Καμία λήθη

Της Χρυστάλλας Αντωνίου*
Η Αυτού Εξοχότης δεν έχει διλήμματα. Και είναι πρωτοφανής ο τρόπος που λειτουργούν Νίκος Αναστασιάδης και ΔΗΣΥ.

Κάλεσαν τις οικογένειες των ηρώων που υπερασπίστηκαν τη Δημοκρατία στο Προεδρικό. Για τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Δημοκρατίας και Αντίστασης. Χωρίς δισταγμό και ενοχές. Χρέος και υποχρέωση της πολιτείας αυτό το μνημείο, βεβαίως.

Όταν όμως τα χέρια που τελούν τα αποκαλυπτήρια είναι αυτά τα ίδια που τελούν αποκαλυπτήρια και ηρωοποιούν τον ολετήρα του τόπου μας, τότε αυτό είναι θράσος! Όταν αυτοί που προσπαθούν να τιμήσουν τους ήρωες της Αντίστασης δαφνοστεφανώνουν την ίδια ώρα και τους δολοφόνους τους, δεν είναι μόνο θράσος.

Είναι και πρόκληση. Τα αισθήματα που προκάλεσε σε μεγάλη μερίδα των οικογενειών η «πρόκληση» για την τελετή αποκαλυπτηρίων του μνημείου στο Προεδρικό από τον άνθρωπο που το κόμμα του έδωσε πολιτική στέγη στους πραξικοπηματίες, περιγράφονται σε δύο λέξεις: θυμός και αγανάκτηση.

Παραχαράσσουν χωρίς ίχνος ντροπής, με πολλούς τρόπους, την Ιστορία. Ισοπεδώνουν τη δημοκρατική αντίσταση με την παρανομία και το πραξικόπημα. Εξισώνουν τους ήρωες με τους Εφιάλτες.

Στις οικογένειες στις οποίες απευθυνόταν η πρόσκληση λείπουν οι άνθρωποι τους. Και λείπουν επειδή τους δολοφόνησαν ο φασισμός της χούντας και της ΕΟΚΑ Β. Και δεν λογοδότησαν ΠΟΤΕ. Τους λείπουν γιατί ήταν και δεν έπαψαν ποτέ να είναι μέρος της ζωής τους. Τους ήθελαν μαζί τους στις χαρές και στις λύπες τους, στους γάμους των παιδιών τους, στον ερχομό των εγγονιών τους, στις κηδείες των γονιών τους.

Στην καθημερινότητά τους… Τους ήθελαν ζωντανούς και μαζί τους και όχι κάδρα σε φωτογραφίες, ούτε προτομές σε μνημεία.

Αν πιστεύει ο κ. Αναστασιάδης ότι τις οικογένειες έχει πλακώσει η λήθη, πλανάται. Το αίμα τους σημαδεύει ακόμη τους χώρους της θυσίας τους. Και δεν σταμάτησαν ΠΟΤΕ τα δάκρυα των γονιών και των συγγενών των ηρώων μας.

Ενόσω στήνονται μνημεία του Γρίβα και μεταφέρουν μαθητές στο κρησφύγετό του, ενόσω η πολιτεία παρευρίσκεται σε μνημόσυνα και εκδηλώσεις για να τιμήσει τη μνήμη του, ούτε οι ήρωες ησυχάζουν μέσα στα μνήματά τους, ούτε οι συγγενείς τους ησυχάζουν. Και καταδικάζουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους την εξίσωση των θυτών με τα θύματα.

Απαιτείται σεβασμός στη μνήμη τους και στην Ιστορία μας.

«Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον!
Δεν θα πεθάνει μόνος. Τσάκισέ τον!»

Χρέος όλων μας, να αφυπνισθούμε για να μην επαναληφθούν τα τραγικά γεγονότα του μαύρου Ιούλη του 1974.

Δεν το αντέχουμε. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να ανεχτούμε ενέργειες που θέλουν να «θάψουν» τα πραγματικά γεγονότα και τους πραγματικούς ήρωες της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Οι αγαπημένοι των «φωτογραφιών» έμειναν ΠΑΝΤΑ ΝΕΟΙ και χαμογελαστοί. Και μας υπενθυμίζουν τις δικές μας ευθύνες έναντι της θυσίας τους και της Κύπρου μας.

Ο λαός δεν ξεχνά τους φασίστες και τα τανκς…

Θυμάται και περιμένει τη δικαίωση, με τη λύτρωση και την επανένωση του τόπου και του λαού μας.

*Μέλος Π.Γ., Ε.Γ. ΑΚΕΛ Λάρνακας