Όχι μόνο στα χαρτιά

Κάθε συμφωνία μεταξύ δυο ή περισσότερων μερών, αποτελεί αναμφίβολα θετική πράξη και εμπεριέχει το στοιχείο της φιλίας και της συνεργασίας.

Ειδικότερα όταν πρόκειται για πρωτόκολλα συνεργασίας μεταξύ φορέων που αντιπροσωπεύουν ένα φάσμα ανθρώπων και υπηρεσιών, τα οφέλη και ο θετικός αντίκτυπος από αυτές τις συμφωνίες αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία.

Ο Δήμος Λεμεσού μπορεί να ειπωθεί ότι σε αυτό τον τομέα έχει πετύχει πρωτοποριακά πράγματα, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει αδελφοποιηθεί με αρκετούς δήμους άλλων, κυρίως ευρωπαϊκών χωρών και έχει υπογράψει πρωτόκολλα συνεργασίας με σημαντικούς φορείς εκτός Κύπρου. Η τελευταία δράση σε αυτό τον τομέα με το πρωτόκολλο συνεργασίας του Παττίχειου Δημοτικού Μουσείου-Αρχείου Λεμεσού με το Μουσείο της Πόλεων Αθηνών, διευρύνει ακόμα περισσότερο αυτό τον ορίζοντα διεθνών σχέσεων.

Είναι σημαντικό, ωστόσο, αυτό το πρωτόκολλο όπως και κάποιες άλλες συμφωνίες συνεργασίας που έχει υπογράψει κατά καιρούς η Λεμεσός, να μην μείνουν στα χαρτιά, να μην αφεθούν μόνο στον τυπικό χαρακτήρα τους, αλλά να ενεργοποιούνται και να αξιοποιούνται στο μέγιστο βαθμό. Κι αυτό, έχοντας υπόψη ότι οι πλείστες των αδελφοποιήσεων που έχει κάνει ο Δήμος Λεμεσού αφέθηκαν να αδρανήσουν.

Εξαίρεση ίσως αποτελούν οι δρόμοι συνεργασίας που άνοιξε την τελευταία δεκαετία ο Δήμος Λεμεσού (μέσα από πρωτοβουλίες, κυρίως, του τέως δημάρχου Ανδρέα Χρίστου) με την Αγία Πετρούπολη και οι οποίοι βρίσκονται σε μια συνεχή δραστηριοποίηση, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα δράσεων στους τομείς όχι μόνο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αλλά και της παιδείας, της επιχειρηματικότητας, των ανταλλαγών και βέβαια του πολιτισμού. Συνεργασίες οι οποίες κάλλιστα μπορούν να αποτελέσουν πρότυπο και για άλλους δήμους και φορείς.

Θα πρέπει, λοιπόν, στα πέντε χρόνια διάρκειας που έχει το πρωτόκολλο συνεργασίας με το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών, η δική μας πλευρά να «εκμεταλλευτεί» στο έπακρον αυτή τη νέα σχέση και να επιδιώξει διεύρυνση της συνεργασίας με την Αθήνα, ιδιαίτερα στον πολιτιστικό τομέα. Είναι κάτι που το αναζητούν οι πολίτες, δεδομένου ότι η Αθήνα αποτελεί για τους Κυπρίους γενικότερα μια δεύτερη «πατρίδα», μια πόλη την οποία επισκέπτονται και γνωρίζουν ίσως πολύ περισσότερο απ’ ό,τι τις πόλεις της Κύπρου.

Χρήστος Χαραλάμπους