Παρέμβαση Δημήτρη Χριστόφια στο 22ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ

Κάθε φορά που βρισκόμουν στο βήμα του Συνεδρίου μας απευθυνόμουν με δέος στους συντρόφους μου, καθώς και στους φίλους και οπαδούς του Κόμματος και της Αριστεράς γενικότερα. Σήμερα, απευθύνομαι σε σας, τους σύνεδρους του 22ου Συνεδρίου του Κόμματός μας, με δέος αλλά και συγκίνηση. Είναι για μένα ιδιαίτερα φορτισμένη η στιγμή, αφού απευθύνομαι σε εσάς ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος μας για τελευταία φορά, μετά από πολλά χρόνια. Νιώθω την ανάγκη να προβώ σ’ αυτή τη σύντομη παρέμβαση και να μιλήσω για τους λόγους που ώθησαν το Κόμμα μας να διεκδικήσει το 2008 την Προεδρία της Δημοκρατίας και να σηκώσουμε το βάρος μιας πολύ δύσκολης υπόθεσης: της ανάγκης για δίκαιη λύση και δίκαιη κοινωνία, έστω κι αν αυτό θα σήμαινε προσωρινά βελτίωση των κοινωνικών συνθηκών και των δικαιωμάτων του απλού ανθρώπου στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος. Ήταν ανάγκη επιτέλους ο κυπριακός λαός να γίνει κοινωνός της αλήθειας για τα ιστορικά δεδομένα δεκαετιών, ώστε να ανοίξουμε το δρόμο για την επανένωση του τόπου και την προκοπή του λαού μας, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.

Τη μάχη για την αλήθεια έδινε το Κόμμα μας και το Λαϊκό Κίνημα για δεκαετίες. Μιλούσε καθαρά, ξάστερα και τεκμηριωμένα. Η φωνή του όμως για πολλούς απευθυνόταν σε ώτα μη ακουόντων, ένεκα του πέπλου που δημιουργούσε η πλύση εγκεφάλου, οι προκαταλήψεις και ο μπαμπούλας του κομμουνισμού. Η προπαγάνδα της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Αυτό που άλλαξε την περίοδο που ο λαός μας εμπιστεύτηκε την προεδρία της Δημοκρατίας, ήταν ότι, για πρώτη φορά ακούστηκε η αλήθεια από το στόμα του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας για ταμπού πολλών περιόδων της ιστορίας μας. Μιλήσαμε καθαρά και ξάστερα για τον καταστροφικό ρόλο της δεξιάς και της ακροδεξιάς, καθώς και του ολετήρα της Κύπρου Γρίβα. Μεθοδεύσαμε και πετύχαμε τη δικαίωση των δολοφονηθέντων συντρόφων μας από τους μασκοφόρους του Γρίβα. Οι θέσεις μας για το Κυπριακό κατατίθοντο στο τραπέζι των συνομιλιών για τη λύση με διαφάνεια και μέσα από συλλογικές διαδικασίες. Για πρώτη φορά έγινε ειλικρινής προσπάθεια να ενημερωθεί ο λαός για το τι σημαίνει η λύση που για δεκαετίες επιδιώκουμε. Η λύση δηλαδή διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που αποδέχτηκε ο πρόεδρος Μακάριος και επαναβεβαιώθηκε από τον πρόεδρο Κυπριανού, τον πρόεδρο Βασιλείου, τον πρόεδρο Κληρίδη και τον πρόεδρο Παπαδόπουλο. Εμείς απορρίψαμε και απορρίπτουμε τα λογοπαίγνια και εργαζόμαστε σκληρά ώστε η λύση να έχει το σωστό περιεχόμενο, να είναι λειτουργική και να είναι βιώσιμη. Και κάτι που καταγράφεται ως γεγονός ιστορικής σημασίας για τον τόπο μας και την Αριστερά. Για πρώτη φορά το ΑΚΕΛ και η Αριστερά τόλμησε, διεκδίκησε και κέρδισε την εξουσία, με τη βοήθεια και άλλων δυνάμεων. Τερματίστηκε, έτσι, το μονοπώλιο άσκησης της διακυβέρνησης του τόπου αποκλειστικά από το κέντρο και τη δεξιά.

Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που δεχτήκαμε την πρωτοφανή επίθεση με στόχο την ανατροπή μας. Επίθεση με ελατήρια ταξικά. Τέθηκαν από τις δεξιές συντηρητικές δυνάμεις, όχι για πρώτη φορά, τα εγωιστικά, παραταξιακά συμφέροντα και φιλοδοξίες πάνω από το συμφέρον της χειμαζόμενης πατρίδας από την κατοχή και την βαθιά κρίση, οικονομική και κοινωνική, κρίση του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Μέσα στις σημερινές συνθήκες, με τις διαπραγματεύσεις να επαναρχίζουν μετά από την νίκη του Μουσταφά Ακκιντζί και την ανάδειξη του επικεφαλής της τουρκοκυπριακής κοινότητας, είναι σημαντικό, το Κόμμα μας να επιμένει στις θέσεις του με συνέπεια και αποφασιστικότητα.

Εμμένουμε στη λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, όχι ως την ιδανική λύση, αλλά ως την αναγκαία λύση, προκειμένου να απαλλαγούμε από τα δεινά της κατοχής που επέφερε η προδοσία της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’, καθώς και οι μεθοδεύσεις του ΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού, τον Ιούλη του 1974. Το ΑΚΕΛ γνωρίζει τι σημαίνει ομοσπονδία ίσως καλύτερα από κάθε άλλη πολιτική δύναμη. Γι’ αυτό και απορρίπτει με αποφασιστικότητα τη θέση ότι η ομοσπονδία σημαίνει τάχατες διχοτόμηση. Μετά από τόσες φουρτούνες που πέρασε ο λαός μας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να επικρατήσουν αυτοί που θέλουν ένα δήθεν καθαρά ελληνικό κράτος δίπλα από ένα τουρκικό. Πρέπει να δράσουμε χέρι με χέρι με τους προοδευτικούς Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας και με μια γροθιά, ενωμένοι, να επανενώσουμε τον τόπο μας, να χτίσουμε από κοινού το μέλλον, θεμελιώνοντας όλο και πιο στέρεα, την κοινή μας κληρονομιά: την ιδιότητα του Κύπριου. Πάντοτε με σεβασμό στην καταγωγή, τις ρίζες και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά τόσο των δυο μεγάλων κοινοτήτων, όσο και των θρησκευτικών ομάδων. Πολεμούμε ανειρήνευτα τον εθνικισμό – σοβινισμό που αποτέλεσε αιχμή του δόρατος των επεμβάσεων και των συνομωσιών του ιμπεριαλισμού κατά της Κύπρου.

Αυτός ήταν ο γνώμονας της δικής μας προσπάθειας, των δικών μας χειρισμών την περασμένη πενταετία. Και πετύχαμε ιδιαίτερα την περίοδο των διαπραγματεύσεων με τον Μεχμέτ Αλή Ταλάτ, επιτρέψετε μου να πω, μια μικρή επανάσταση. Συγκλίσεις σε σημαντικότατες πτυχές του Κυπριακού, οι οποίες ενίσχυσαν τον ομοσπονδιακό χαρακτήρα της λύσης και την προοπτική της ειρηνικής και λειτουργικής συμβίωσης Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων σε ένα επανενωμένο κράτος.

Εύχομαι και ελπίζω ο πρόεδρος Αναστασιάδης να αφήσει κατά μέρος τις όποιες σκοπιμότητες, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις, να μελετήσει σοβαρά, να αποδεχτεί αυτές τις συγκλίσεις και να εμμείνει σ’ αυτές.

Επειδή ακούονται πολλές εικασίες σε σχέση με τη στάση που θα τηρήσει το ΑΚΕΛ, επιτρέψετε μου να σχολιάσω δύο βασικές.
Θα πάρει το ΑΚΕΛ τη ρεβάνς για την άδικη επίθεση που δεχθήκαμε την περασμένη πενταετία εξαπολύοντας πόλεμο στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων; Ουδέποτε ως Κόμμα θέσαμε πάνω από το συμφέρον του τόπου μικροκομματικές σκοπιμότητες. Ουδέποτε ως Αριστερά υπήρξαμε κοντόφθαλμοι και μικρόψυχοι. Αν ο κ. Αναστασιάδης τιμήσει τις συγκλίσεις, αν εγκαταλείψει μια για πάντα αδόκιμες και απαράδεκτες θέσεις, όπως αυτές για χαλαρή ομοσπονδία, για εγγυήσεις από το ΝΑΤΟ, αν δηλαδή σεβαστεί τις κόκκινες γραμμές του ΑΚΕΛ, αν θέσει ενώπιον του κυπριακού λαού μια δίκαιη και συμφωνημένη λύση, ναι, πιστεύω πως το ΑΚΕΛ δεν θα έχει λόγο να μην τη στηρίξει.

Ακούγεται και μια άλλη εικασία: το ΑΚΕΛ θα στηρίξει τη διαδικασία μέχρι ενός σημείου και μετά θα κάνει πίσω. Καταρχήν, η πρόσφατη ιστορία καταμαρτυρεί ότι τέτοιες θεαματικές μεταστροφές άλλοι τις κάνουν. Εμείς δεν είμαστε Συναγερμός. Έπειτα, ας αφήσουμε επιτέλους τα σύνδρομα στο παρελθόν. Αν τελικά ο πολιτικός χώρος που δημιούργησε το κυπριακό πρόβλημα, καταφέρει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να λύσει το πρόβλημα υπέρ του κυπριακού λαού στο σύνολό του, εμείς γιατί να πρέπει να πούμε όχι; Ουδέποτε υπήρξαμε δογματικοί. Σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει, όπως τόνισε το Κόμμα σε αποφάσεις του και επαναλαμβάνει ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής, πως δίνουμε λευκή επιταγή στον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Είμαι βέβαιος πως το γνωρίζει και το έχει αντιληφθεί και ο ίδιος ο πρόεδρος πολύ καλά.

Κλείνοντας, θέλω να πω κάτι ακόμη, το οποίο είχε υποδείξει παλαιότερα ο σύντροφος Γενικός Γραμματέας.

Στο πρόσωπο μας όσο βρισκόμασταν στην Προεδρία, γινόταν επίθεση για βασικές διαχρονικές θέσεις της Αριστεράς, του ΑΚΕΛ και στο Κυπριακό και στα κοινωνικο-οικονομικά ζητήματα. Αυτός ήταν ο στόχος. Αυτές οι θέσεις δικαιώνονται μέρα με τη μέρα από την ίδια τη ζωή.

Σε ότι αφορά εμένα, αφιέρωσα όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις, ώστε να δω το λαό μας επανενωμένο, να προχωρεί προς την πρόοδο. Άντεξα και σας διαβεβαιώνω ότι θα αντέξω ως την τελευταία μου πνοή. Όμως, υπάρχει κάτι πολύ πιο σημαντικό και ανώτερο από την προσωπική ύπαρξη του καθενός από εμάς. Οι αξίες, οι ιδέες, τα ιδανικά και οι θέσεις που εκφράζει το Λαϊκό Κίνημα. Το ζήτημα είναι να αντέξουν, να δικαιωθούν και να νικήσουν αυτές οι ιδέες και τα ιδανικά. Για την επανένωση του τόπου μας και τη λύτρωση του λαού μας.

Οι προκάτοχοί μας και εμείς, ρίξαμε τον σπόρο. Είμαι σίγουρος ότι θα επανέλθουμε, αξιοποιώντας τους 90χρονους ηρωικούς αγώνες και τις θυσίες του ΑΚΕΛ και της Αριστεράς, του εργατικού μας κινήματος, θα πετύχουμε και τον τελικό μας στόχο από κοινού με τους Τουρκοκύπριους εργαζόμενους. Τη δημιουργία μιας δημοκρατικής, σοσιαλιστικής κοινωνίας. Γιατί το μέλλον του τόπου μας, αλλά και της ανθρωπότητας ολόκληρης, δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος, ο σοσιαλισμός.

Ζήτω ο μαρξισμός – λενινισμός και ο προλεταριακός διεθνισμός!
Ζήτω τα 90χρονα του τιμημένου ΚΚΚ – ΑΚΕΛ