Του
Σωτήρη Βλάχου
Στα 135 τρις δολάρια ανέβηκε το χρέος των 20 πιο ανεπτυγμένων χωρών του πλανήτη στα τέλη του 2016. Την ίδια στιγμή ακριβώς το παγκόσμιο συνολικό κατέγραφε το χωρίς προηγούμενο 230 τρις δολάρια.
Πάνω από τα επίπεδα του 2007 το παγκόσμιο αλλά και το χρέος των 20G.
Στον ένατο χρόνο αντιμετώπισης της κρίσης που ονομάστηκε κρίση χρέους, κρίση δηλαδή που προήλθε από αβάστακτο, αδύνατο να εξυπηρετηθεί χρέος, το χρέος του πλανήτη αλλά και των ανεπτυγμένων είναι πολύ πιο μεγάλο από ότι στο ξέσπασμα της κρίσης.
Η αντίφαση είναι τόσο εξόφθαλμη που αναγκάζει το ίδιο το ΔΝΤ να προειδοποιεί ότι μια νέα παγκόσμια κρίση είναι πιθανό να βρίσκεται σε εξέλιξη.
Ανάλογη αναφορά έκανε το ΔΝΤ και μέσα στο καλοκαίρι, όταν προειδοποιούσε την Κίνα για το χρέος της. Κατέγραφε από τη μια ότι η ραγδαία αύξηση του κινέζικου χρέους βοήθησε «και την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας», αλλά σημείωνε και το αυτονόητο, ότι οδηγείται ξανά στα βράχια μια ανάπτυξη που «έρχεται με το κόστος του περαιτέρω μεγάλου και συνεχώς αυξανόμενου ιδιωτικού και δημοσίου χρέους…»
«Η ανάπτυξη που τροφοδοτείται με χρέος είναι μια βραχυπρόθεσμη λύση που δεν είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα».
Στον «παραλογισμό» της εποχής, την αύξηση δηλαδή του χρέους των κρατών, των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους, αναφέρθηκαν πολλοί, ακόμα και πριν από το ΔΝΤ.
Αντιμετωπίζοντας την κρίση που προκάλεσε ένα χρέος ύψους 142 τρις το 2007, «το παγκόσμιο χρέος αυξήθηκε κατά $57 τρις μέσα σε επτά χρόνια (με το τέλος του 2014)… ενώ το χρέος της Κίνας σαν ποσοστό του ΑΕΠ στέκει τώρα πιο ψηλά από αυτό των ΗΠΑ» (The Guardian).
Το παγκόσμιο συνολικό χρέος ανέβηκε στα 230 τρις δολάρια αναφέρει η ING. Ποσό μεγαλύτερο από τρεις φορές το παγκόσμιο ΑΠΕ. Ποσό που το 1981 στεκόταν μόλις στα 10 τρις, αποτελώντας μικρό μόνο μέρος του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Ανάλογες επισημάνσεις και από αλλού.
«Το παγκόσμιο χρέος ξεπέρασε το 325% του ΑΕΠ το 2016…» (Institute for International Finance).
«Οκτώ χρόνια πριν, ένα χρέος τόσο υψηλό που δεν ήταν βιώσιμο, ήταν η ρίζα της χειρότερης ύφεσης από τη Μεγάλη Κρίση. Παρ’ όλα αυτά το παγκόσμιο χρέος είναι πολύ πιο υψηλό τώρα από τα επίπεδα του 2008» (Los Angeles Times).
Στο Bloomberg, στις 25 Αυγούστου, η Lisa Fleisher σε άρθρο με τίτλο, «Τράπεζες της Wall Street στέλνουν προειδοποιητικά σήματα» (Warning Signals) έγραφε ότι «μπορεί να είμαστε κοντά σε μια ύφεση. Η ανοδική πορεία των τραπεζών φτάνει στο τέλος της…»
Λιγότερο από μήνα πριν, στις 24 Σεπτεμβρίου, στην The Wall Street Journal, ο Mervyn King, πρώην Διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, χαρακτήρισε το συνολικό χρέος σαν ενοχλητικό (troublesome).
«Πριν μια δεκαετία, εξελισσόταν η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Ένα χρόνο αργότερα, το τραπεζικό σύστημα του ανεπτυγμένου κόσμου βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης…»
Σήμερα, αναφέρει ο πρώην Διοικητής, παρ’ όλο που η κατάσταση με πολλές από τις μεγάλες τράπεζες είναι καλύτερη, «το αντίθετο συμβαίνει για μεγάλο μέρος της υπόλοιπης οικονομίας…»
«Το συνολικό χρέος σε σχέση με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν είναι τώρα ψηλότερο από ό,τι ήταν αμέσως πριν την κρίση…»
Μετά από μια δεκαετία αντιμετώπισης της κρίσης από τους διεθνείς θεσμούς, η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας νέας καθίζησης, κεφαλοκλειδωμένη από ένα συνεχώς αυξανόμενο χρέος.
Υπάρχει μεγαλύτερη, πιο ξεκάθαρη απόδειξη της αποτυχίας των στρατηγών του κεφαλαίου να αντιμετωπίσουν την κατάσταση;
Τα αδιέξοδα είναι τρομακτικά. Και σε αυτά μόνο η Αριστερά θα μπορούσε να δώσει απάντηση.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
