Του
Ειρηναίου Πίττα
Δεν φτάνει που σας κάναμε γήπεδο έχετε και απαιτήσεις… Αυτό έμεινε να μας πουν οι αρμόδιοι μετά την τεραστίων διαστάσεων ματσαράγκα που αφορά το νέο γήπεδο της Λεμεσού και τη χωρητικότητά του, η οποία από 13 χιλιάδες, μειώθηκε 2-3 χιλιάδες. Τις τελευταίες μέρες η είδηση έγινε αντικείμενο τρολαρίσματος. Μάλλον επειδή προτιμούμε να γελάμε παρά να κλαίμε.
Η αλήθεια είναι ότι ο πρόεδρος του ΚΟΑ Ανδρέας Μιχαηλίδης, έκανε αξιόλογη προσπάθεια να πείσει ότι δεν έγινε και κάτι αλλά και ότι η ατασθαλία δεν είναι ευθύνη του ΚΟΑ. Ίσως να είναι έτσι, όμως αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι πως σημασία δεν έχει πόσα τελικά λιγότερα καθίσματα θα έχει το γήπεδο, διότι ακόμα και μια καρέκλα λιγότερη από τον αρχικό σχεδιασμό να έχει, τότε είναι πρόβλημα ή και σκάνδαλο αν θέλετε.
Δεν μπορεί λοιπόν να είναι αποδεκτή ως δικαιολογία το ότι «αν θέλουμε το κάνουμε 12,600 θέσεων, αν θέλουμε το κάνουμε 11,500». Δυστυχώς αυτή είναι η νοοτροπία σε αυτό τον τόπο, ειδικά αν αφορά έργα με δημόσιο χρήμα, «ό,τι θέλουμε κάνουμε». Κι αν δεν μας βγει, ξανά με δημόσιο χρήμα, διορθώνουμε τις ματσαράγκες. Διότι μετά το σάλο που προκλήθηκε, είναι μια επιλογή να γίνει και αυτό.
Αν αληθεύει ότι ο λόγος που προέκυψε το πρόβλημα είναι πως αντί να παραγγείλουν καρέκλες πλάτους 40 εκατοστών, παρήγγειλαν 42 εκατοστών, εκτός του ότι δεν μπορεί να συλλάβει ο νους την ανοησία, δεν πρέπει να αποκλείεται το ενδεχόμενο να παραγγείλουν άλλες μικρότερες. Το κόστος βέβαια για όποια λύση και αν επιλεχθεί, αν τελικά επιλεχθεί, θα επιβαρύνει το φορολογούμενο. Και αφού συνηθίσαμε σε επικοινωνιακά τεχνάσματα, ας παραγγείλουν καρέκλες 38 εκατοστών και να χωρούν 15 χιλιάδες… Πέραν της πλάκας, με αυτά που βλέπουμε και ακούμε δεν αποκλείεται να υπάρχουν και άλλες ατασθαλίες στη διαδικασία ανέγερσης του γηπέδου στο Κολόσσι, συνεπώς, κρατούμε μικρό καλάθι.
Τώρα όσον αφορά ευθύνες δεν περιμένουμε πολλά, πέραν βέβαια από δηλώσεις του τύπου ότι αυτή τη φορά «θα φτάσει το μαχαίρι στο κόκαλο». Εικάζω ότι οι αρμόδιοι θα εμφανιστούν ξανά στα εγκαίνια του γηπέδου, στα οποία θα μιλούν για «στολίδι» και «προβλήματα που ξεπεράστηκαν χωρίς να εμποδίσουν την αποπεράτωση του έργου». Ο ΚΟΑ, αν θέλει να θεωρείται αξιόπιστος Οργανισμός αλλά και να αποδείξει πως το λάθος δεν έγινε εξαιτίας του, έχει χρέος να αναζητήσει αλλά κυρίως να αποδώσει τις ευθύνες εκεί που υπάρχουν. Το κράτος έχει επίσης ευθύνη να διασφαλίσει πως το δημόσιο χρήμα δεν θα χρησιμοποιείται για λάθη ή παραλείψεις σε πολυδάπανα έργα.
Aκολουθήστε μας στο Google News
