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και για το ξαναμοίρασμα των αγορών τον κάνουν πιο επιθετικό και συνακόλουθα πιο επικίνδυνο. Ο κίνδυνος μιας πιο γενικευμένης σύρραξης είναι ορατός. Δίπλα μας η Συρία πλήττεται αδιάκοπα και οι άνθρωποι γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη πρόσφυγες, αναζητώντας κάπου ασφάλεια και πολλοί απ’ αυτούς χάνουν τη ζωή τους σε αυτή την προσπάθεια. Η χώρα μας, αντί να απλώσει χέρι βοήθειας σε αυτόν τον κόσμο, δίνει χέρι βοήθειας μέσω των βρετανικών βάσεων σ’ αυτούς που σπέρνουν το  θάνατο και την καταστροφή. Τα παλαιστινιακά εδάφη είναι ένα καζάνι που βράζει και οι πολιορκημένοι της Γάζας αποδεκατίζονται. Σ’ αυτές τις συνθήκες πώς μπορούμε να σιωπούμε; Ανησυχούμε και πρέπει να μετατρέψουμε την ανησυχία μας σε οργανωμένη πάλη. Πάλη κατά των πολέμων αλλά και κατά των αιτιών που τους προκαλούν».

Ο Γιαννάκης Σκορδής, πρώην πρόεδρος του ΠΣΕ, απευθύνει κάλεσμα για μαχητική παρουσία: «Η αλληλεγγύη μεταξύ των λαών στον αγώνα τους για ειρήνη και δικαιοσύνη, είναι το μοναδικό όπλο που διαθέτουμε για να αντισταθούμε στην απάνθρωπη “νέα τάξη πραγμάτων”. Μια νέα τάξη που θέλει τον καπιταλισμό, στην πιο σαφή από ποτέ άλλοτε παρουσίαση του νεοφιλελεύθερού του προσώπου, να θεωρεί ότι δικαιούται να καθορίζει όπως ο ίδιος θέλει ξανά τα σύνορα, να σκοτώνει γυναίκες, παιδιά και άοπλους πολίτες».

Στις 10 του Ιούνη, λέει ο Γ. Σκορδής «έχουμε την ευκαιρία σαν λαός να δείξουμε πως δεν παραμένουμε “επαναστάτες της πολυθρόνας”. Το Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης σηκώνει ξανά την αξιοπρέπεια του λαού μας ψηλά και μας καλεί να συμμετάσχουμε». Να φωνάξουμε, σημειώνει, πως καταδικάζουμε τη δολοφονική επίθεση του κράτους του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού. Καταδικάζοντας την άνομη πράξη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής για μεταφορά της πρεσβείας τους στην Ιερουσαλήμ, αναγνωρίζοντάς την ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Να φωνάξουμε ότι στηρίζουμε τις προοδευτικές δυνάμεις του Ισραήλ, που αγωνίζονται ενάντια στις κατοχικές και φιλοπόλεμες πολιτικές της κυβέρνησής τους, και απαιτούμε μαζί μια δίκαιη και ειρηνική λύση του παλαιστινιακού προβλήματος προς όφελος και των δύο λαών.

Να απαιτήσουμε ειρήνη και δικαιοσύνη για την Παλαιστίνη, για την Κύπρο, για όλη την ανατολική αυτή γωνιά της Μεσογείου, για τον κόσμο όλο, επισημαίνει.

Ο γλύπτης, Φώτος Δημητρίου, σχεδίασε το λογότυπο της φετινής πορείας. Άνθρωπος με ευαισθησίες και άποψη, δεν μπορούσε να λείπει από την προσπάθεια αυτή: «Μπήκαμε σε μια εποχή απάθειας για τα προβλήματα που αφορούν τον κόσμο. Σε προσωπικό επίπεδο έχουμε χρέος, όπως επίσης έχουμε χρέος έναντι των παιδιών μας, να αντιδράσουμε. Χρειάζεται η παρέμβασή μας. Και είναι απαραίτητη και αναγκαία για να μην αφήνουμε πεδίο  σε άλλους να δρουν ενάντια στα συμφέροντα του συνόλου. Ο πόλεμος είναι καταστροφή. Θα προέτρεπα όλους να διαβάσουν Κώστα Βάρναλη και τον «κυρ-Μέντιο». Πρόκειται για ένα ποίημα – ανάλυση του πολέμου. Άλλοι τον κάνουν, άλλοι τον πληρώνουν και άλλοι κερδοσκοπούν. Οι πόλεμοι έχουν οικονομικά κίνητρα. Είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα. Πραγματοποιούν τους πολέμους από τη μια και από την άλλη κάνουν τον κόσμο να βλέπει τον πόλεμο ως Χόλιγουντ. Γιατί ακριβώς πιστεύουν πως δεν τους αφορά…»