Μπουχτίσαμε από λόγια, κύριε Πρόεδρε

Του

Θεοχάρη Μασούρα*

Ο πολιτικός των λόγων κι όχι των έργων, δεν είναι ηγέτης. Ο πολιτικός που χειραγωγείται από το λαό, δεν είναι ηγέτης. Ο πολιτικός που στερείται πραγματισμού, αποφασιστικότητας και διορατικότητας, δεν είναι ηγέτης.

Αναφέρομαι στον Νίκο Αναστασιάδη, που ουδέν έπραξε στην προετοιμασία του λαού για το περιεχόμενο της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Τα σχολεία, από φορείς συμβίωσης με τους Τουρκοκύπριους, κατέστησαν φυτώρια αντιτουρκισμού. Κατά τις επισκέψεις του, επίσης στα «εθνικόφρονα» σωματεία, δεν φρόντισε να ενημερώσει τους εκεί θαμώνες, τι σημαίνει ομοσπονδία. Αντί, λοιπόν, να εξηγήσει ο Πρόεδρος στους μαθητές και στους καφενόβιους των «εθνικόφρονων» σωματείων, ότι η Κύπρος δεν είναι μόνο ελληνική, αφέθηκε να ρυμουλκείται από τη ΝΕ.ΔΗ.ΣΥ και τα Θ.Ο.Ι.

Δεν λύνεται όμως ένα πρόβλημα με την κουλτούρα που το δημιούργησε, μας συμβουλεύει ο Άινσταϊν. Ο πρόεδρος, ουδέν έπραξε στην καταπολέμηση του εθνικισμού και της αντιομοσπονδιακής κουλτούρας. Η στρατικοποίηση του Κυπριακού και οι ενεργειακές συμμαχίες, που συνομολογούν οι κυβερνώντες, δεν συμβάλλουν στην καλλιέργεια ειρηνικής κουλτούρας, αλλά στην ενίσχυση του μεγαλοϊδεατισμού!

Η στάση σας, κύριε Πρόεδρε, στο Γκραν Μοντανά, όχι μόνο οπισθοδρόμησε το Κυπριακό, αλλά απέδειξε ότι δεν κατανοήσατε ότι η διαιώνιση του status quo, μετατρέπει σταδιακά την Κύπρο σε όμηρο της Τουρκίας. Σύμφωνα με την έκθεση Γκουτέρες, «η Κύπρος έχασε μια ιστορική ευκαιρία να λυθεί το Κυπριακό». Μακάρι το άτυπο έγγραφο Γκουτέρες να ήταν γραπτό. Έστω όμως και προφορικό, η Τουρκία δεσμευόταν να συζητήσει θέματα εγγυήσεων, παραμονής στρατευμάτων και επεμβατικών δικαιωμάτων. Όταν είσαι ηγέτης μιας μικρής χώρας και ο πιο αδύναμος κρίκος στην περιοχή, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι η εκμετάλλευση της τουρκικής «υποχώρησης» και να διέλθεις μέσω της χαραμάδας, που σου άνοιξαν οι παντοκράτορες. Εσείς όμως πράξατε εντελώς το αντίθετο. Εγκαταλείψατε την αίθουσα των συνομιλιών, με τη δικαιολογία ότι επικρατούσε ένταση! Προσωπικά, όμως, πιστεύω πως ο πραγματικός λόγος εγκατάλειψης του Γκραν Μοντανά ήταν η πίκρα που νιώσατε για τη στάση των «φίλων» σας, του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (Ε.Λ.Κ.). Οφείλατε, όμως, να γνωρίζετε πως στη διεθνή σκακιέρα, δεν λειτουργούν φιλίες, παρά μόνο στυγνά συμφέροντα. Στο κάτω–κάτω, γιατί το Ε.Λ.Κ. να εναρμονιστεί πλήρως με τον Αναστασιάδη και να δυσαρεστήσει τον Ερντογάν; Ή μήπως, νομίζετε ότι μονάχα ο Συναγερμός ανήκει στη συντηρητική (δεξιά) ομάδα, του Ευρωκοινοβουλίου!

Ο λαός μπούχτισε από λόγια, κύριε Πρόεδρε. Είναι καιρός τα λόγια να γίνουν  έργα. Η Κύπρος χρειάζεται ηγέτη που να πράττει κι όχι να υπόσχεται! Χρειάζεται Πρόεδρο που να μη λαϊκίζει και κυρίως να μην υπολογίζει το πολιτικό κόστος των πράξεών του. Χρειάζεται Πρόεδρο που να έχει ως πρότυπο έναν Βενιζέλο, που δεν δίστασε να αναιρέσει την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών (1920), υπογράφοντας τη Συνθήκη της Λωζάνης (1923). Η Ελλάδα, ως γνωστό, με τη Συνθήκη των Σεβρών, πραγματοποιούσε τη Μεγάλη Ιδέα και γινόταν τόσο ισχυρή, ώστε να αποκαλείται η «Μεγάλη Ελλάδα, των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» ενώ με τη Συνθήκη της Λωζάνης, ενταφιαζόταν η Μεγάλη Ιδέα και προσφυγοποιείτο ο ελληνισμός της Μ. Ασίας. Ο Βενιζέλος κατηγορήθηκε τότες ως προδότης, οι σκιτσογράφοι τον τοποθετούσαν σε κρεμάλα και οι ιεράρχες, τον αναθεμάτιζαν! Σήμερα όμως ο Ελληνισμός τον ευλογεί. Απαντώντας στους κατήγορούς του, τους είπε, τα γνωστά, ότι «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» και ότι «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού!».

Ο Σταύρος Μαλάς, μελετητής παιδιόθεν του Βενιζέλου και θαυμαστής της πολιτικής του, είναι ο μόνος που μπορεί να βγάλει τον τόπο από τα τραγικά αδιέξοδα!!!

*Φιλόλογος, Πρώην διευθυντής σε σχολεία Μ.Ε.