Σίγουρα η λειτουργία Κοινωνικών Παντοπωλείων σε μια χώρα αποτελεί από τη μια ένδειξη του χαμηλού βιοτικού επιπέδου και της οικονομικής ανέχειας που επικρατεί ανάμεσα στους κατοίκους και από την άλλη ένδειξη του οικονομικού χάσματος που υπάρχει ανάμεσα στους πολίτες που ζουν στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πόλη, στον ίδιο τόπο. Και βέβαια αυτή η ανισότητα κάθε άλλο παρά τιμά το ίδιο το κράτος. Αντίθετα το στιγματίζει για την ανικανότητά του να παρέχει ίσες ευκαιρίες για αξιοπρεπή διαβίωση σε όλους τους πολίτες του. Κι όταν το κράτος θέλει να λέγεται δημοκρατικό, δίκαιο και κοινωνικό, τότε η ευθύνη του για την κατάντια ενός σημαντικού μέρους των πολιτών είναι ακόμα βαρύτερη.
Έχω ακούσει πολλές φορές συμπολίτες μας, όταν γίνονται αναφορές σε οικογένειες και ανθρώπους που χρειάζονται οικονομική ή άλλη βοήθεια για να επιβιώσουν, να αντιδρούν (πέρα από την όποια δική τους συνδρομή) λέγοντας «αυτή είναι ευθύνη της κυβέρνησης». Και δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς ότι η κυβέρνηση, μέσω των αρμόδιων υπουργείων και υπηρεσιών της, οφείλει να μεριμνά ώστε να μην υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις δυσπραγούντων πολιτών. Πόσω μάλλον στη δική μας μικρή Κύπρο που την χαρακτηρίζει η «οικονομική ανάπτυξη» και οι κυβερνώντες, αν ήταν δυνατόν, θα της άλλαζαν και όνομα και θα την έλεγαν… success story που, όπως και να το κάνουμε, είναι και πιο εύηχο και ακούγεται πιο ελκυστικό… Άλλο να λες απλά «είμαι από την Κύπρο» και άλλο «successtoristas».
Και βέβαια όταν ανοίξεις τα μάτια, το μόνο που αντικρίζεις είναι η σκληρή πραγματικότητα, έτσι όπως διαγράφεται μέσα από τους κατσουφιασμένους συμπολίτες μας που περιμένουν τη μέρα και τη σειρά τους για να πάρουν ένα κασόνι ή μια τσάντα με λίγα τρόφιμα και άλλα μικροπράγματα από το Κοινωνικό Παντοπωλείο. Γι’ αυτό, ας διαγράψουμε τους υπεύθυνους-ανεύθυνους και φανφαρόνους κυβερνώντες κι ας κάνουμε εμείς, οι απλοί πολίτες, το δικό μας πραγματικό success story ενώνοντας τα χέρια με όλους τους άλλους συμπολίτες μας που οι διάφορες συγκυρίες τούς οδήγησαν στην ανέχεια.
Ειδικά αυτές τις μέρες που όλοι μας, λίγο πολύ, θα τρέξουμε για ψώνια σε υπεραγορές και άλλα καταστήματα, την ώρα που θα απλώνουμε το χέρι στα ράφια, ας ρίξουμε στο καλάθι μας και ένα κουτί μακαρόνια, ένα γάλα ή ένα σακούλι ρύζι και δυο σοκολάτες ή έστω ένα μικρό παιχνιδάκι για την οικογένεια και το παιδί που μένει πιο κάτω απ’ το σπίτι μας.
Αυτή θα είναι η δική μας αληθινή οικονομική και κοινωνική επιτυχία.
Χρήστος Χαραλάμπους
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
