Ay yüzlü kadin Γυναίκα με το φεγγαρένιο πρόσωπο

Κάθετα/ Ορίζοντας

 Ay yüzlü kadin

Tombul göbeğinin parçası sanırdım
avludaki beyaz mermer tekneyi.
Duru yüzünü,
çamaşırların üstünde tüten
ılık duman boyardı bir gün;
diğer gün, hamur teknesinden
uçuşan unlar…
Şakaklarında
zonklayan ayaz parlardı
ince bir derecik gibi…
Tombul Ay eskisi gerdanı süslerdi,
çook çocuklar büyüttüğü koynunu…
Hiç kolyesi olmadı nenemin
HERİF’inin arsız diş izlerinden başka…
İnce bilekleri çıplak,
mayalanmış avuçları gibi
kabarıktı yüreği…
Arada bir ördüğü saçları okşardı
utangaç yanaklarını;
Kuruyan, ağzının kenarında
hüzünlü gülüşüyle
hastalığı kadar ŞEKERDİ
O Ay Yüzlü Kadın…

Tamer Öncül

 

Γυναίκα με το φεγγαρένιο πρόσωπο

Νόμιζα ότι είναι κομμάτι της παχουλής κοιλιάς της
η άσπρη μαρμάρινη σκάφη στην αυλή.
Τη μια μέρα ο χλιαρός καπνός
που αναθυμίαζε από τη μπουγάδα
χρωμάτιζε το διαυγές πρόσωπο της
την άλλη μέρα, το αλεύρι που πεταγόταν
από τη σκάφη ζυμώματος…
Το αγιάζι
που παλλόταν στους κροτάφους της
έλαμπε σαν ένα στενό ρυάκι…
Το παχουλό Φεγγάρι στόλιζε το προγούλι της,
Το στήθος της που έθρεψε τόσα παιδιά…
Δεν είχε κανένα κολιέ η γιαγιά μου
Εκτός από το ξεδιάντροπο σημάδι από τα δόντια του ΑΝΤΡΑ της…
Οι λεπτοί καρποί της γυμνοί,
η καρδιά της αφράτη
όπως οι ζυμωμένες παλάμες της…
Κάποιες μέρες τα πλεγμένα μαλλιά της
Χάιδευαν τα ντροπαλά της μάγουλα
Με το ξεραμένο, θλιμμένο χαμόγελο της
Στην άκρη των χειλιών της
ήταν ΓΛΥΚΙΑ όσο η αρρώστια της
Εκείνη η γυναίκα με το Φεγγαρένιο Πρόσωπο…

Ταμέρ Οντζιούλ

Απόδοση από τα τουρκικά: Μαρία Σιακαλλή,

Επιμέλεια: Λάλε Άλατλι