Χαμπής ο Χαράκτης: “Κάλλιον να δκιάς παρά να πκιάνεις

Θέλω να πω στον Έπαρχον Λεμεσού που «παραπονιέται» ότι πολεμώ τον, ότι ξέρω τζ̆ι εγιώ να περιπαίζω τζ̆είνους που περιπαίζουν. Ξέρετε ότι έρκουνται οι καλικάντζ̆αροι τον Άουστον τζ̆αι βουττούν στην Αγιάνναπαν;
Είντα λο’ς να πολεμήσω πλάσμαν πό’ν ιξέρω; Δεν ιξέρω ούτε τ’ όνομαν του. Αν τες κατηγορίες της Επιτρόπου Διοικήσεως για την Επαρχιακήν Διοίκησην βάλλει τες στο στόμαν μου, ΝΑΙ, προσυπογράφω τες.

Αν λαλεί ότι ο πλακόστρωτος δρόμος πρόσβασης στην είσοδον της Σχολής εν παράνομος, εγιώ λαλώ του ότι εκατασκεύασεν τον η Επαρχιακή Διοίκηση το 1997 ειδικά για την Σχολήν, με εισήγησην του τότε κοινοτάρχη, που εκτίμησεν το έργον τζ̆αι την προσφοράν της Σχολής.

Ακούω τωρά που την Λεμεσόν παραμύθκια που ούτε ο Άντερσεν δεν εμπνεύστηκεν να γράψει!
Ακούεται έναν παραμύθιν ότι ο πλακόστρωτος δρόμος εν σε τεμάχιον που το έδωσεν ο μουχτάρης στον γιόν του το 1993. Θέλω τζ̆ι εγιώ να σας πω ότι στην εποχήν των σπηλαίων που τζ̆οιμούμαι ύπνον βαθύν, έχω γειτόνους γίγαντες της όπερας. Πού να καταλάβω εγιώ ο παλαβός, έτσι ξύλον απελέτζ̆ητον, που έμεινα αμέτρητες φορές ιδίαν τάξην στο Σκολείον!

Η γειτόνισσα του καντζ̆ελλιού της Σχολής που είσ̆εν ως πέρσι το σπίτιν που εδώκαν τωρά στον γιόν του μουχτάρη, τζ̆αι ο μακαρίτης ο άντρας της που ήταν που τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της Σχολής τζ̆ειαμαί, ήταν φαντάσματα; Ερέσσαμεν ούλλοι που το πλακόστρωτον χωρίς πρόβλημαν.

Σε κάπκοια γραφεία, όμως, γράφουν παραμύθκια τό ’ναν πάνω στ’ άλλον τζ̆ι έσ̆ει πολλούς πλασιέ που τα πλασάρουν.
Τελευταία βρίσκουνται πλάσματα που λαλούν ότι ο Χαμπής τσακκώννεται με τον μουχτάρην για έναν χωράφιν τζ̆αι ότι το δίκαιον έσ̆ει το ο μουχτάρης.

Επήα στα Πλατανίστεια για να δώσω τζ̆αι όι για να πκιάσω.
Δεν επήα στα Πλατανίστεια για να πκιάσω χωράφκια, ούτε έπκιασα μιαν ίντζαν, γιατί απλά δεν ενδιαφέρουμαι. Πκοιοί τζ̆αι γιατί εκλείσαν την πρόσβασην στην Σχολήν; Να σας κάμω μάθημαν για την σημασίαν της Σχολής; Δεν έχω χρόνον να χάννω για να μιλώ σε ’φκιά πό’ν ακούουν.
Πκοιός εγέννησεν το δίκαιον του μουχτάρη; Πκοιός του έδωκεν τον πλακόστρωτον δρόμον που οδηγά στην Σχολήν τζ̆αι το δικαίωμαν να τον κλείσει με τοίχους τζ̆αι καντζέλλιν; Πκοιού έσ̆ει την βούλλαν τζ̆αι πκοιός έσ̆ει την ευθύνην;

Εν στ’ όρομαν μου π’ άκουσα ότι στα γραφεία του παλαθκιού του Επάρχου Λεμεσού έσ̆ει τοιχοκολλημένες αφίσες WANTED, με επικηρυγμένον τον ληστήν Χαμπήν;
Όρομαν, ξιόρομαν, τζ̆είνον που διαδίδεται που προσωπικόν του παλαθκιού εν ότι ο Χαμπής εν αρχιλήσταρχος τζ̆αι τρομοκρατεί την οικογένειαν του μουχτάρη.

Όσοι με ξέρουν, ακούουν μόνιμα που μέναν ότι ο Χαμπής εν προσωρινά στα Πλατανίστεια τζ̆αι καρτερά να φύουν οι κότσ̆ινοι ληστές πό ’σσω του για να στραφεί στην Κοντέαν. Αν αναγκαστώ ν’ αφήκω τζ̆αι το σπίτιν στα Πλατανίστεια, εννά το δούμεν στην συνέχειαν, σε άλλον επεισόδιον.

Έκοψα μακρυά, στην Εντατικήν Καρδιολογικού του Γενικού Νοσοκομείου της Χώρας, CCU, τζ̆ι έν άκουσα αν εφώναζεν καμμιά πελλή στην πλαταίαν μπροστά που το Μουσείον μας: «Ψόφος, ψόφος, ψόφος».
Ο καθένας με τον πόνον του…

Φίλοι μου, προφυλαχτείτε. Μεν ιφκαίννετε στην στράταν. Βρωμεί παρούτιν.

Η διαφθορά σ’ τούντον τόπον έφτασεν στο ανώττερον στάδιον της σαν την τελικήν επέλασην του καρκίνου. Εν τούτη η διαφθορά που γεννά κουβέντες ανεύθυνων τζ̆αι μολυσμένων πλασμάτων.

Δεν εχρειάστην να μάθω τζ̆αι να συναφέρω τ’ όνομαν του σημερινού Επάρχου Λεμεσού.
Τζ̆είνον που εν σίουρον, όμως, εν ότι τούτος ο Έπαρχος εσύνδεσεν το όνομαν του με το κλείσιμον της Σχολής Χαρακτικής Χαμπή. Γράφουνται στην ιστορίαν τούντα πράματα; Γινήσκουνται Αθάνατοι τζ̆είνοι που τα κάμνουν;

Όσοι, τέλος, πιστεύκουν τα παραμύθκια που ακούουν τζ̆αι χαμογελούν μου για να με παρηορήσουν, να’ν καλά τζ̆αι να μ’ αφήσουν ήσυχον. Επέρασα τζ̆ι άλλες φορές έτσι επεισόδια τζ̆αι ξέρω καλά ότι το ψέμαν έσ̆ει κοντά πόδκια.

Με την σειράν μου, έχω έναν τζ̆ελλίν τζ̆αι μπόρω τζ̆ειμέσα να χαράσσω τα πράματα που ξέρω καλά. Κανεί ούλλα τ’ άλλα.
Που κανέναν δεν ζητώ χάρην, ούτε κανένας κάμνει μου χάρην. Δεν είχα μιαν επιχείρησην τζ̆ι εκλείσαν μου την. Εκλείσαν μιαν Σχολήν που εγέννησα για να προσφέρω δωρεάν μαθήματα για 23 χρόνια συνέχεια. Στην μνήμην του Δασκάλου μου Α.Τάσσου.
Δοξάστε τους.

Η παρέα μου τζ̆ι εγιώ έχουμεν την συνείδησην μας ήσυχην για όσα εκαταφέραμεν να κάμουμεν. Είμαστιν περήφανοι που εμορφώσαμεν δασκάλους τζ̆αι δασκάλες, που αγαπήσαν την χαρακτικήν τζ̆ι εμεταδώσαν τούντην αγάπην στους μαθητές τους στα Σχολεία. Είμαστιν περήφανοι γιατί η Σχολή μας εγέννησεν καλούς χαράκτες που εκφράζουνται με τούντην Τέχνην τζ̆αι υπηρετούν την Κύπρον.
Νιώθουμεν καλά για την αγάπην που εδώκαμεν σε σ̆ιλλιάες μαθητές που εθελήσαν να χαράξουν.
Επροσφέραμεν τες γνώσεις μας ώσπου τζ̆αι κλείσαν μας τον δρόμον. Αναγκαστήκαμεν να κλείσουμεν με την σειράν μας την Σχολήν, αφού έν μπορούμεν να ρέσσουμεν.
Εννά συνεχίσουμεν ατομικά, με τες χαράξεις τζ̆αι τες εκτυπώσεις μας, να υπηρετούμεν πιστά την Κύπρον μας τζ̆αι τον άθθρωπον.
Κανένας δεν μπορεί να μας στερήσει τα εργαλεία τζ̆αι την θέλησην μας.
Εκτός τζ̆ι αν έχουν τζ̆ι άλλα κακά στο μυαλόν τους.

Τούτοι που κλείσαν την Σχολήν μπορούν να σ̆αίρουνται. Τζ̆αι τζ̆είνη που εχουμίστην ότι εννά με φαραντζ̆ίσει που τα Πλατανίστεια, ετοιμάζεται να ρίξει στους εφτά ουρανούς πυροτεχνήματα που ν’ αφήκουν τον κόσμον με το στόμαν αννοιχτόν που θαυμασμόν!!!
Νομίζουν πως επετύχαν τζ̆είνον που ’θέλαν. Όμως έχουμε ελπίδες. Έχουμε την αγάπην σ̆ιλλιάων μαθητών της Σχολής που μας αγκαλιάζει, τζ̆ι όπως λαλεί ο φίλος μου ο Χρίστος Αγιομαμίτης «γίνεται σύννεφο τζ̆αι το σύννεφο γίνεται Σπανός που νικά τους 40 δράκους». Δέν καταλάβουν όμως οι δράτζ̆οι που τούτα. Εμείς πιστεύκουμεν, τζ̆ι εν γραμμένον τζ̆αι σε επιγραφές στην Σχολήν μας, ότι “Κάλλιον να δκιάς παρά να πκιάνεις” τζ̆αι τζ̆είνοι “Πκιάνω πκιάνω τζ̆ι έν χορτάννω”.

Τωρά τίποτε έθθεν να’ν το ίδιον όπως πριν.

Ο χαράκτης
Χαμπής

26 Ιούλη 2018

*Η επιστολή δημοσιεύεται αυτούσια όπως έχει δημοσιευτεί στο προσωπικό προφιλ του χαράκτη Χαμπή Τσαγκάρη.