ΑΞΕΛ ΤΡΟΟΣΤ: Ο Σόιμπλε δεν είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδας

 

 

Αντί ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών να κρατά σε αιχμαλωσία την Αθήνα, πρέπει να υπάρξει μια απόφαση για μια ρεαλιστική ελάφρυνση του χρέους

• «Αυτό το οποίο δυσκολεύει συνεχώς την αποστολή της κυβέρνησης του Α. Τσίπρα, του Υπουργού Οικονομικών Ε. Τσακαλώτου είναι ότι τους ζητούν διαρκώς κάτι νέο, κάτι περισσότερο»

 

Ο Σόιμπλε είναι αυτός ο οποίος ευθύνεται για τη μη επίτευξη συμφωνίας στο Eurogroup, «η στάση του καθιστά αδύνατη τη λύση», υπογραμμίζει σε συνέντευξη στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αντιπρόεδρος του κόμματος της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός του για οικονομικά θέματα, Άξελ Τρόοστ, που βρέθηκε στην Αθήνα τις προηγούμενες ημέρες.
Προσθέτει δε, πως «είναι απαράδεκτο η όλη διαδικασία για την Ελλάδα να σταματά λόγω των γερμανικών εκλογών. Δεν είναι δυνατόν από ένα εσωτερικό πολιτικό γεγονός να δημιουργείται μια τέτοια καταστροφική για την Ελλάδα κατάσταση!» Και κατηγορεί τον Σόιμπλε ότι «θέλει να παρουσιάσει θετικές προγνώσεις, στύβοντας τη χώρα (σ.σ. την Ελλάδα) σαν λεμόνι ώστε να μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της, και να ξεφορτωθεί έτσι τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για ελάφρυνσή του». Ακόμη, σημειώνει, o Σόιμπλε «πρέπει να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι δεν είναι Πρωθυπουργός της Ελλάδας».
Ο Άξελ Τρόοστ τονίζει επίσης ότι αντί ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών «να κρατά σε αιχμαλωσία την Ελλάδα, πρέπει να υπάρξει μια απόφαση για μια ρεαλιστική ελάφρυνση του χρέους και μάλιστα όχι μετά τις γερμανικές εκλογές».
Για τις επικρίσεις της ελληνικής αντιπολίτευσης αναφέρει: «Αυτό το οποίο δυσκολεύει συνεχώς την αποστολή της κυβέρνησης του Α. Τσίπρα, του Υπουργού Οικονομικών Ε. Τσακαλώτου είναι ότι τους ζητούν διαρκώς κάτι νέο, κάτι περισσότερο. Ο Τσίπρας έχει δίκιο όταν λέει πως αν φτάσουμε σε συμφωνία θα βελτιωθούν τα πράγματα. Αν όμως οι δανειστές δεν τηρούν το πλαίσιο το οποίο είχε συμφωνηθεί, δεν φταίει. Τόσο μακρές διαπραγματεύσεις δεν έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Πρόκειται για μια πραγματικά πολύ σκληρή διαπραγμάτευση», επισημαίνει.
Ο Γερμανός αριστερός πολιτικός συμφωνεί με τη γνώμη ότι ο Σόιμπλε κάνει σκοπίμως «ζαβολιές» λόγω των εκλογών «διότι δεν επιθυμεί να κλείσει το θέμα της συμμετοχής ή μη του ΔΝΤ και των ελαφρύνσεων. Χρησιμοποιεί τις πιο απίθανες αιτιάσεις. Τη μια φταίει η ελληνική κυβέρνηση, την άλλη το ΔΝΤ για το ότι δεν γίνεται συμφωνία, πάει στις Βρυξέλλες με άδεια χέρια και πιέζει τους άλλους», όπως είπε χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Αποσπάσματα της συνέντευξης του Άξελ Τρόοστ στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και τον Α. Πολυχρονάκη ακολουθούν:

Τελικά ποιος ευθύνεται για το ότι δεν υπήρξε συμφωνία στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, κ. Τρόοστ; Γερμανοί σοσιαλδημοκράτες και Πράσινοι επέκριναν σφοδρά τον κ. Σόιμπλε, ο δε κ. Γκάμπριελ τάχθηκε από πριν ρητά υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η δική σας άποψη ποια είναι;

O Σόιμπλε είναι τελικά αυτός ο οποίος ευθύνεται. Διότι αν έλεγε ξεκάθαρα ότι δεν χρειαζόμαστε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και θα καταβληθεί η δόση, ότι θα βρούμε μια ευρωπαϊκή λύση, τότε το πρόβλημα θα έπαυε να υπάρχει. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρεί ότι το θέμα της συμμετοχής του ΔΝΤ και της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους την οποία ζητά, περνά απαραιτήτως από το γερμανικό κοινοβούλιο, συνεπώς, λέει πως θα πρέπει να ερωτηθεί πάλι. Επομένως δεν μπορεί να αποδεχτεί αυτή τη λύση. Υπεύθυνος είναι ο κ. Σόιμπλε διότι η στάση του καθιστά αδύνατη τη λύση…

Νομίζετε ότι μέχρι τις 15 Ιουνίου θα βρεθεί τελικά μια λύση; Κυκλοφορεί ένα συμβιβαστικό σενάριο ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει μεν στο τρέχον πρόγραμμα, χωρίς όμως να συμμετάσχει οικονομικά έως ότου εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του χρέους. Το θεωρείτε πιθανό;

Το πληροφορηθήκαμε και εμείς το σενάριο με αυτόν το συμβιβασμό. Παραμένει όμως ανοικτό το ερώτημα εάν θα υπάρξουν σαφείς δηλώσεις εάν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι. Υπάρχει επίσης η πληροφορία ότι η απαίτηση για το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι σαφώς κάτω του 3,5% και ότι στο θέμα αυτό ο κ. Σόιμπλε έχει υποχωρήσει λίγο. Επομένως στο βαθμό αυτό εκτιμώ πως θα υπάρξει λύση, η οποία θα περιλαμβάνει ενδεχομένως και αυτόν το συμβιβασμό, ο οποίος όμως θα ήταν δυνατός και στις 22 Μαΐου. Η ελληνική πλευρά όμως αντιστάθηκε και είπε ότι δεν μπορεί να γίνει αυτό, αν δεν ληφθεί απόφαση για την ελάφρυνση του χρέους. Θα διερευνηθούν όμως οι εναλλακτικές λύσεις και τελικά πιστεύω πως θα βρεθεί λύση.

Το νέο μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο πέτυχε Ελλάδα θα παίξει κάποιο ρόλο υπέρ της, στις συζητήσεις με τους εταίρους της;

Νομίζω ότι η ελληνική κυβέρνηση μπορεί να το αξιοποιήσει και σίγουρα θα το κάνει.

Η αντιπολίτευση όμως επικρίνει την ελληνική κυβέρνηση ότι απέτυχε στις 22 Μαΐου.

Αυτό το οποίο δυσκολεύει συνεχώς την αποστολή της κυβέρνησης του Α. Τσίπρα, του Υπουργού Οικονομικών Ε. Τσακαλώτου είναι ότι τους ζητούν διαρκώς κάτι νέο, κάτι περισσότερο. Ο Τσίπρας έχει δίκιο όταν λέει πως αν φτάσουμε σε συμφωνία θα βελτιωθούν τα πράγματα. Αν όμως οι δανειστές δεν τηρούν το πλαίσιο το οποίο είχε συμφωνηθεί, δεν φταίει ο Τσίπρας. Τόσο μακρές διαπραγματεύσεις δεν έχω ζήσει ποτέ στη ζωή μου. Πρόκειται για μια πραγματικά πολύ σκληρή διαπραγμάτευση…

Ο εκπρόσωπος του σοσιαλδημοκρατικού κόμματος (SPD) για οικονομικά θέματα Γιοχάνες Καρς είπε ότι ο κ. Σόιμπλε κάνει σκοπίμως «ζαβολιές» λόγω των εκλογών…

Ναι το κάνει διότι πριν τις εκλογές δεν επιθυμεί να κλείσει το θέμα της συμμετοχής ή μη του ΔΝΤ και των ελαφρύνσεων. Χρησιμοποιεί τις πιο απίθανες αιτιάσεις. Τη μια φταίει η ελληνική κυβέρνηση, την άλλη το ΔΝΤ για το ότι δεν γίνεται συμφωνία. Ποτέ όμως ο ίδιος. Ενώ η ελληνική κυβέρνηση με σφιγμένα τα δόντια εκπληρώνει τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, το οποίο εδώ και μήνες ζητά και την ελάφρυνση του χρέους, ο κ. Σόιμπλε πηγαίνει στις Βρυξέλλες με άδεια χέρια και πιέζει τους άλλους.

Τι πιστεύετε πως έχει στο μυαλό του ο κ. Σόιμπλε;

Στο Υπουργείο Οικονομικών προφανώς έχουν επεξεργαστεί όλα τα σενάρια, είμαι πεπεισμένος. Δεν θα παίξει όμως με τη «φωτιά» όπως το 2015 με το grexit. Θα διευθετηθούν όλα έτσι ώστε να είναι προς το συμφέρον όλων των ευρωπαϊκών χωρών, να υπάρχει δηλαδή μια προοπτική σε συνάρτηση και με τις προτάσεις Μακρόν, πως δηλαδή θα καταστεί δυνατή η αντιμετώπιση της ανεργίας και της ανάπτυξης σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.