ΜΠΕΝ ΣΤΙΒΙΝΣΟΝ: Mόνο ο λαός θα αντιπολιτευτεί τους Συντηρητικούς

Ο Κάμερον στοχοποιεί τον συνδικαλισμό γιατί φοβάται τον δρόμο αντί την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση

Στρατηγικός στόχος είναι η ανοικοδόμηση ενός λαϊκού κινήματος από τα κάτω, μέσα από τις συντεχνίες και την κοινωνική βάση που θα αντισταθεί στη λιτότητα και τις επιθέσεις των Συντηρητικών, τονίζει μιλώντας στην «Χ», ο Μπεν Στίβινσον, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ΚΚ Βρετανίας. Οπως υποδεικνύει για αυτό το λόγο κλιμακώνει ο Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον την ολομέτωπη επίθεση στα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, γνωρίζοντας ότι η μόνη πραγματική αντιπολίτευση στους Συντηρητικούς θα έρθει από τους αγώνες στους δρόμους και στους χώρους εργασίας και όχι από τα άλλα κοινοβουλευτικά αστικά κόμματα. Τονίζοντας ότι οι Βρετανοί κομμουνιστές πάντοτε αντιτάσσονταν στην ΕΕ, επισημαίνει ότι τα δυο κεντρικά στρατόπεδα στο δημοψήφισμα δεν αμφισβητούν τις αντιλαϊκές πολιτικές και όποιο και εάν κερδίσει θα είναι νίκη της μιας μερίδας του κεφαλαίου έναντι της άλλης. Σημειώνει δε ότι το ΚΚ Βρετανίας θα οργανώσει χωρίς ψευδαισθήσεις, μια ταξική προοδευτική εκστρατεία κατά της ΕΕ.

Συνέντευξη στον Νικόλα Νικόλα

Πώς αξιολογεί το ΚΚ Βρετανίας το αποτέλεσμα των εκλογών του Μάη;

Θεωρούμε την αυτοδύναμη νίκη των Συντηρητικών μια σημαντική ήττα για την εργατική τάξη. Οπου δεν είχαμε υποψήφιους καλέσαμε σε αρκετές περιπτώσεις, κριτικά, σε στήριξη υποψηφίων των Εργατικών, ως πιο ρεαλιστική επιλογή έναντι του χειρότερου κακού. Προτιμούσαμε και ζητούσαμε μια κυβέρνηση Εργατικών αντί Συντηρητικών, παρόλο που δεν θα έλυε τα προβλήματα. Και μια κυβέρνηση Εργατικών θα εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αλλά με λιγότερη επιθετικότητα σε μέγεθος και ταχύτητα εφαρμογής. Επί της ουσίας τίποτε δεν θα άλλαζε.

Υπήρχε σε αυτές τις εκλογές μια πιο προοδευτική τάση στην εκστρατεία των Εργατικών, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά δεν ήταν επαρκές ώστε να είναι τουλάχιστον μια εκστρατεία κατά της λιτότητας. Οι αντιφάσεις στις εκλογές έφεραν τη νίκη των Συντηρητικών και λόγω του εκλογικού νόμου των μονοπεριφερειακών εδρών. Το εθνικιστικό SNP που έχει απήχησει σε προοδευτικά λαϊκά στρώματα, κέρδισε όλες τις έδρες πλην δυο στην Σκωτία, έχοντας ένα πρόγραμμα κατά της λιτότητας. Αλλά κέρδισαν τις έδρες από τους Εργατικούς, και ιδιαίτερα κάποιους σοσιαλιστές που παραμένουν στους Εργατικούς. Το SNP ακολουθεί νεοφιλελεύθερες πολιτικές, θέλει παραμονή σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ακόμη και εάν γινόταν ανεξάρτητη η Σκωτία, αλλά πήραν τις ψήφους από τα προοδευτικά λαϊκά στρώματα.

Ολο το εκλογικό σκηνικό στη Βρετανία ήταν γεμάτο από τέτοιες αντιφάσεις. Εξού και η άνοδος του αντιμεταναστευτικού ακροδεξιού UKIP χωρίς τις αντίστοιχες όμως έδρες. Το εκλογικό σύστημα είναι πολύ συγχιστικό και δεν αφήνει πολλές ξεκάθαρες επιλογές στο λαό. Οι Εργατικοί δεν είχαν ξεκάθαρη ατζέντα κατά της λιτότητας για να γίνουν πιο ελκυστικοί στις εργατικές μάζες. Οι Συντηρητικοί κέρδισαν επειδή είχαν ξεκάθαρη ατζέντα προπαγάνδας και δεν έβγαζαν προς τα έξω τις πραγματικές τους προτεραιότητες που είναι η ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας (NHS) και περιορισμός των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και άλλων δημοκρατικών κεκτημένων. Ηδη στη χώρα που γέννησε το συνδικαλισμό, υπάρχουν σοβαρά πισωγυρίσματα και απαγορεύσεις απεργιών, που μας κατατάσσουν στην τρίτη θέση των λιγότερων συνδικαλιστικών δικαιωμάτων μετά τις ΗΠΑ και τη Σαουδική Αραβία… Και αυτό επειδή οι Συντηρητικοί γνωρίζουν ότι τα επόμενα πέντε χρόνια η αντιπολίτευσή που θα δέχονται δεν θα είναι από τα κοινοβουλευτικά αστικά κόμματα, αλλά από τους αγώνες στους δρόμους και στους χώρους εργασίας.

Μετεκλογικά ως ΚΚ Βρετανίας έχουμε θέσει ως στρατηγικό στόχο να κτιστεί ένα λαϊκό κίνημα από τα κάτω, από τη λαϊκή βάση. Να κτιστεί ένα κίνημα μέσα από τις συντεχνίες και την κοινωνία που θα αντισταθεί στη λιτότητα και τις επιθέσεις των Συντηρητικών κατά των λαϊκών μαζών. Χρειάζεται να μαζικοποιηθεί η «Λαϊκή Συνέλευση», η οργάνωση-ομπρέλα όπου συμμετέχουμε μαζί με άλλα σοσιαλιστικά, προοδευτικά και κοινωνικά κινήματα και σχηματισμούς. Πρέπει παράλληλα να βρούμε ένα τρόπο να ενώσουμε την εργατική τάξη ανεξάρτητα εθνικότητας, φυλής και θρησκείας. Η κυρίαρχη καπιταλιστική τάξη και όλα τα αστικά κόμματα έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά στην προώθηση μιας αντιμεταναστευτικής τάσης για να αθωωθεί το σύστημα και να θυματοποιηθούν οι μετανάστες. Ο καπιταλισμός και η λιτότητα είναι το πρόβλημα για τους εργαζόμενους και όχι οι συναδέλφοι τους με άλλη γλώσσα.

Υπάρχει ένας πολύ μικρός αριθμός βουλευτών που είναι κριτικοί στη λιτότητα και είμαστε ανοικτοί σε συνεργασία μαζί τους, αλλά ο αγώνας μας στρέφεται κυρίως στην εξωκοινοβουλευτική οργάνωση ενός λαϊκού μετώπου αντίστασης στη λιτότητα της ΕΕ και των ντόπιων εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Στο προσκήνιο είναι το δημοψήφισμα για την ΕΕ. Οι Συντηρητικοί και ο Ντ. Κάμερον θέλουν δημοψήφισμα μετά από διαπραγμάτευση που θα κρατά τη χώρα εντός της ΕΕ. Οι Εργατικοί, τώρα, θέλουν δημοψήφισμα για να επιβεβαιωθεί η παραμονή στην ΕΕ. Το ακροδεξιό UKIP λέει «όχι στην ΕΕ», αλλά χωρίς αλλαγή των πολιτικών υπέρ των μονοπωλίων, δηλαδή προτάσσει τα συμφέροντα μερίδας του εθνικού κεφαλαίου έναντι των ευρωενωσιακών μονοπωλίων. Ποιά είναι η θέση του ΚΚ Βρετανίας;

Ως κόμμα πάντοτε ήμασταν ενάντια στην ΕΕ. Αντιταχθήκαμε στην ένταξη στην ΕΟΚ και στο ρόλο της χώρας στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ. Υπάρχουν ιδιαιτερότητες στη Βρετανία για την ΕΕ. Η σχέση της αστικής μας τάξης με την ΕΕ είναι πολύ διαφορετική από άλλα κράτη-μέλη. Ως ΚΚ δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για το ρόλο της ΕΕ ως θεσμού υπέρ των κυρίαρχων συμφερόντων και ενάντια στους λαούς. Λόγω αυτή της φύσης και της απουσίας πραγματικής δημοκρατίας, δεν είναι δυνατό να αλλάξει αυτός ο χαρακτήρας της ΕΕ. Δεν μπορεί να υπάρχει εκ των έσσω αλλαγή προς μια «ΕΕ των λαών».

Αντίθετα αυτό που κάνει η ΕΕ είναι να ρίχνει όλες τις άλλες χώρες στα πολύ χαμηλά αντιδημοκρατικά στάνταρτ που ήδη είχαμε στη Βρετανία πριν μπούμε στην ΕΟΚ! Η ΕΕ δεν αφήνει τις κυβερνήσεις, ακόμη και εάν θέλουν, να αλλάξουν την αντιλαϊκή κατεύθυνση. Και όπου οι εσωτερικοί κανόνες είναι πιο αντιλαϊκοί από αυτούς των Βρυξελλών, υπάρχουν οι εξαιρέσεις. Για παράδειγμα η αντεργατική οδηγία της ΕΕ για 48ωρη εργασία ανά εβδομάδα θα ήταν βελτίωση για τους Βρετανούς εργαζόμενους, αλλά το Λονδίνο εξαιρέθηκε από αυτή την οδηγία… Κάτι που συχνά κάνουν και άλλες σημαντικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εντός της ΕΕ, όπως η Γερμανία και η Γαλλία.

Η δημόσια συζήτηση για το δημοψήφισμα επί της ΕΕ, δυστυχώς περιορίζεται όπως είπατε σε δυο κεντρικούς πόλους, που δεν αμφισβητούν τις αντιλαϊκές πολιτικές. Στο επίκεντρο της συζήτησης για την ΕΕ δεν μπαίνουν τα κεντρικά ζητήματα, αλλά το μεταναστευτικό.
Ομως τον τελευταίο καιρό βλέπουμε ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα στη Βρετανία επιστρέφει σε μια πιο κριτική τάση έναντι της ΕΕ. Εμείς επιχειρούμε να ενισχύσουμε αυτή την τάση κατά των αντιλαϊκών και αντιδημοκρατικών πολιτικών της ΕΕ που στοχοποιεί τους εργαζόμενους.

Ως ΚΚ Βρετανίας δεν θα συμμετέχουμε σε καμιά επίσημη εκστρατεία υπέρ ή κατά της παραμονής στην ΕΕ, γιατί τα κυρίαρχα στρατόπεδα δεν αγγίζουν την ουσία. Θα οργανώσουμε μια εκστρατεία για απόσυρση της Βρετανίας από την ΕΕ, αλλά από μια προοδευτική αριστερή σκοπιά και όχι ακροδεξιά. Συζητούμε με συμμάχους μας στα κινήματα και με προσωπικότητες και εντός του συνδικαλιστικού κινήματος. Δεν θέλουμε να δημιουργηθούν ψευδαισθήσεις.

Το να βγει η Βρετανία εκτός ΕΕ όπως λέει ρατσιστικά με το μεταναστευτικό στο προσκήνιο το UKIP και μερίδα των Συντηρητικών, δεν θα φέρει κάτι καλό για τους εργαζόμενους. Ακόμη και εάν βγούμε απλά από την ΕΕ, αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχουμε σοσιαλισμό. Θα είναι μια νίκη μιας μερίδας του κεφαλαίου έναντι της άλλης. Ετσι κι αλλιώς η Βρετανία είχε εξαιρεθεί και από το Σένγκεν και από την Ευρωζώνη. Εκτός ΕΕ η Βρετανία θα παραμένει καπιταλιστική χώρα και ιμπεριαλιστική δύναμη. Το κόμμα θα λάβει τις αποφάσεις του μετά από διάλογο, με πυξίδα τον διαλεκτικό υλισμό.

Δηλαδή η θέση του ΚΚ Βρετανίας είναι «όχι στην ΕΕ», «όχι στη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος χωρίς ουσιαστική επιλογή» και «όχι στην ρατσιστική και υπέρ των μονοπωλίων εκστρατεία του ”όχι” από το UKIP»;

Δεν ξέρω πως ακριβώς θα καταλήξει η απόφασή μας για το δημοψήφισμα, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι θα είναι κάτι όπως «Οχι στην ΕΕ, ναι στην Ευρώπη» και «Οχι στη λιτότητα, ναι στην κοινωνική πρόοδο». Η δική μας εκστρατεία θα έχει μια θετική ταξική προσέγγιση που θα έχει ως στόχο να αγγίξει και άλλους σοσιαλιστές, ανθρώπους που απομακρύνθηκαν από τους Εργατικούς λόγω της δεξιάς τους στροφής, ανθρώπους που παραμένουν εντός των Εργατικών ως αριστερή πτέρυγα κτλ.

---

Ο Κόρμπιν είναι πραγματική εναλλακτική για την ηγεσία των Εργατικών

Πώς βλέπετε την εσωκομματική μάχη στους Εργατικούς με την ψηφοφορία να ολοκληρώνεται στις 10 του Σεπτέμβρη και να ανακοινώνεται το αποτέλεσμα σε συνέδριο δυο μέρες μετά;

Είναι ενδιαφέρον το πως θα καταλήξει η μάχη για την ηγεσία των Εργατικών. Μέσα από το θεσμικό και εκλογικό πλαίσιο που δεν αφήνει χώρο για πολιτική δράση μικρών κομμάτων, το κόμμα των Εργατικών είναι ένα πεδίο μάχης. Ακόμη και μια μικρή προοδευτική στροφή των Εργατικών, μπορεί να φέρει ελπίδα. H δεξιά πτέρυγα τους και ιδιαίτερα οι κύκλοι των Τόνι Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν που πρωτοστάτητησαν στους «Νέους Εργατικούς», μετά την εκλογική ήττα τον Μάη, βγήκαν μπροστά προτάσοντας ότι οι Εργατικοί έχασαν γιατί δεν ήταν αρκετά δεξιοί!

Πάνω στη λογική ότι ακόμη και η ελάχιστη πιο προοδευτική τάση που έδειξε η ηγεσία υπό τον Eντ Μίλιμπαντ φόβησε τις αγορές! Αυτοί οι κύκλοι επιτίθενται στον βουλευτή Τζέρεμι Κόρμπιν που εκπροσωπεί την αριστερή πτέρυγα και απαίτησαν να αποσυρθούν άλλοι υποψήφιοι με μόνο αποκλειστικό στόχο την ήττα του Κόρμπιν. Ο Κόρμπιν είναι συνεπής στο αντιπολεμικό κίνημα στη Βρετανία και στηρίζει διαχρονικά τους συνδικαλιστικούς αγώνες και τις κινητοποιήσεις της «Λαϊκής Συνέλευσης» ενάντια στη λιτότητα. Είναι καθοριστική η ψήφος των συνδικαλιστών που έδωσαν τη νίκη και στον Μίλιμπαντ και σε αυτό ελπίζει ο Κόρμπιν (σ.σ. οι δημοσκοπήσεις στους Εργατικούς δείχνουν τον Κόρμπιν πρώτο στην εσωκομματική μάχη με μεγάλη διαφορά, παρόλο που έχει τη λιγότερη υποστήριξη από βουλευτές από τους υπόλοιπους τρεις υποψηφίους). Ισως ο Κόρμπιν να είναι για πρώτη φορά μια εναλλακτική επιλογή για να στραφούν οι Εργατικοί πίσω στη βάση τους.