Από το 2013 μέχρι και σήμερα περιμένουν λύσεις

Της Ελένης Κωνσταντίνου

 

Από το 2013 μέχρι και σήμερα περιμένουν λύσεις

Την πρόταση για το εργασιακό καθεστώς των εκπαιδευτικών που εργάζονται σήμερα με αγορά υπηρεσιών σε απογευματινά προγράμματα του Υπουργείου Παιδείας αναμένει ακόμη η Κοινοβουλευτική Επιτροπή Εργασίας. Ενώ το θέμα είχε συζητηθεί και περίμεναν μια κάποια πρόοδο, ωστόσο αυτή δεν υπήρξε. Η συγκεκριμένη ομάδα εκπαιδευτικών έχει πίσω της μια πονεμένη ιστορία, αφού εδώ και χρόνια ταλαιπωρείται από την παρούσα κυβέρνηση και τους χειρισμούς των εκάστοτε Υπουργών Παιδείας. Εν μια νυκτί οι άνθρωποι αυτοί από εργαζόμενοι της κυβέρνησης βρέθηκαν αυτοεργοδοτούμενοι με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σήμερα αναμένουν να γίνουν έγκαιρα οι απαιτούμενες ενέργειες, ώστε να εργοδοτηθούν με νέα δεδομένα οι εκπαιδευτικοί με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

Να κατατεθούν επιτέλους τελικές αποφάσεις από πλευράς αρμοδίων μετά και από την εξέλιξη της διαβούλευσης με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ώστε να ακυρωθεί το καθεστώς αγοράς υπηρεσιών και να αποκατασταθεί η εργασιακή σχέση εργοδότη-εργοδοτουμένου που είχε διαταραχθεί από το 2013.

Τα προβλήματά τους πάνε λοιπόν χρόνια πίσω, αλλά, για να μην ξεχνιόμαστε, εν έτει 2018 ο τότε Υπουργός Παιδείας ζητούσε πίστωση χρόνου μέχρι τον Μάρτιο του 2019 για να λυθούν τα προβλήματα.

Συγκεκριμένα, οι εκπαιδευτικοί οι οποίοι εργάζονται στα Κρατικά Ινστιτούτα Επιμόρφωσης (Κ.Ι.Ε) από το 2013 αγωνίζονται για τα αυτονόητα, χωρίς μέχρι και πρόσφατα να βρίσκουν ανταπόκριση. Είναι άλλωστε ενδεικτικό το γεγονός ότι σε ένα βράδυ και εξυπηρετώντας μικροπολιτικά συμφέροντα μετατράπηκαν από μισθωτοί υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας σε αυτοεργοδοτούμενοι. Από εκεί και πέρα, ξεκίνησε ο γολγοθάς εκατοντάδων καθηγητών της Μέσης Εκπαίδευσης, που κάθε χρόνο είχαν να αντιμετωπίσουν και νέα πειράματα εις βάρος τους από την αρμόδια υπηρεσία. Για παράδειγμα, το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν, και ακόμη να οριστικοποιηθεί η διευθέτησή του, είναι το ίδιο το καθεστώς εργοδότησής τους, αφού κάθε μήνα αναγκάζονταν να καταβάλλουν εισφορές στις Κοινωνικές Ασφαλίσεις επειδή θεωρούνται αυτοεργοδοτούμενοι. Εδώ πρέπει να σημειωθεί πως οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί εργάζονται σε δημόσια σχολεία κατά τις απογευματινές ώρες που καθορίζονται από το Υ.Π.Π., διδάσκουν ύλη που καθορίζεται από το αρμόδιο υπουργείο, αξιολογούνται από διευθύνοντες, οι οποίοι είναι διορισμένοι εκπαιδευτικοί του Υπουργείου Παιδείας και βεβαίως αμείβονται από το ίδιο το υπουργείο με μισθούς που έχει καθορίσει ανά επίπεδο! Επιπλέον, οι εκπαιδευτικοί πληρώνονταν για τις υπηρεσίες τους με φοβερή καθυστέρηση, κάτι που οδηγούσε τόσο τους ίδιους όσο και τις οικογένειές τους σε εξαιρετικά δύσκολη θέση.

Μετά τα χίλια κύματα που έχουν περάσει οι άνθρωποι αυτοί, τις διαμαρτυρίες και τις συζητήσεις, ας ελπίσουμε ότι επιτέλους το ζήτημα θα διευθετηθεί και πως θα αναγνωριστούν τα δικαιώματά τους και να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως εκπαιδευτικοί άλλης κατηγορίας. Άλλωστε πρόκειται για νέους κυρίως ανθρώπους, που αγαπούν την εκπαίδευση αυτού του τόπου και καθημερινά αγωνίζονται, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Το μόνο που ζητούν είναι ίση μεταχείριση με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα δημόσια εκπαιδευτήρια της Κύπρου καθώς και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους.