Η γύμνια του βασιλιά (ή του πρίγκιπα)

Της Ελένης Μαύρου

Τη «νέα» του στρατηγική για το Κυπριακό παρουσίασε επιτέλους προχθές ο υποψήφιος για την Προεδρία της Δημοκρατίας, Νικόλας Παπαδόπουλος. Και καταλάβαμε όλοι γιατί τόσο καιρό απέφευγε να μιλήσει επί της ουσίας. Για να μη φανεί η γύμνια του βασιλιά.

Μίλησε αόριστα για τη δημιουργία οικονομικού και πολιτικού κόστους για την Τουρκία και για το ψευδοκράτος, θυμήθηκε το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα και την κατάργηση των Βρετανικών Βάσεων και έριξε για μια ακόμα φορά την καραμέλα του φυσικού αερίου. Και με σοβαρό ύφος, επέμενε ότι παρουσιάζει «ξεκάθαρους στόχους, συγκεκριμένες προτάσεις και σαφείς προσανατολισμούς… καθαρές τοποθετήσεις ουσίας»!!!

Είναι βέβαια κομμάτι δύσκολο να διαφωνήσεις με ευχολόγια, αλλά με παλιές και αποτυχημένες συνταγές δεν φτιάχνεις «νέα» στρατηγική.

Το μόνο καινούργιο στις τοποθετήσεις του Ν. Παπαδόπουλου ήταν η απουσία αναφοράς στη διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία. Όχι γιατί είναι «ψευτοδίλημμα», όπως ισχυρίστηκε – η πολιτειακή δομή είναι ουσία και έχει άμεση σχέση με τη στρατηγική. Αλλά γιατί προσπαθεί να ακροβατήσει ανάμεσα στις διαμετρικά αντίθετες θέσεις της ΕΔΕΚ και της Αλληλεγγύης, χωρίς να τρομάξει τους μετριοπαθείς του κόμματός του. Παραγνωρίζοντας, ταυτόχρονα, το γεγονός ότι και η Τουρκία θέλει να εγκαταλειφθούν οι παράμετροι του ΟΗΕ για το Κυπριακό. Προφανώς αντιγράφει τους προεκλογικούς ακροβατισμούς στους οποίους μας συνήθισε ο ΔΗΣΥ.

Τα υπόλοιπα δεν είναι παρά αναμάσημα εύηχων μεν, επικίνδυνων δε, συνθημάτων που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν και για τα οποία πληρώσαμε κόστος.

Υπάρχει πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από το βρικολάκιασμα του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος; Όταν ο Γλαύκος Κληρίδης ανακάλυψε (κι εκείνος προεκλογικά, το 1996) την πολιτική του ενεργού ηφαιστείου και την πυραυλολογία, οδηγηθήκαμε στη θέση Ντενκτάς για συνομοσπονδία, χωρίς καμιά αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα.

Όταν ο Ν. Παπαδόπουλος μιλά για αποχώρηση των στρατευμάτων πριν την εφαρμογή οποιασδήποτε συμφωνίας λύσης, ακούγεται ωραίο, πλην όμως είναι ανέφικτο. Άστε που αυτή η θέση εξουδετερώνει τη ρεαλιστική δυνατότητα να καταργηθούν άμεσα οι εγγυήσεις και τα επεμβατικά δικαιώματα και να φύγουν τα κατοχικά στρατεύματα εντός σαφούς, σύντομου χρονοδιαγράμματος, όπως υποστηρίχθηκε από τη διεθνή κοινότητα στο Κρανς-Μοντάνα.

Όταν ο Ν. Παπαδόπουλος μιλά για την ανάγκη συμφωνίας με την Τουρκία για οριοθέτηση της ΑΟΖ πριν υπάρξει συμφωνία για λύση του Κυπριακού, αντιλαμβάνεται ότι έτσι δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει λύση; Ή μήπως προσπαθεί να δικαιώσει όσους τον κατηγορούν ότι σε αυτό στοχεύει στ’ αλήθεια η «νέα» στρατηγική του;

Δεν θα σχολιάσω τις αφηρημένες εξαγγελίες κινήσεων… που θα προκαλέσουν κόστος στην Τουρκία. Είναι φανερό ότι μόνο στόχο έχουν να χαϊδέψουν τα αυτιά των αφελών που δεν θα διερωτηθούν ποτέ πώς.

Το μόνο που θα πετύχει η λεγόμενη «νέα» στρατηγική του Ν. Παπαδόπουλου είναι να διευκολύνει την Τουρκία στην οριστικοποίηση της διχοτόμησης. Και αυτό θα είναι καταστροφικό.

Και δεν μας έφτανε η μια δοκιμασία, ήρθε χθες βράδυ το τηλεοπτικό διάγγελμα του Προέδρου Αναστασιάδη να μας αποτελειώσει. Κρατώ μόνο τον ισχυρισμό ότι με τη στρατηγική του «καταφέραμε να επικεντρώσουμε τη συζήτηση για πρώτη φορά στην ουσία του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την κατάργηση του συστήματος των εγγυήσεων και την αποχώρηση του κατοχικού στρατού»! Την ώρα που αποκαλύπτεται ότι κλότσησε την πρόταση Γκουτέρες χωρίς καν να τη συζητήσει.

Υστερόγραφο: Επέτειος της κυπριακής ανεξαρτησίας σήμερα. Ευχή να τύχει αυτός ο τόπος καλύτερης ηγεσίας και καλύτερης μοίρας.