Άριστοι στο ρατσισμό

Του
Λεόντιου Φιλοθέου

 

Τα δόντια του τα είχε δείξει από νωρίς.

Τον Ιούνιο του 2019, ως επικεφαλής της προεκλογικής εκστρατείας του Δημοκρατικού Συναγερμού για τις Ευρωεκλογές, ενορχήστρωσε μια ακροδεξιά (παράφωνη) ρητορική με κεντρικό στοιχείο τη στοχοποίηση του Τουρκοκύπριου υποψήφιου Niyazi Kizilyurek.

Λίγους μήνες μετά, ο Νίκος Νουρής διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών. Άλλωστε έχουμε συνηθίσει: κανένας καλός δεν χάνεται επί της διακυβέρνησης αυτής. Πόσω μάλλον όταν πρόκειται περί «άριστου των αρίστων». Από κει και πέρα, κάθε του παρέμβαση λέει στην προηγούμενη «εγώ είμαι χειρότερη από εσένα». Ή και πιο ακραία.

Κατηγόρησε δημόσια μη κυβερνητική οργάνωση, η οποία ασχολείται με τη στήριξη μεταναστών και τον αντιρατσισμό, για ξέπλυμα και τρομοκρατία χωρίς ποτέ να μπει στον κόπο να τεκμηριώσει αυτά που είπε. Μα ποτέ όμως. Ούτε γάτα ούτε ζημιά.

Ανακοίνωσε δημόσια και πάλι ότι σε χώρο κράτησης άτυπων μεταναστών υπάρχουν 11 ύποπτοι για τρομοκρατία. Διότι ως γνωστό στα σοβαρά κράτη την τρομοκρατία ξυπνά ένα πρωί ο Υπουργός Εσωτερικών της χώρας και την ανακοινώνει από ραδιοφώνου.

Και μια καλή (άλλη) πρωία βρεθήκαν οι κάτοικοι στον Αστρομερίτη και το Ακάκι, με ένα συρματόπλεγμα 11 χιλιομέτρων. Διότι θυμήθηκε ο κύριος Νουρής ότι θα περιορίσει τις «μεταναστευτικές ροές» επειδή θα βάλει λίγο συρματόπλεγμα σε μια γραμμή αντιπαράταξης των 300 χιλιομέτρων. Συρματόπλεγμα που μπορεί να δρασκελίσει κάποιος μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα. Και άριστοι και πανέξυπνοι!

Ατέλειωτη η λίστα. Την εβδομάδα που μας πέρασε χώρισαν βίαια μια έγκυο γυναίκα από τον σύζυγο και τα, ενός και τριών ετών, παιδιά της. Αφού πήραν τη γυναίκα, έσπρωξαν τη βάρκα πίσω στον Λίβανο. Από αυτές τις βάρκες που αναποδογυρίζονται και μετά ξεβράζει η Μεσόγειος πτώματα. Χώρισαν βίαια μια μάνα από τα παιδιά της. Το ένα ακόμη το θήλαζε. Η γυναίκα πέρασε το βράδυ στην αποβάθρα, σε έναν τόπο αφιλόξενο, πάνω σε μια πλαστική καρέκλα και μερικές ξύλινες παλέτες. Την επόμενη μέρα μεταφέρθηκε και γέννησε στο νοσοκομείο. Μόνη της.

Αυτός είναι ο κύριος Νουρής. Κι αυτές οι πολιτικές τους.

Αποτυχημένες πολιτικές ασύλου και μετανάστευσης χωρίς ίχνος σεβασμού στο διεθνές δίκαιο, τις υποχρεώσεις της Κύπρου, αλλά και των νομοθεσιών μας. Χωρίς ίχνος σεβασμού στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Πολιτικές που αντί να βάζουν στο στόχαστρο αυτούς που οργανώνουν και λειτουργούν κυκλώματα σύγχρονου δουλεμπορίου και εκμετάλλευσης προσφύγων και μεταναστών, στοχοποιούν τα ίδια τα θύματα. Μόνο και μόνο για να συνεχίσει ο κύριος Νουρής και η παράταξή του να ψαρεύουν στα θολά λασπόνερα της ακροδεξιάς.

Κατά τα άλλα, για ένα χρόνο και βάλε, κυνηγούσαν τον εκπαιδευτικό και ζωγράφο Γιώργο Γαβριήλ. Αυτόν που βάζει τον Χριστό ανάμεσα στους πρόσφυγες. Κυνηγούσαν αυτόν που ζωγραφίζει την Παναγία μέσα στη βάρκα, δίπλα στις μανάδες, να αγκαλιάζει το άψυχο σώμα του μικρού Αϊλάν. Αυτόν που, αν έφτιαχνε έναν πίνακα ακόμα, θα έβαζε την Παναγία να κολυμπήσει. Να σμίξει ξανά την οικογένεια. Να σταθεί δίπλα στην έγκυο γυναίκα. Να της κρατά το χέρι όταν αυτή θα γεννούσε.

Γι’ αυτό τους ενόχλησε. Γι’ αυτό προσπάθησαν να τον «εξοντώσουν». Να του στερήσουν το δικαίωμα στην καλλιτεχνική έκφραση. Γιατί τους ενοχλεί καθετί που ξεγυμνώνει την υποκρισία τους. Τους ενοχλεί καθετί που αποκαλύπτει το ρατσισμό και την καλπάζουσα ξενοφοβία τους.

Υστερόγραφο:

Είναι μέρες που με όσα συμβαίνουν στον τόπο μας, πραγματικά νιώθω ότι δεν μπορώ να αναπνεύσω. Διαβάζοντας και ακούγοντας τα όσα έγιναν με την έγκυο γυναίκα, αυτό ακριβώς ένιωσα. Πώς γίνεται εμείς, ένας λαός που βρεθήκαμε στις 4 γωνιές της γης ψάχνοντας φιλοξενία, να γίναμε τόσο παλιότοπος; Πώς;