Θέα/ Ορίζοντας

Αυτοί, σκέφτηκε, δεν θα αρρωστήσουν ποτέ.

Στην αρχή τους είπαν να μένουν μέσα όσο πιο πολύ μπορούσαν. Μετά οι οδηγίες ήταν σαφείς: όχι περιττές μετακινήσεις, να λιγοστέψουν τις επαφές, να πλένουν τα χέρια τους καλά, μέχρι 20 δευτερόλεπτα με πολύ ζεστό νερό και προπάντων να μην αγγίζουν το πρόσωπο τους- τα μάτια, την μύτη, το στόμα. Αυτός είχε τουλάχιστον την γυναίκα του και την κόρη του που ήταν μόλις 7 μηνών. Μπορούσε να τις φιλήσει να τις αγγίξει, να τις αγκαλιάσει. Μονάχα αυτές –κανέναν άλλο.

Την τέταρτη μέρα της καραντίνας έστρωσε τα χαρτιά του στο μεγάλο τραπέζι μπροστά από την βιβλιοθήκη και τους δίσκους του. Τα βιβλία και η μουσική δεν του έδιναν την ίδια χαρά. Δεν μπορούσε ούτε να συγκεντρωθεί για να τα κατανοήσει ούτε να χαλαρώσει για να τα απολαύσει. Ένοιωσε μια πρωτοφανή ακινησία στο σώμα του, σαν να μην είχε άκρα- ο φόβος που έφερε ο Ϊος στην ζωή  του ήταν αόρατος, πότε τον δυσκόλευε στην αναπνοή και άλλες φορές συνήθως μόλις ξυπνούσε ένοιωθε ότι τον ξόρκιζε, μια αγωνιώδης αισιοδοξία και ένα πείσμα ότι όλα στο τέλος θα πήγαιναν καλά.

Πήρε το μολύβι, το πινέλο, τα παστέλ και ζωγράφισε έναν άνδρα, μεσήλικα, χωρίς πολλά μαλλιά, ανέκφραστό με μπλε μπλούζα.

Το δεύτερο πορτραίτο πάλι κάποιου άντρα, όταν έφτασε στο κολλάρο της μπλούζας σκέφτηκε τα κεραμικά βάζα που ζωγράφισε τους προηγούμενους μήνες. Το σώμα του άνδρα έγινε το βάζο. Μετά ένα τρίτο πορτραίτο άντρα σε βάζο και μετά μια γυναίκα στολισμένη , κάπως ντροπαλή και ονειροπόλα μέσα σε ένα βάζο με ροζ και μαύρες βούλες.

«Αυτοί, σκέφτηκε, δεν θα αρρωστήσουν ποτέ. Το σώμα τους είναι βαθιά χωμένο μέσα στο βάζο, περιορισμένο αλλά προστατευμένο, δεν θα αγγίξουν το πρόσωπο τους και θα μονολογούν. Οταν φταρνίζονται ή όταν βήχουν πρέπει να είναι προσεχτικοί να κρατούν την ισορροπία τους για να μην πέσουν απ’ το βάζο και σπάσουν.»

Φίλιππος Θεοδωρίδης

Εύθραυστοι

Δεν ήξερα αλλά ένιωθα τι ήταν αυτό ακριβώς που με συγκίνησε στα σχέδια αυτά του Φίλιππου που μόλις τα είδα στο Facebook τα ξεχώρισα από το καθημερινό καταιγισμό αναρτήσεων, εικόνων, ήχων. (Μαζί με εκείνο το βίντεο με τον Ρωμαίο και Ιουλιέττα του Πάνου, της Νιόβης και του Κώστα,  άλλη όμορφη ιστορία αυτή).

Με συγκίνησαν αυτές οι μορφές με μολύβι, πινέλο και παστέλ, αυτοί οι άντρες, οι γυναίκες μέσα στα εύθραυστα βάζα τους. Μην αγγίξουν το πρόσωπο τους, μην αρρωστήσουν. Ένιωθα τι ήταν αυτό που είδα σε αυτές τις μορφές και το σημείωμα του Φίλιππου που αναφέρει πως προέκυψαν αυτά τα σχέδια φώτισε απλώς τα συναισθήματα μου. Αυτές οι εύθραυστες μορφές είναι οι άνθρωποι μας, οι άνθρωποι όλοι, οι κοντινοί αλλά και οι μακρινοί, κινδυνεύουν, να μπορούσαμε όλους να τους προστατεύσουμε, να γίνουμε μια αγκαλιά για τον κόσμο όλο, αλλά όχι, όχι οι αγκαλιές γίνανε κίνδυνος και αυτές, είναι οι προφυλάξεις μας τόσο εύθραυστες όπως ένα βάζο.

Τι όμορφα σκίτσα, τι όμορφες μορφές, σπαράζουν την καρδιά, μην σπάσουν, μην σπάσετε, μην σπάσουμε, προσέχετε όλοι, μια πανδημία μας υπενθύμισε πόσο εύθραυστοι είμαστε, ο κόσμος όλος, τουλάχιστον να μας θυμίσει να είμαστε και άνθρωποι.

Αντώνης Γεωργίου

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy