Ας είναι ειλικρινείς…

Της Ελένης Μαύρου

Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ανανέωσε πριν λίγες μέρες τη θητεία της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο για ακόμη έξι μήνες, μέχρι την 31η Ιανουαρίου 2023.

Από μόνη της η απόφαση για συνέχιση της παρουσίας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ είναι σημαντική, λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόκειται για μια από τις μακροβιότερες αποστολές των Ηνωμένων Εθνών -βρίσκεται στην Κύπρο από τον Απρίλη του 1964. Στην πορεία του χρόνου η αποστολή της και το μέγεθός της διαφοροποιήθηκαν πολλές φορές λόγω και των γεγονότων στο νησί. Όποιες απόψεις και αν έχει κάποιος για τη χρησιμότητά της, δεν είναι λίγο πράγμα η επιτήρηση μιας γραμμής που υπερβαίνει τα 180 χλμ. σε όλη την Κύπρο από μερικές εκατοντάδες ειρηνευτές. Ιδιαίτερα αν θυμηθούμε ότι 184 από αυτούς έχασαν τη ζωή τους στην Κύπρο.

Ανεξάρτητα όμως από τα πιο πάνω, το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας με το οποίο ανανεώνεται η θητεία της ΟΥΝΦΙΚΥΠ έχει και μια άλλη χρησιμότητα -αποτυπώνει τις πολιτικές απόψεις που επικρατούν τη συγκεκριμένη περίοδο στον διεθνή οργανισμό σε σχέση με το Κυπριακό.

Και σίγουρα, μέσα στις σημερινές συνθήκες, αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα η επαναβεβαίωση της συμφωνημένης βάσης λύσης του Κυπριακού.

Θετική είναι και η έκκληση του Συμβουλίου για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου και την αποφυγή μονομερών ενεργειών και η αναφορά στα Βαρώσια, αλλά και η απογοήτευση που καταγράφει για το γεγονός ότι οι πρόσφατες τουρκικές ενέργειες δεν στοχεύουν στην επαναφορά του στάτους κβο.

Πρέπει όμως να μας προβληματίσουν οι εξισωτικές αναφορές σε παραβιάσεις της νεκρής ζώνης που γίνονται και από τις δυο πλευρές -η επιμονή της κυβέρνησης στα «συρματοπλέγματα» μπορεί να εξυπηρετεί το ξενοφοβικό, ρατσιστικό της αφήγημα για εσωτερική κατανάλωση, αλλά έχει σοβαρό κόστος στην προσπάθεια να αναδείξουμε τις τουρκικές αυθαίρετες και έκνομες ενέργειες.

Πολύ περισσότερο, πρέπει να μας ανησυχήσει το γεγονός ότι την ώρα που η Τουρκία και ο Τατάρ εντείνουν τη ρητορική για λύση δύο κρατών, επιρρίπτονται ίσες ευθύνες για το αδιέξοδο.

Δεν αρκεί λοιπόν η έκφραση ικανοποίησης από την κυπριακή κυβέρνηση, μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών, για το γεγονός ότι το ψήφισμα επαναβεβαιώνει τη βάση λύσης του Κυπριακού.

Η αμφισβήτηση από τον ίδιο τον Ν. Αναστασιάδη των προνοιών του Πλαισίου Γκουτέρες, που επαναλήφθηκε αυτή τη βδομάδα, δεν βοηθά την ελληνοκυπριακή πλευρά να ανακτήσει την αξιοπιστία της. Ιδιαίτερα όταν διαψεύδεται με γραπτά ντοκουμέντα.

Όπως δεν βοήθησαν τα προηγούμενα χρόνια τα πυροτεχνήματα του Ν. Χριστοδουλίδη και οι ευφάνταστες ιδέες Αναστασιάδη με την πλήρη κάλυψη του Αβέρωφ Νεοφύτου και του ΔΗΣΥ.

Εκείνο που χρειάζεται είναι πειστικές πρωτοβουλίες, χωρίς να παραγνωρίζουμε βεβαίως ότι ανεξάρτητα από τις προθέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, καθοριστικό ρόλο στις όποιες εξελίξεις θα παίξει η συμπεριφορά της Τουρκίας. Είναι αυτή η πραγματικότητα όμως που κάνει τόσο απαραίτητο οι δικές μας ενέργειες να αναγκάζουν την Τουρκία να αποκλιμακώσει την κρίση που η ίδια δημιούργησε ή, έστω, να μεταφέρουν το βάρος και την ευθύνη για τις όποιες εξελίξεις στην Τουρκία και την τουρκοκυπριακή πλευρά.