Μια απάντηση στους συνηγόρους του ΕΛΑΜ

Της Μαρίνας Σαββα

 

Απάντηση στον κ. Κωστάκη Αντωνίου για το άρθρο του ημ. 24 Απριλίου 2017 με τίτλο «Απορρίπτουμε τη φίμωση εν ονόματι της «ρητορικής μίσους»

 

Σε μια ακόμα φιλότιμη προσπάθεια του να υπερασπιστεί το ΕΛΑΜ, τη στάση και τη ρητορική του, ο κ. Κωστάκης Αντωνίου επιτίθεται σήμερα και πάλι εναντίον του ΑΚΕΛ και της ποινικοποίησης της ρητορικής μίσους.

Ο κ. Κωστάκης Αντωνίου κατηγορεί το Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ ότι επιχειρεί να «εκφοβίσει πολιτικούς και δημοσιογράφους που ασκούν αυστηρή κριτική στην απαράδεκτη, αντικυπριακή και υποταγμένη πολιτική του». Όταν λέει «κριτική» ο κ. Αντωνίου εννοεί τα περί «προδοτών» και «μειοδοτών» προφανώς. Γι΄αυτό και προχωρεί και ρωτά τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ και την Επιτροπή Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας: «Πώς θα χαρακτηρίσω όσους στηρίζουν αυτήν την καταστροφική λύση; Πώς θα χαρακτηρίσω τους πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι διαγράφουν μία ιστορική σελίδα του κυπριακού Ελληνισμού και σπεύδουν σε μυστικά δείπνα με τον κατοχικό ηγέτη για να τον διαβεβαιώσουν ότι θα εκπληρώσουν τους όρους που έθεσε; Πώς θα χαρακτηρίσω όσους παραπλανούν τον λαό ότι διαπραγματεύονται την επανένωση της Κύπρου και την απαλλαγή από την κατοχή, ενώ στην ουσία μεθοδεύουν διχοτόμηση και νομιμοποιούν το παράνομο έκτρωμα του βορρά σε “συνιστώσα τουρκοκυπριακή πολιτεία”, ως ισότιμο εταίρο και με εξωφρενικά δικαιώματα επί του κράτους; Πώς θα χαρακτηρίσω όσους αφορίζουν πέντε πολιτικές δυνάμεις και τους ψηφοφόρους τους, ως μη επιθυμούντες λύση και ως υποστηρίζοντες διατήρηση της διχοτόμησης; Πώς θα χαρακτηρίσω όσους θεωρούν πολιτική σχιζοφρένεια να τιμάται, έστω και ως ξεπερασμένο, το όραμα της Ένωσης, με το οποίο οδηγήθηκαν στην αγχόνη νέα παιδιά και παρέδωσαν το πνεύμα μέσα σε καιόμενα κρησφύγετα αθάνατα παλληκάρια; Πώς θα χαρακτηρίσω όσους απορρίπτουν ότι η Κύπρος είναι ελληνική, όταν κάθε γωνιά της αποκαλύπτει την ελληνικότητά της; Πώς θα χαρακτηρίσω όσους καλούν τον κυπριακό Ελληνισμό να αποκόψει τον ομφάλιο λώρο με την Ελλάδα»;

Είναι προφανές. Ο κ. Αντώνιου , διαςτρεβλωνει τις θεςεις του ΑΚΕΛ κατα πως νομίζει και επιθυμεί ο ίδιος και Αυτο που θελει ειναι με βάση τα δικά του πιστεύω και τις δικές του απόψεις, να «χαρακτηρίσει» όσους διαφωνούν μαζί του. Και ποιο θα είναι το επόμενο στάδιο στη βάση αυτή της αντίληψης κατά τον κ. Αντωνίου; Χαρακτηρισμοί επί χαρακτηρισμών μέχρι να καταλήξουμε να παίζουμε ξύλο μες τους δρόμους; «Πώς να τους χαρακτηρίσω», διερωτάται ο κ. Αντωνίου. Το να συζητήσει, να επιχειρηματολογήσει για να πείσει για τις απόψεις του, προφανώς δεν έχει περάσει από το μυαλό του. Κατ΄επέκταση δεν του περνά από το μυαλό ότι το θεμιτό είναι όταν οι πολιτικές δυνάμεις συζητούν μεταξύ τους να συζητούν με όρους λογικής, με πολιτικούς όρους και όχι να επιστρατεύουν χαρακτηρισμούς όπως «μειοδότες» και «προδότες» ή να καλλιεργούν αντιλήψεις περί «εξευτελισμού» ή «αναξιοπρέπειας». «Πώς να τους χαρακτηρίσω» διερωτάται ο κ. Αντωνίου και κλείνει με το μνημειώδες «απορρίπτουμε τη ρητορική μίσους, αλλά αποδίδουμε σε όσους πρέπει, όσα τους αναλογούν». Σαν να λέμε «απορρίπτουμε το βιασμό, αλλά ήταν ντυμένη προκλητικά», «δεν είμαι ρατσιστής, αλλά και αυτοί είναι πολύ μαύροι», «διαφωνώ με τους νεοναζί, αλλά χρειάζονται και οι ακραίοι», όπως είπε και ο Αρχιεπίσκοπος, «να ζήσουμε με τους τουρκοκύπριους μαζί, αλλά όχι και να μοιραστούμε και το κράτος». Είναι αυτό το «αλλά», που έκανε τη ζημιά και αλοίμονο αν την ξανακάνει.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy