Χωρίς λύση η Κερύνεια θα γίνει τουρκική επαρχία

• Στα πλαίσια της λύσης οφείλουμε να διεκδικήσουμε όσο το δυνατό λιγότερους περιορισμούς στα δικαιώματα, τονίζει ο βουλευτής του ΑΚΕΛ, Πάμπος Παπαγεωργίου

Η Κερύνεια χωρίς λύση θα γίνει μια τουρκική επαρχία, διαμηνύει ο βουλευτής του ΑΚΕΛ, Πάμπος Παπαγεωργίου, διευκρινίζοντας πως τα πράγματα δεν θα επιστρέψουν ακριβώς στην προ του πολέμου κατάσταση, γι’ αυτό οφείλουμε να διεκδικήσουμε στα πλαίσια της λύσης όσο το δυνατό λιγότερους περιορισμούς στα δικαιώματα των Κερυνειωτών.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα μας ο Πάμπος Παπαγεωργίου, εξηγεί γιατί δεν επαναδιεκδικεί έδρα στο νομοθετικό σώμα, εκφράζοντας την άποψη ότι το ΑΚΕΛ είναι από τα πετυχημένα αριστερά κόμματα της Ευρώπης. 

Ανεξαρτήτως αν μετέχει ή όχι στην εξουσία, σημειώνει, γνώμονας και κατεύθυνσή του είναι τα συμφέροντα και η ευημερία των λαϊκών στρωμάτων. Ακόμη και όταν η κυβέρνηση Χριστόφια χρειάστηκε να διαπραγματευθεί με την Τρόικα, υπήρξε συνεπής σ’ αυτή τη γραμμή, παρατηρεί.

Σε αντίθεση με την κυβέρνηση Αναστασιάδη, υποδεικνύει, η οποία στα τρία χρόνια διακυβέρνησης αφήνει τη χειρότερη κληρονομιά, που είναι τεράστια αύξηση της οικονομικής ανισότητας με τη φτωχοποίηση των μικρομεσαίων από τη μια και την αύξηση του πλούτου από την άλλη. Αυτή, εξάλλου, είναι η διαφορά φιλοσοφίας τού ενός κόμματος από το άλλο. Ακόμη και σήμερα, σύμφωνα με τον Π. Παπαγεωργίου, αποκόπτονται τεράστια κονδύλια για την κοινωνία και επιχειρούν να πείσουν τον κόσμο ότι η κατάρρευση της οικονομίας προήλθε από τις κρατικές δαπάνες, προκειμένου να κρατήσουν καλά κρυμμένο το πρόβλημα των τραπεζών.

Αναφερόμενος σε συμπεριφορές που ενόχλησαν τον κόσμο διαχωρίζει τις απόψεις των πολιτών που θέλουν καλύτερη συμπεριφορά από τους βουλευτές, από αυτούς που βρίσκουν πάτημα να προωθούν φασιστικές ή φασίζουσες συμπεριφορές.

Συνέντευξη στην Αθηνά Ξενοφώντος

Γιατί δεν επαναδιεκδικείτε δεύτερη θητεία στο νομοθετικό σώμα; Κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι δεν είσαστε ικανοποιημένος με την ομάδα του ΑΚΕΛ…

Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Νομίζω όμως ότι πρέπει να κρατήσω μια απόσταση από την καθημερινή πολιτική για να μπορώ να έχω ανήσυχη σκέψη, να είμαι παραγωγικός σε ιδέες και προτάσεις που έστω και λίγες από αυτές θα είναι χρήσιμες στους προβληματισμούς της Αριστεράς. Θέλω να ξεκαθαρίσω εξ αρχής ότι η απόφαση αυτή ήταν αποκλειστικά δική μου. Είμαι ευγνώμων προς το ΑΚΕΛ γιατί με πρότεινε και με εξέλεξε βουλευτή Κερύνειας. Μου έδωσαν πολλή σημασία, ίσως περισσότερη από όση αξίζω, και οι συνεδριάσεις και οι συζητήσεις στην κοινοβουλευτική ομάδα υπήρξαν άσκηση δημοκρατίας. Κατά την προσωπική μου άποψη το ΑΚΕΛ σήμερα είναι ένα από τα πιο πετυχημένα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη. Είναι σε θέση να εκφράσει οποιονδήποτε προοδευτικό άνθρωπο, έστω κι αν αυτός, όπως συνέβη στην περίπτωσή μου, προέρχεται ιστορικά από άλλες εκδοχές της Αριστεράς. Εξάλλου, τώρα που δε θα είμαι υποψήφιος θα έχω τη δυνατότητα να δουλέψω περισσότερο στον προεκλογικό αγώνα σε όποιον τομέα μου ζητήσει η ηγεσία του ΑΚΕΛ.

Τι σημαίνει να εκπροσωπεί κάποιος στη Βουλή την επαρχία Κερύνειας;

Η επαρχία Κερύνειας έχει κτυπηθεί από την εισβολή όσο καμιά άλλη. Ο κόσμος της είναι διασκορπισμένος σε κάθε άκρη της ελεύθερης Κύπρου. Το ΑΚΕΛ παραδοσιακά ψηφίζεται από ένα μεγάλο ποσοστό των Κερυνειωτών.

Είναι λοιπόν μεγάλη ευθύνη να είναι κανείς βουλευτής της Αριστεράς για την Κερύνεια. Στο σημείο αυτό πρέπει να κάμω αυτοκριτική. Δεν ήμουν τόσο κοντά στον κόσμο. Εν μέρει ήταν ζήτημα χρόνου. Συνέχισα να διδάσκω στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο. Από την άλλη, ίσως και να μην έχω αυτή την ικανότητα. Εννοώ την κοινωνικότητα που περιμένει ο κόσμος από ένα βουλευτή.

Κερύνεια σημαίνει επίσης συνεχής έγνοια για το Κυπριακό. Χωρίς λύση η Κερύνεια θα χαθεί εντελώς. Θα γίνει με τα χρόνια μια τουρκική επαρχία. Ο κόσμος της Κερύνειας θέλει λύση, έστω κι αν αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα δε θα επιστρέψουν ακριβώς στην προ του πολέμου κατάσταση. Αυτό που οφείλουμε να διεκδικήσουμε στα πλαίσια της λύσης είναι όσο το δυνατόν λιγότερους και βραχύβιους περιορισμούς στα δικαιώματα των Κερυνειωτών.

Υπήρξαν απαράδεκτες συμπεριφορές μέσα και έξω από τη Βουλή, κυρίως από βουλευτές του ΔΗΣΥ. Πόσο απαξιώνουν το Κοινοβούλιο τέτοιες συμπεριφορές;

Υπήρξαν συμπεριφορές που δικαίως ενόχλησαν πολύ τον κόσμο. Να ξεχωρίσουμε όμως τον πολίτη που νιώθει ενοχλημένος, γιατί θέλει καλύτερη συμπεριφορά από τους βουλευτές, από εκείνους που είναι εχθροί της δημοκρατίας και βρίσκουν πάτημα για να προωθούν φασιστικές ή φασίζουσες ιδεολογίες.

Για το Συναγερμό είναι γεγονός ότι ήταν το πρώτο κόμμα σε τέτοια ρεζιλίκια, αλλά αυτό δεν σημαίνει πολλά πράγματα. Υπάρχουν πολλοί βουλευτές στο Συναγερμό, οι οποίοι είναι εξαιρετικοί κύριοι και κυρίες στη συμπεριφορά τους. Οι διαφορές μας με το Συναγερμό είναι διαφορές στην πολιτική φιλοσοφία και πράξη. Αν όμως είναι άδικο για το ΔΗΣΥ να κατηγορείται συλλήβδην γι’ αυτά τα συμβάντα, είναι πολύ πιο άδικο να παίρνει η σβάρνα όλα τα κόμματα και τους βουλευτές.

Η πενταετία που πέρασε ήταν από τις πιο δύσκολες γιατί λήφθηκαν οδυνηρές αποφάσεις για την πλειονότητα του λαού. Τελικά το κατεστημένο δεν μπορεί να νικηθεί;

Η Αριστερά στην Κύπρο δεν έχει ακόμη αποκτήσει ολοκληρωτικά την ισοτιμία που δικαιούται. Το σημερινό κράτος έχει προκύψει από τη σύμπτυξη των ανθρώπων της ΕΟΚΑ με τους δημόσιους υπαλλήλους της αποικιοκρατίας. Δεν υπήρξε παράδοση κράτους δικαίου στην Κύπρο. Με την κυβέρνηση Χριστόφια ήταν φυσικό να κάνουν τα πάντα για να την υπονομεύσουν. Μετά το Μαρί είχαμε συνθήκες Λατινικής Αμερικής στον τρόπο που το κατεστημένο απέβλεπε να ανατρέψει ή τουλάχιστον να απαξιώσει την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση Χριστόφια έκανε λάθη, όχι όμως σημαντικά. Και επιπλέον στάθηκε σταθερή στη στόχευση των πολιτικών της υπέρ των λαϊκών στρωμάτων. Ακόμα και όταν χρειάστηκε να διαπραγματευτεί με την Τρόικα, υπήρξε συνεπής στη γραμμή τού να επηρεαστούν όσο το δυνατό λιγότερο τα λαϊκά στρώματα.

Γενικά, υπάρχει ένα ζήτημα για το τι μπορούν να πετύχουν τα αριστερά κόμματα στην εξουσία όπως είναι τα δεδομένα σήμερα στην Ευρώπη. Η γνώμη μου είναι ότι ανεξάρτητα από το αν ένα τέτοιο κόμμα μετέχει στην εξουσία ή όχι, ο γνώμονάς του, η κατεύθυνσή του πρέπει να είναι σταθερά τα συμφέροντα και η ευημερία των λαϊκών στρωμάτων.

Με το μνημόνιο οι τράπεζες «σώθηκαν», όπως σώθηκαν, ο λαός βούλιαξε και η ανάπτυξη δεν ήλθε. Πώς αποτιμάτε την οικονομική πολιτική Αναστασιάδη στα τρία χρόνια διακυβέρνησης; 

Υπήρξε μια προσπάθεια να πειστεί ο κόσμος ότι το πρόβλημα της οικονομίας ήταν ότι η κυβέρνηση Χριστόφια δεν έκοψε έγκαιρα τις δαπάνες του Κράτους. Αυτό που ήθελαν να κάνουν με αυτήν τη μυθολογία ήταν να κερδίσουν πολιτικά και να αποφύγουν ταυτόχρονα την προσοχή στο πρόβλημα των τραπεζών που ήταν εκεί, αλλά κρυμμένο. Αυτό το παραμύθι κατέρρευσε όταν βγήκαν στην εξουσία, μηδένισαν το έλλειμμα και τα προβλήματα έγιναν χειρότερα.

Η χειρότερη κληρονομιά αυτής της περιόδου είναι η τεράστια αύξηση της οικονομικής ανισότητας. Η Κύπρος δεν είναι πια μια κοινωνία της μεσαίας και της μικρομεσαίας τάξης. Η ανεργία, η μείωση των μισθών, οι περικοπές στο κοινωνικό κράτος από τη μια και η αύξηση των κερδών από την άλλη έχουν αλλάξει την κοινωνική υφή. Πάμε να γίνουμε μια κοινωνία έντονων αντιθέσεων με φτωχοποίηση των μικρομεσαίων και μεγάλες ανισότητες σε εισόδημα και πλούτο. Αυτό φέρνει φοβερή ανασφάλεια στον κόσμο. Ο μέσος Κύπριος δε ξέρει αν θα κρατήσει τη δουλειά του, αν θα μπορέσει να σπουδάσει τα παιδιά του, τι θα πάθει αν αρρωστήσει. Αυτή είναι η κληρονομιά του μνημονίου και των πολιτικών λιτότητας κι όχι το ανύπαρκτο success story.

Τι κατά την άποψή σας χρειάζεται να γίνει, ώστε να επανέλθει η πραγματική ανάπτυξη και ο εργαζόμενος να ανακτήσει τα κεκτημένα που έχασε;

Αυτά τα δύο που αναφέρετε, δηλαδή ανάπτυξη και η θέση των εργαζομένων, πρέπει να συμβαδίζουν. Διότι αν συνεχιστεί η τάση για αύξηση της ανισότητας, δεν θα έχουμε σταθερή ανάπτυξη αφού ο κόσμος δεν θα έχει την αγοραστική δύναμη για να κινήσει την αγορά. Τα πράγματα είναι δύσκολα. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις είναι υπερδανεισμένα. Αυτό σημαίνει ότι για μερικά χρόνια θα έχουμε περιορισμένες επενδύσεις και κατανάλωση.

Το κράτος πρέπει να είναι πιο ενεργό. Να αποφύγει τις σπατάλες, αλλά να μην κολλά στην ιδεοληψία του μηδενικού ελλείμματος. Δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές και καινοτομία θα φέρουν και ιδιωτικές επενδύσεις και θα δημιουργήσουν καλές θέσεις εργασίας. Βεβαίως, ευτύχημα και από οικονομικής άποψης θα είναι μια λειτουργική λύση του Κυπριακού. Αν υπάρξει κάτι τέτοιο, το όφελος για την οικονομία θα είναι άμεσο και μεγάλο.