Χαμένη παιδικότητα, χαμένες εμπειρίες οι επιπτώσεις της πανδημίας στα παιδιά

Τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις της πανδημίας στα παιδιά ανέδειξε η Επίτροπος Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, Δέσπω Μιχαηλίδου Λιβανίου, χθες στο Προεδρικό Μέγαρο, όπου παρέδωσε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την ετήσια έκθεσή της για το 2020.

Η Επίτροπος, που παρέδωσε με καθυστέρηση την έκθεση, λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που δημιούργησε η πανδημία, εστίασε στις επιπτώσεις που είχαν τα τελευταία δύο χρόνια στην ψυχική υγεία και στην ευημερία των παιδιών και είπε ότι δεν δόθηκε η ανάλογη προσοχή σε αυτούς τους τομείς. Παραλαμβάνοντας την έκθεση, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ευχαρίστησε την Επίτροπο για τις επισημάνσεις της και είπε ότι οι εισηγήσεις της λαμβάνονται υπόψη.

Σε αναφορά της κατά την παράδοση της έκθεσης, η Επίτροπος έκανε λόγο για «χαμένη παιδικότητα, χαμένες εμπειρίες, κίνητρο για ζωή, άγχος, φοβίες, ανασφάλεια, αστάθεια και αποδιοργάνωση της ζωής» των παιδιών. Απέδωσε τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις στην παρατεταμένη απομόνωση και την αποχή από τις σχολικές κοινότητες, ενώ ιδιαίτερη αναφορά έκανε στα παιδιά με αναπηρίες, που βίωσαν κοινωνική απομόνωση, αυξημένα επίπεδα στρες στην οικογένεια, επιθετικότητα και κόπωση. Όσον αφορά το ρόλο των γονέων, ανέφερε ότι οι επαγγελματικές προκλήσεις ή και ψυχολογικές και συναισθηματικές επιπτώσεις στους ίδιους, τους εμπόδισαν να ασκήσουν αποτελεσματικά τη γονική τους μέριμνα.

Ανέδειξε την ανάγκη μίας παιδοκεντρικής πολιτικής, που θα λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των παιδιών κατά τη λήψη των αποφάσεων, «ώστε κατά το δυνατόν να αποκαταστήσουμε τη ζημιά που έχει ήδη γίνει στα παιδιά τα τελευταία δύο χρόνια και να προλάβουμε τον αντίκτυπό της στο μέλλον», όπως είπε.

Στην πολυσέλιδη έκθεσή της η κα Μιχαηλίδου αναφέρει ότι «η ασφάλεια της υγείας κυριάρχησε έναντι άλλων δικαιωμάτων, όπως η ελεύθερη διακίνηση των πολιτών. Η δε παρατεταμένη απομόνωση επέφερε σοβαρές ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις στα παιδιά και έθεσε σε κίνδυνο την ευημερία τους. Στην ψυχική υγεία, που είναι τόσο σημαντική στην παιδική ηλικία ώστε το παιδί να καταφέρει να κατακτήσει τις αναπτυξιακές του προκλήσεις, δεν δόθηκε η ανάλογη προσοχή», συμπληρώνει. Δυστυχώς, προσθέτει, «η επικρατούσα άποψη παιδιών και επαγγελματιών, με τους οποίους είχα συναντήσεις, ήταν πως δεν δόθηκε η απαιτούμενη και αναμενόμενη προσοχή σε θέματα ψυχικής υγείας». Τα παιδιά, επισημαίνει, «θεωρούν σοβαρότερες τις επιπτώσεις στη ζωή και στην ψυχική τους υγεία από τις επιπτώσεις του ίδιου του ιού».

Μεταξύ άλλων, η κα Μιχαηλίδου σημειώνει πως παρατηρήθηκε μια αυξημένη ροή παραπόνων που σχετίζονταν με παραβιάσεις των δικαιωμάτων του παιδιού από τα διατάγματα, «ωστόσο, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των αποφάσεων που λαμβάνονταν, και ιδιαίτερα η περιορισμένη χρονική ισχύς τους, δυσχέραινε το έργο της διερεύνησης των παραπόνων».

Ειρηναίος Πίττας