Συνεργατισμός: Παρελθόν και παρόν. Μέλλον;

* Η Altamira, ο στρατηγικός επενδυτής, το 25% στους πελάτες και ο χαρακτήρας του συνεργατικού κινήματος

Συνεντεύξεις στη Μαρία Φράγκου

Η πορεία του Συνεργατισμού και ανησυχεί και προκαλεί. Από το 2014 και μετά η κατεύθυνση που ακολουθεί καμία σχέση έχει με αυτό που έφτιαξαν οι πρωτοπόροι και οραματιστές συνεργατιστές. Το σήμερα και το αύριο του Συνεργατισμού, λοιπόν, συζητούμε με δύο βουλευτές. Τον Άντρο Καυκαλιά από το ΑΚΕΛ και τον Ονούφριο Κουλλά από τον ΔΗΣΥ. Οι απόψεις τους διαφέρουν όπως η μέρα με τη νύχτα.
***********************************************************
1. Η συμφωνία Συνεργατισμού και ισπανικής Altamira για τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων ποιους πλήττει, αν όχι μικρά νοικοκυριά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αφού αυτοί είναι ως επί το πλείστον οι πελάτες του;

2. Με την είσοδό του στο Χρηματιστήριο ο Συνεργατισμός αλλάζει ιδιοκτησιακό καθεστώς και εξαλείφεται ο συνεργατικός του χαρακτήρας. Αυτός τελικά είναι ο στόχος όσων παίρνουν τις αποφάσεις;

3. Γιατί πρώτα στρατηγικός επενδυτής και μετά η διάθεση του 25% στους πελάτες;

4. Ο Συνεργατισμός, παρ’ όλα τα δεινά που υπέστη λόγω οικονομικής κρίσης αλλά και τροϊκανού κουτσουρέματος, ουδέποτε απώλεσε την εμπιστοσύνη του ευρύτερου κοινού. Η στήριξη όλων αυτών που ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν, να ξεφύγουν από τα δίκτυα της τοκογλυφίας ήταν το όραμα των πρωτεργατών του Συνεργατικού Κινήματος. Σήμερα, όσο κι αν οι συνθήκες είναι διαφορετικές, αλλά εξίσου δύσκολες, ο κόσμος δεν έχει ανάγκη το Συνεργατισμό; Γιατί αυτό να ενοχλεί;
Άντρος Καυκαλιάς

20170827.pdf - Adobe Acrobat Pro
Αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα, οφείλουμε να ξανακτίσουμε από την αρχή τον Συνεργατισμό
δάκρυ
«Η Altamira και το κάθε λογής “αρπακτικό” θα “κάνουν τη δουλειά τους”. Έρχονται να τα πάρουν και να φύγουν. Ο κόσμος όμως τι θα απογίνει; Ποιος θα σηκώσει το βάρος των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων των πράξεών τους;»
**************************

1. Η συμφωνία συνιστά κάκιστη εξέλιξη για την κοινωνία, για την οικονομία, για τον ίδιο τον Συνεργατισμό. Η κάθοδος και η παρουσία της Altamira και της κάθε εταιρείας ίδιου ή ανάλογου τύπου αποτελεί ακόμα ένα βήμα στην αντίθετη, από αυτή που θα έπρεπε, κατεύθυνση. Αντί η κυβέρνηση να αναζητά τρόπους, ως η δέσμευσή της, για επιστροφή του Συνεργατισμού στους πραγματικούς ιδιοκτήτες, τα μέλη του, λαμβάνει αποφάσεις που απομακρύνουν περαιτέρω τον Συνεργατισμό από τον εαυτό του, τις καταβολές και τις αξίες του. Με αυτά τα δεδομένα είναι βέβαιο ότι η προστασία των δανειοληπτών, ειδικά για την πρώτη κατοικία, αλλά και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, απειλείται όσο ποτέ προηγουμένως. Αυτό που σήμερα χρειάζεται είναι πολιτικές αποφάσεις, βιώσιμα σχέδια αναδιάρθρωσης που να προστατεύουν την πρώτη κατοικία, την μικρομεσαία επιχείρηση, όλους αυτούς που βρέθηκαν στη «μαύρη λίστα» των μη εξυπηρετούμενων δανείων, όχι εξ υπαιτιότητάς των. Η Altamira και το κάθε λογής «αρπακτικό» θα «κάνουν τη δουλειά τους». Έρχονται να τα πάρουν και να φύγουν. Ο κόσμος όμως τι θα απογίνει; Ποιος θα σηκώσει το βάρος των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων των πράξεών τους; Οι εκατοντάδες χιλιάδες κατασχέσεις σπιτιών στην Ισπανία και αλλού από τη «δράση» τους προκαλεί όντως τρόμο.

2. Είναι σίγουρο ότι η απόφαση της κυβέρνησης για ένταξη του Συνεργατισμού στο ΧΑΚ και για διαφοροποίηση του ιδιοκτησιακού του καθεστώτος από το 2018 με την εισαγωγή στρατηγικού – θεσμικού επενδυτή είναι βήματα προς την ιδιωτικοποίησή του. Και για να είμαστε δίκαιοι με την κυβέρνηση, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι αυτή τη φορά παρουσιάζεται συνεπής ως προς τους ιδεολογικούς της προσανατολισμούς και πιστή στο δικό της μανιφέστο για «ιδιωτικοποίηση των πάντων». Η πορεία των πραγμάτων επιβεβαιώνει ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν ποτέ συμφιλιωθεί με τη φιλοσοφία του Συνεργατισμού, τις ιστορικές καταβολές του και τις αξίες που πρεσβεύει. Η στήριξη των αδυνάτων, των αγροτών, η προστασία από τοκογλυφικές πρακτικές, η κοινωνική προσφορά φαίνεται να είναι άγνωστες, για κάποιους, έννοιες.

3. Όταν το Υπουργικό Συμβούλιο αποφάσιζε να παραχωρήσει το 25% των μετοχών του Συνεργατισμού στα μέλη του, όφειλε υπεύθυνα να διερευνούσε το θέμα και να διασφάλιζε πως η απόφασή του θα υλοποιείτο. Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, με το «παραχωρώ – δεν παραχωρώ» μετοχές στα μέλη, η κυβέρνηση είναι εκτεθειμένη. Επί της ουσίας, η απόφαση να γίνει πρώτα η εισαγωγή των θεσμικών επενδυτών και μετά η παραχώρηση του 25% επιβεβαιώνει πως μέλημα της κυβέρνησης δεν είναι η διατήρηση του χαρακτήρα του Συνεργατισμού ούτε η δημιουργία προϋποθέσεων, ώστε να επανέλθει πίσω στους πραγματικούς ιδιοκτήτες. Με αυτή την κίνηση η κυβέρνηση επιχειρεί να διασφαλίσει πως η πορεία για την είσοδο του στρατηγικού – θεσμικού επενδυτή θα προχωρήσει απρόσκοπτα και ότι ο στόχος για αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος / ιδιωτικοποίηση του Συνεργατισμού δεν θα τεθεί σε κίνδυνο. Γι’ αυτό η κυβέρνηση σπεύδει να «φέρει μέσα» τον στρατηγικό επενδυτή δίνοντάς του δύναμη και λόγο για τις αποφάσεις που αφορούν στο μέλλον του Συνεργατισμού.

4. Ο Συνεργατισμός ως ιδέα, ως αξία, αποτελεί μια κατάκτηση για την κοινωνία και οφείλουμε να αγωνιστούμε για την επαναφορά του. Και λέω επαναφορά, γιατί αυτό που υπάρχει και λειτουργεί ως Συνεργατισμός σήμερα δεν έχει σχέση με τον χαρακτήρα και το όραμα των πρωτεργατών του Συνεργατικού Κινήματος. Ο Συνεργατισμός, στριμωγμένος στη μέγγενη των αγκυλώσεων και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της κυβέρνησης, δεν αφήνεται να υλοποιήσει την αποστολή του και να επιτελέσει τον κοινωνικό του ρόλο. Αποξένωση από τα μέλη του, στρατηγικοί θεσμικοί επενδυτές, αποξένωση του τομέα των εμπορικών δραστηριοτήτων, κλείσιμο υποκαταστημάτων που εξυπηρετούν την ύπαιθρο, Altamira, συνθέτουν τη νέα τάξη πραγμάτων που διαμορφώνει τον Συνεργατισμό. Και αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα δεδομένα, οφείλουμε να τον ξανακτίσουμε από την αρχή.

 

 

 


 

Ονούφριος Κουλλά

20170827.pdf - Adobe Acrobat Pro
Ο Συνεργατισμός θα παραμείνει μια τράπεζα για ένα συγκεκριμένο πελατολόγιο

δάκρυ:
«Για να μπορέσει να διαδραματίσει αυτό τον ξεχωριστό ρόλο δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Και αυτό θα επιτευχθεί καλύτερα μέσω της τεχνογνωσίας και της εμπειρίας που διαθέτει η Altamira σε αυτό το πολύ εξειδικευμένο και πρωτοφανές για τα κυπριακά δεδομένα πρόβλημα»
***********************
1. Δεν πρέπει να λαμβάνουμε ως δεδομένο ότι κάποιους πρέπει να πλήξει. Μήπως σήμερα ο Συνεργατισμός έχει την πολυτέλεια και την άνεση να χαρίζει δάνεια; Η συμφωνία Συνεργατισμού – Altamira απλά θα προσθέσει περισσότερη τεχνογνωσία και μεγαλύτερη διοικητική ικανότητα διαχείρισης των χιλιάδων μη εξυπηρετούμενων δανείων. Το νομικό πλαίσιο (εκποιήσεις, Χρηματοοικονομικός Επίτροπος, αφερεγγυότητα, Κεντρική Τράπεζα κ.ά.) παραμένει το ίδιο. Και η νέα πλατφόρμα θα υποχρεούται να κινείται εντός αυτού του πλαισίου.

2. Θέλω να είμαι απόλυτα ειλικρινής. Ο συνεργατικός χαρακτήρας του Συνεργατισμού, όπως τον γνωρίζαμε, χάθηκε από τη στιγμή της κρατικοποίησής του, δηλαδή όταν είχε δοθεί από το κράτος €1,5 δισ., αποκτώντας το 99% των μετοχών. Αν και στο αρχικό σχέδιο αναδιάρθρωσης υπήρχε πρόνοια που έδιδε τη δυνατότητα επανάκτησης του ελέγχου από τα μέλη των Συνεργατικών, με εξαγορά αυτού του μετοχικού κεφαλαίου, τούτο φάνταζε ως ουτοπία. Με το 2ο σχέδιο αναδιάρθρωσης (όταν δόθηκαν τα πρόσθετα €175 εκ.) μάς επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή η υποχρεωτική ένταξη στο Χρηματιστήριο, έτσι ώστε ο Συνεργατισμός να μην παραμείνει εσαεί μια κρατική τράπεζα και συνεπώς, εάν χρειαστεί πρόσθετα κεφάλαια (κάτι που είναι πολύ πιθανόν λόγω των ολοένα αυστηρότερων εποπτικών απαιτήσεων), να μην χρειαστεί μια νέα κρατική ενίσχυση από το κράτος.

3. Ακριβώς, η απόφαση για διάθεση του 25% στους πελάτες του Συνεργατισμού, ήτοι σε πέραν των 300.000 πολιτών, είναι μια απόφαση που διασφαλίζει έμμεσα την επιστροφή μέρους του Συνεργατισμού στην πλατιά μάζα της κοινωνίας, όπως ήταν και στο παρελθόν. Ταυτόχρονα, διασφαλίζει την εγχώρια ιδιοκτησία. Θα έλεγα ότι και το υπόλοιπο ποσοστό που κατέχει το κράτος θα πρέπει επίσης να δοθεί σε διάφορες κατηγορίες πολιτών, έτσι ώστε να διασφαλίσουμε ότι ο Συνεργατισμός παραμένει σε ουσιαστικό ποσοστό σε κυπριακά χέρια με ευρεία διασπορά. Όσον αφορά τον στρατηγικό επενδυτή φαίνεται ότι πρέπει να προηγηθεί κατόπιν διαβουλεύσεων του Υπουργείου Οικονομικών με την Κεντρική Τράπεζα.

4. Φυσικά και ο κόσμος έχει ανάγκη τον Συνεργατισμό. Διασυνδέοντας τα πιο πάνω θα έλεγα ότι ο Συνεργατισμός θα παραμείνει μια τράπεζα, η οποία θα ειδικεύεται και θα απευθύνεται σε ένα συγκεκριμένο πελατολόγιο (αγρότες, νοικοκυριά που χρειάζονται μικρά δάνεια, μικρές επιχειρήσεις) σε αντιδιαστολή με τις εμπορικές τράπεζες που θα ειδικεύονται περισσότερο σε μεγάλα δάνεια και εμπορικούς πελάτες. Δηλαδή ο Συνεργατισμός θα είναι μια τράπεζα με ευρεία μετοχική διασπορά σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες (όπως ήταν παλιά στα μέλη του) που θα κατέχει ένα συγκεκριμένο ρόλο στη χρηματοπιστωτική αγορά. Για να μπορέσει να διαδραματίσει αυτό τον ξεχωριστό ρόλο δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Και αυτό θα επιτευχθεί καλύτερα μέσω της τεχνογνωσίας και της εμπειρίας που διαθέτει η Altamira σε αυτό το πολύ εξειδικευμένο και πρωτοφανές για τα κυπριακά δεδομένα πρόβλημα.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy