Μπορεί ένα λεωφορείο να χωρέσει έναν κόσμο ή έναν κόσμο λέξεων;
7 Ιουλίου, Καβάλα
Από το Tekirdağ ταξιδεύοντας προς την Καβάλα, μια παρέα ποιητών παίζαμε ένα παιχνίδι λέξεων. Ο καθένας/η καθεμία έλεγε μια λέξη στη γλώσσα του/της και ο άλλος/η άλλη έπρεπε να μαντέψει τη σημασία. Η χροιά της διαφορετικής γλώσσας αντηχούσε στον αέρα. Στέκαμε γοητευμένοι στη μαγεία της φωνής χωρίς να μας απασχολεί ακόμη και αν μερικές φορές δεν καταλαβαίναμε τίποτε.
Φτάνοντας στην Καβάλα, παίζαμε ακόμα το παιχνίδι με τις λέξεις. Στην όμορφη πόλη συναντηθήκαμε με τη θεατρική ομάδα Κουίντα. Μας υποδέχτηκαν στο χώρο τους και παρακολουθήσαμε σειρά παραστάσεων. Ολοι εντυπωσιακοί! Στην πρώτη παράσταση, ο χορευτής έσβηνε λέξεις γραμμένες στο πάτωμα όπως: άνθρωπος, ρατσισμός, ειρήνη, πάθος, ποίηση, με μερικές χορευτικές κινήσεις. Το κενό που έμεινε γέμισε με τη διαπεραστική κραυγή του σώματος, αν με καταλαβαίνετε…
Κατόπιν μας κάλεσαν να γράψουμε τους δικούς μας στίχους στον τοίχο που καλύφθηκε με πλαστικό. Καθένας/καθεμία μας γράφει και διαβάζει στη γλώσσα του/της. Μπορέσαμε να δούμε τις διαφορές στο ύφος και τη μορφή. Μετά τα φώτα έσβησαν για να κάνουν προφανή τη σκιά από τον ήλιο. Μπορεί ένας τοίχος να χωρέσει έναν κόσμο ή έναν κόσμο λέξεων; Αν μιλάμε για ποίηση, ναι, μπορεί.
Ταξιδεύοντας στο δρόμο από Tekirdağ στην Καβάλα, καθώς τα ηλιοτρόπια στο διασυνοριακό πέρασμα ψιθύριζαν στη γλώσσα του ανέμου, μουρμούριζα σιωπηλά: Στο στόμα μου πλανιέται η γλώσσα του αέρα, ρώτησα τoν κορυδαλλό για τ’ όνομά μου και με φίλησε, με ένα τραγούδι της στιγμής.
Zeynep Köylü, Crowd Omnibus ταξιδιώτης στην 10 εβδομάδα
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy