Αριάνα Μαρκουλίδου: Χορεύοντας …το δέος στη ζωή μας και στην τέχνη

Με αφορμή/ Ορίζοντας/ Φωτογραφία: Βασίλης Δωρίτης, Επεξεργασία φωτογραφίας: Αναστάσης Αναστασίου

 

Αριάνα Μαρκουλίδου: Χορεύοντας …το δέος στη ζωή μας και στην τέχνη

Με αφορμή… την 22η Πλατφόρμα Χορογραφίας Κύπρου που διοργανώνονται από τις  Πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υφυπουργείου Πολιτισμού και το Θέατρο Ριάλτο και παρουσιάζεται στο Ριάλτο στις 11 και 12 Νοεμβρίου η Αριάνα Μαρκουλίδου μιλάει στον Ορίζοντα:

Τι θα παρουσιάσεις στην Πλατφόρμα Χορού; Πως διάλεξες αυτό το «θέμα» να ασχοληθείς; 

Θα παρουσιάσω ένα έργο με τον τίτλο «The Awesome Performance». Το έργο ασχολείται με το δέος και εκείνη τη στιγμή που κάτι αλλάζει μέσα μας, μετά την εμπειρία του δέους. Ακούγεται ιδιαίτερα σοβαρό και βαθυστόχαστο, αλλά δεν ήταν αυτό που είχα αρχικά υπόψη. Σκεφτόμουν κάτι ξεκαρδιστικό και ταυτόχρονα εξαιρετικά φοβερό, ένα κομμάτι τόσο εντυπωσιακό, που θα αποτελούσε καταλύτη για θετικές αλλαγές, τόσο σε ατομική όσο και σε παγκόσμια κλίμακα, που θα άλλαζε τη ζωή σε όλους όσους θα το βίωναν. Μετά συνειδητοποίησα ότι αυτό ίσως να ήταν υπερβολικά φιλόδοξο εκ μέρους μου και ελαφρώς προσχηματικό.

Ωστόσο, όλα τα πιο πάνω με έκαναν να σκεφτώ για το δέος και το ρόλο που έχει στη ζωή μας. Για ποιο λόγο υπάρχει; Πότε το βιώνουμε; Είναι αναγκαίο; Μήπως γι’ αυτό υπάρχει η τέχνη; Το επιδιώκουμε ή απλώς συμβαίνει; Πόσο διαρκεί αυτή η αλλαγή ζωής;

Είναι σημαντικός ο ρόλος της Πλατφόρμας, με την νέα μορφή της, στη στήριξη των («παλιότερων») χορογράφων; 

Ο «ρόλος» της Πλατφόρμας ήταν και είναι μια ευκαιρία για όλους τους δημιουργούς να δοκιμάσουν ιδέες. Οι δοκιμές αυτές υπάρχουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής και της καριέρας των δημιουργών. Για κάποιους μπορεί να είναι η μοναδική μορφή που θα πάρει το κομμάτι τους, για άλλους μπορεί να είναι μέρος μιας σειράς έργων προς ένα μεγαλύτερο σε διάρκεια και δυνητικά τελικό κομμάτι..  Όσο για τον όρο «στήριξη», υπάρχει η οικονομική στήριξη η οποία μπορεί να αποτελέσει μια μικρή ώθηση στο ετήσιο εισόδημα. Και υπάρχει και η καλλιτεχνική στήριξη η οποία ναι, έχει συγκεκριμένη αξία και θέση στον ετήσιο κύκλο ζωής των χορογράφων και των ερμηνευτών.

Ξέρω τι είδους σχέση θα ήθελα να έχει η χορευτική κοινότητα με το νέο υφυπουργείο – μια σχέση ενός υγιούς διαλόγου. 

Δίνεται αρκετός χώρος και χρόνος για πειραματισμό σε αυτή τη διοργάνωση; Ειδικά μια και απουσιάζει ο διαγωνιστικός χαρακτήρας ανάμεσα στους «παλαιότερους χορογράφους», όπως και η «πίεση των προσκεκλημένων» από το εξωτερικό.

Εφόσον κατάφερες να γράψεις μια πρόταση που εγκρίθηκε από τις επιτροπές επιλογής, μπορείς να πειραματιστείς όσο θέλεις. Αρκεί να μην είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που πρότεινες. Για να είμαι ειλικρινής, δεν βλέπω πώς ο διαγωνιστικός χαρακτήρας ή η παρουσία επιμελητών από το εξωτερικό επηρεάζει τη διάθεση ή και την απόφαση ενός δημιουργού για πειραματισμό. Το ένα δεν εξαρτάται από το άλλο, και η επιλογή αφορά αποκλειστικά το δημιουργό.

Σε σχέση με το διαθέσιμο χρόνο, πάντα θα ήθελα λίγο περισσότερο χρόνο στις δημιουργικές μου διαδικασίες. Προσπάθησα να μεγιστοποιήσω τον χρόνο της απαιτούμενης δουλειάς σε σχέση με τον διαθέσιμο προϋπολογισμό με τρόπο ώστε όλοι οι συνεργάτες να πληρώνονται με ένα αξιοπρεπές χρηματικό ποσό ανά ώρα.  Νιώθω ότι με προγραμματισμό και πειθαρχία μπορεί κανείς να τα καταφέρει. Δεν θα πω ψέματα, θα μου άρεσε να είχα λίγες ακόμα πρόβες – ποτέ δεν φαίνονται αρκετές! Νομίζω όμως ότι τα κατάφερα μια χαρά. Αυτή τη φορά…

Ο «ρόλος» της Πλατφόρμας ήταν και είναι μια ευκαιρία για όλους τους δημιουργούς να δοκιμάσουν ιδέες

Τι αναμένετε ως χορογράφοι από το Υφυπουργείο Πολιτισμού, ποια πρέπει να είναι η πρώτη κίνηση στον τομέα του Χορού; 

Δεν ξέρω ποιο πρέπει να είναι το «πρώτο», αλλά ξέρω τι είδους σχέση θα ήθελα να έχει η χορευτική κοινότητα με το νέο υφυπουργείο – μια σχέση ενός υγιούς διαλόγου.

Ποια τα επόμενα σχέδια σου; Συνεχίζει ο χορός να έχει την ίδια επίδραση πάνω και την ίδια θέση στη ζωή σου όπως όταν πρωτοάρχισες;   

Σχεδιάζω να ασχοληθώ περισσότερο με το χώρο Makers will Make στη Λεμεσό, ένα χώρο δημιουργίας ανοιχτής πρόσβασης, ανοιχτό στο κοινό, της bytheway productions (πολυθεματική εταιρεία που ιδρύσαμε με τις Ελεάνα Αλεξάνδρου και Εύα Κοραή). Ταυτόχρονα, ξεκινώ μια μικρή εταιρεία ρούχων με τη χορεύτρια και ερμηνεύτρια Έλενα Γαβριήλ, κάτω από την επωνυμία Monstera Project.

Τα άμεσα σχέδιά μου δεν περιλαμβάνουν απευθείας χορό, αλλά περιλαμβάνουν δημιουργικότητα και δημιουργία. Εξακολουθώ να σκοπεύω να συμμετέχω και να δημιουργώ χορευτικά έργα, αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι μια βιώσιμη δραστηριότητα πλήρους απασχόλησης. Η υποδομή δεν είναι φτιαγμένη για τέτοιου είδους υποστήριξη και έτσι με τα χρόνια όλοι μας χρειάζεται να βρούμε μια άλλη, παράλληλη διέξοδο – αυτό δεν είναι παράπονο, αυτή είναι απλώς η πραγματικότητα που ζούμε

Όταν ξεκίνησα για πρώτη φορά να χορεύω στην Κύπρο πριν από 18 χρόνια, το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να είμαι σε μια δημιουργική διαδικασία και ένιωθα χαμένη στα ενδιάμεσα. Μου πήρε πολύ χρόνο να αποδεχτώ και να βρω τον δικό μου ρυθμό και τη δική μου ταυτότητα όταν δεν χόρευα. Έτσι βρήκα το δρόμο μου στο ράψιμο και τις κατασκευές. Κρατά το δημιουργικό μου μυαλό ζωντανό!

Και θέλω ακόμα να χορεύω!

 Θέατρο Ριάλτο

12 Νοεμβρίου, 20:30

Ιδέα: Αριάνα Μαρκουλίδου

Παραγωγή υλικού/Περφόρμερ: Αριάνα Μαρκουλίδου, Ελεάνα Αλεξάνδρου

Δραματουργία: Έλενα Αγαθοκλέους, Σχεδιασμός ήχου: Πάνος Μπάρτζης, Ψηφιακή σκηνογραφία: Μαρία Μιτσή , Σκηνογραφία: Εύα Κοραή/Σκηνοτεχνική, Σχεδιασμός φωτισμού: Αλεξάντερ Γιότοβιτς , Κοστούμια: Αριάνα Μαρκουλίδου, Αντικαταστάτριες: Μπελίντα Παπαβασιλείου, Έλενα Γαβριήλ,

Φωτογραφία: Βασίλης Δωρίτης, Επεξεργασία φωτογραφίας: Αναστάσης Αναστασίου