Σφίγγει η θηλιά στο λαιμό των Τουρκοκυπρίων

Της

Ελένης Μαύρου

Τις τελευταίες μέρες στα κατεχόμενα εντείνεται η αντίδραση των Τουρκοκυπρίων ενάντια στις πολιτικές εξισλαμισμού των κατεχομένων που ακολουθεί η τουρκική κυβέρνηση, με αιχμή του δόρατος την παιδεία.

Στα κατεχόμενα λειτουργούν σήμερα 162 σχολεία και 212 τζαμιά -και χτίζονται και άλλα. Η Ένωση Τουρκοκύπριων Δασκάλων (KTÖS) καταγγέλλει ότι στην ουσία η τουρκική πρεσβεία είναι που διαχειρίζεται την παιδεία στα κατεχόμενα, ενώ η πρόεδρός της, Εμέλ Τελ, ζήτησε στήριξη της κοσμικότητας και του τρόπου ζωής των Τουρκοκυπρίων, γιατί, όπως είπε, «για μας δεν υπάρχει άλλη χώρα ή νησί να ζήσουμε».

Μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά και στην απουσία οποιασδήποτε προοπτικής ουσιαστικής και βιώσιμης επίλυσης του κυπριακού προβλήματος, η τουρκοκυπριακή κοινότητα παλεύει ενάντια στον κίνδυνο απορρόφησης και ενσωμάτωσής της στην Τουρκία.

Οι προειδοποιήσεις πολλές:

– Αχμέτ Σοζέν (καθηγητής διεθνών σχέσεων): «Η αποτυχία της διαδικασίας σημαίνει περαιτέρω δημογραφικές, οικονομικές, πολιτικές, θρησκευτικές, κοινωνικές και πολιτιστικές διαφοροποιήσεις στο βορρά. Η τουρκοποίηση και η ισλαμοποίηση της βόρειας Κύπρου -σύντομα- θα συμπληρωθεί».

– Σάμι Οζουσλού (δημοσιογράφος της Γενί Ντουζέν): «Βρισκόμαστε τώρα σε μια κόκκινη γραμμή. Αν οι Τουρκοκύπριοι χάσουνε επίσης τον κοσμικό και σύγχρονο χαρακτήρα τους, πιστεύω δεν θα υπάρξει μέλλον πια».

– Νιαζί Κιζίλγιουρεκ (καθηγητής τουρκικών σπουδών): «Αναζητείται πατρίδα για τους Τουρκοκυπρίους, αφού βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη η οριστική τουρκοποίηση των πάντων στην κατεχόμενη Κύπρο».

Βεβαίως η προσπάθεια μετακίνησης ισχύος από την τουρκοκυπριακή κοινότητα προς την Τουρκία χρονολογείται. Την εισβολή του 1974 και τη μαζική μεταφορά εποίκων ακολούθησε η προσπάθεια οικονομικής και πολιτισμικής επικυριαρχίας. Η παρέμβαση της Άγκυρας αγγίζει κάθε σφαίρα της ζωής των Τουρκοκυπρίων. Στόχος η ενδυνάμωση της πρόσβασης της Τουρκίας στις δομές της «ΤΔΒΚ» και την ίδια την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Αυτή, όμως, «η αποικιοκρατικού τύπου αντιμετώπιση της κοινότητας από την Άγκυρα οδήγησε σε μια βαθιά κρίση εμπιστοσύνης, η οποία διακρίνεται πλέον καθαρά τόσο στην Τουρκία όσο και στην Κύπρο», σημειώνει ο Νίκος Μούδουρος, δρ Τουρκικών και Μεσανατολικών Σπουδών.

Η κοσμικότητα και η κυπριακή τους ταυτότητα είναι η τελευταία εστία αντίστασης που έχουν οι Τουρκοκύπριοι απέναντι στην Τουρκία και πιο συγκεκριμένα απέναντι στην ιδεολογική επέλαση του ΑΚΡ και του Ταγίπ Ερντογάν.

Οι Τουρκοκύπριοι δίνουν μάχη επιβίωσης και ως άτομα και ως κοινότητα. Και όμως η ελληνοκυπριακή κοινότητα, ιδιαίτερα κάποιες πολιτικές ηγεσίες και ΜΜΕ, δείχνουν μια πρωτοφανή αδιαφορία για τις εξελίξεις ή τις διαστρεβλώνουν, ώστε να «βολεύουν» τη ρητορική τους για το Κυπριακό και την τουρκοκυπριακή κοινότητα.

Η αλήθεια είναι ότι ως ελληνοκυπριακή κοινότητα ποτέ δεν μπορέσαμε (ή δεν θελήσαμε) να δούμε την τουρκοκυπριακή κοινότητα ως τον κατ’ εξοχή σύμμαχό μας στον αγώνα για απαλλαγή από την τουρκική κατοχή -ακόμα κι όταν κατά χιλιάδες οι Τουρκοκύπριοι αμφισβητούσαν στις πλατείες το καθεστώς Ντενκτάς.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι όσο καθυστερεί η λύση τόσο περισσότερο η Τουρκία αξιοποιεί τον παράγοντα χρόνο και τις όποιες ευκαιρίες για να παγιώσει τα τετελεσμένα της εισβολής και της κατοχής, να φτιάξει δομές και να ισχυροποιήσει θεσμούς που θα καθιστούν όλο και πιο δύσκολη την υπόθεση της λύσης.