Αξία ανεκτίμητη το παιδικό χαμόγελο

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Ημέρα του Παιδιού σήμερα, ωστόσο εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο παραμένουν ανυπεράσπιστα. Η 1η Ιουνίου έχει καθιερωθεί μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ως Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού, με στόχο να θυμίζει στην ανθρωπότητα ότι η ασφάλεια, η προστασία και η ευημερία του παιδιού θα πρέπει να αποτελούν πρώτιστη προτεραιότητα σε όλες τις πτυχές της ζωής.

Ακόμη όμως και μια πρόχειρη ματιά φανερώνει ότι ο στόχος αυτός έχει προς το παρόν αποτύχει.

Οι πολιτικές που εφαρμόζονται σήμερα έχουν καταργήσει σε μεγάλο βαθμό τα παιδικά δικαιώματα. Έχουν καταργήσει με τον πιο βίαιο τρόπο το δικαίωμα εκατομμυρίων παιδιών απλά και μόνο να είναι παιδιά. Πόλεμοι, φτώχεια, εξαθλίωση, πείνα και μια σειρά από άλλα ζητήματα που πλήττουν την παιδικότητα, όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία, η σεξουαλική εκμετάλλευση ανηλίκων και πολλά άλλα, καθιστούν τις αθώες ψυχές ευάλωτα θύματα.

Χιλιάδες παιδιά έχουν χάσει τη ζωή τους στα παγωμένα νερά της θάλασσας στην προσπάθειά τους μαζί με τις οικογένειές τους να ξεφύγουν από τον πόλεμο. Χιλιάδες παιδιά κρατούν παραμάσχαλα τα όπλα, με την παιδική τους ηλικία απλά να μην έχει υπάρξει…

Την ίδια ώρα χιλιάδες παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε  ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή στην εκπαίδευση. Ζητήματα που για κάποιους είναι αυτονόητα, για κάποιους άλλους δεν είναι απλά πολυτέλεια, είναι άπιαστο όνειρο.

Πάνω από το 50% των παιδιών προσφύγων σε όλο τον κόσμο δεν μπορούν να πάνε σχολείο. Επίσης πέραν των 100 εκατομμυρίων παιδιά στον κόσμο δεν πηγαίνουν σχολείο επειδή δουλεύουν.

Σχεδόν τα δύο τρίτα των παιδιών που δεν έχουν εμβολιαστεί με τα βασικά εμβόλια ζουν σε χώρες που είτε εν μέρει ή εξ ολοκλήρου πλήττονται από συγκρούσεις.

Εκτός από τους πολέμους, τα παιδιά, ιδιαίτερα των πιο χαμηλά κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων, απειλούνται και από τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις. Σύμφωνα με έκθεση της Unicef, 2,6 εκατομμύρια παιδιά έχουν βυθιστεί κάτω από το όριο της φτώχειας στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου από το 2008, ανεβάζοντας τον συνολικό αριθμό των παιδιών στον αναπτυγμένο κόσμο που ζουν σε συνθήκες φτώχειας σε περίπου 76,5 εκατομμύρια.

Άλλωστε και στη χώρα μας με το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης ήμασταν μάρτυρες παιδιών που πήγαιναν στα σχολεία τους νηστικά, ενώ άλλα τόσα σήμερα βιώνουν δυσκολίες εφόσον οι γονείς τους βρέθηκαν στην ανεργία.

Το παιδί, σε όποια γωνιά της γης κι αν βρίσκεται, αποτελεί το πρώτο θύμα, αυτό που καλείται να πληρώσει το μεγαλύτερο τίμημα.

Οι προσπάθειες για να μπορέσουν τα παιδιά να παραμείνουν παιδιά θα πρέπει να είναι πιο έντονες από ποτέ, γιατί μπροστά σε ένα παιδικό χαμόγελο τίποτα άλλο δεν έχει αξία!