Χωρίς να το θέλει έζησε δυο φορές την προσφυγιά…

Μια αξέχαστη μέρα στο Δαυλό, όπου νιώσαμε μέσα σε μια μόνο μέρα, τι ένιωσε ο κύριος Μυριάνθης Χατζήκυριακου σε όλη του τη ζωή…

Της Hatice Kerlo από το Voice of the Island

Κατάφερα να νιώσω σε μια μέρα τη ζωή ολόκληρη του καπετάνιου, στην επίσκεψη που έκανα στο Δαυλό μετά από πολλά χρόνια.

Προχωρώντας στο δρόμο με μεγάλη αγωνία, χωρίς να γνωρίζω τι με περιμένει, ένιωθα απερίγραπτα συναισθήματα. Τι παράξενο που είναι… Ακόμα και το ράδιο έπαιζε νοσταλγικά τραγούδια, σάμπως και προσπαθούσαν να μου εξηγήσουν τι θα ένιωθα…

Φτάνω επιτέλους κοντά στον καπετάνιο που με περίμενε ώρες. Με μια τέλεια υποδοχή και καλωσόρισμα κάθομαι απέναντί του στο τραπέζι, όταν μεσημέριαζε.

Ο καπετάνιος Μυριάνθης Χατζήκυριακου, ο οποίος σήμερα είναι 81 ετών, με τα κουρασμένα του τα μάτια αρχίζει να κοιτάζει και να χάνεται στα μαχητικά κύματα της θάλασσας. Σάμπως και επιθυμεί να βρίσκεται ξανά σε αυτήν τη θάλασσα και να κάνει αυτό που αγαπά, να ψαρεύει με ώρες…

Όλα άρχισαν το 2003 όταν άνοιξαν τα σημεία διέλευσης και επέστρεψε ο κύριος Μυριάνθης στο χωριό του. Γνωρίστηκε με έναν κύριο με το όνομα Μουσταφά, ο οποίος είχε μια βάρκα και έμενε εκεί. Όταν ο κύριος Μουσταφά έμαθε ότι ο κύριος Μυριάνθης είναι από το Δαυλό και είναι Ελληνοκύπριος τού χάρισε από τα ψάρια που είχε ψαρέψει.

«Μόλις πήγα στο χωριό κατέβηκα στο λιμανάκι. Είδα έναν κύριο που ήταν στη βάρκα, είπα του καλημέρα και αμέσως μου απάντησε και αυτός στα Ελληνικά “καλημέρα κουμπάρε”. Κατέβαζε ψάρια και μου γέμισε μια τσάντα και μου έδωσε. Τον ρώτησα πόσα είναι και μου είπε “ντροπή μου, ρε κουμπάρε, να πιάσω λεφτά”. Αυτό ήταν πολλά συγκινητικό για μένα», λέει ο κ. Μυριάνθης.

Έτσι άρχισε η φιλία του καπετάνιου Μυριάνθη με τον Μουσταφά και όχι μόνο και με τον κύριο Αχμέτ, ο οποίος έχει εστιατόριο στο Δαυλό. Περνούσαν μέρες και μήνες και μέρα με τη μέρα αποκτούσε και άλλους φίλους ο καπετάνιος Μυριάνθης.

Το 2005 παίρνει την απόφαση και αρχίζει να μένει στο Δαυλό μέχρι και το 2009.

Δεν υπήρχε κανένα εμπόδιο για τον κύριο Μυριάνθη να μένει στο Δαυλό και αντιθέτως όλοι οι φίλοι του και όλοι οι χωριανοί ήταν ευχαριστημένοι με το γεγονός. Έτσι άρχισε και ο κύριος Μυριάνθης να ψαρεύει με τη βάρκα, για τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Άρχισε να μοιράζει τις γνώσεις του με τους άλλους, ήταν έμπειρος ψαράς ο κύριος Μυριάνθης και για αυτόν το λόγο τον ονόμασαν οι συχωριανοί καπετάνιο.

Στο τραπέζι μας ήταν και ο κύριος Ταγγιάρ από την Τραπεζούντα και αρχίζει να μιλάει: «Ο καπετάνιος είναι ένας πολύ κάλος άνθρωπος, μακάρι να στραφεί πίσω στο Δαυλό. Μάθαμε πολύ σημαντικές πληροφορίες για το ψάρεμα από τον καπετάνιο».

Όλοι οι φίλοι του και συχωριανοί τον αποκαλούν καπετάνιο τον κύριο Μυριάνθη…

Το 2009 πρόσφυγας ξανά…

«Δυστυχώς χωρίς να το θέλω έζησα δυο φορές την προσφυγιά…» λέει. Κι εξηγεί: «Τα τελευταία μου χρονιά ήθελα να τα ζήσω στο Δαυλό, είχα μια ευκαιρία και δεν την έχασα. Δυστυχώς χωρίς να θέλω έζησα δυο φορές την προσφυγιά. Την πρώτη το 1974 δεν ήθελα να γίνω πρόσφυγας, αλλά έγινα και το 2009 και πάλι χωρίς να θέλω, λόγω υγείας, έγινα και πάλι πρόσφυγας. Είναι μεγάλος ο πόνος αυτός».

Με έντονα τα συναισθήματα ο καπετάνιος Μυριάνθης συνεχίζει να μας λέει για τις μέρες που διέμενε στο Δαυλό και περιμένει πώς και πώς να έρθει ξανά η μέρα που θα το ζήσει και πάλι. Όπως μας λέει ο κύριος Μυριάνθης, ποτέ δεν είχε κανένα πρόβλημα με κανέναν από τους κάτοικους του στο χωριού. «Δεν θα πιστεύατε στα ίδια σας τα μάτια εάν βλέπετε πώς με υποδέχονται τόσο ο Αχμέτ όσο και οι υπόλοιποι συχωριανοί. Όποιου τα έλεγα δεν με πίστευε· μετά που ερχόταν και τα έβλεπε, τότε με κατανοούσε», λέει ο κύριος Μυριάνθης.

Στέλνει και ένα μήνυμα στους επόμενες γενιές: «Όλος ο κόσμος πρέπει να αγαπά ο ένας τον άλλον, ανεξάρτητα από το πού είναι, από ποια θρησκεία έχει και από ποια φυλή είναι. Εδώ είναι το χωριό μου και θέλω με την πρώτη ευκαιρία να επιστρέψω και να μείνω εδώ. Ό,τι έγινε και ό,τι ζήσαμε έγιναν και τα ζήσαμε, εμείς πάντα περνούσαμε καλά, περνούμε και θα περνούμε καλά».

 

Υ.Γ.: Ο δημοσιογράφος από την «Αλήθεια», ο κύριος Πανικός Χατζηδημητρίου, ένας δημοσιογράφος που παρακολούθησε στενά τη ζωή του κύριου Μυριάνθη, ήταν και πάλι δίπλα του. Επίσης, θέλω να ευχαριστήσω και πάλι τον κ. Πανίκο που μας διευθέτησε τη συνάντηση με τον κ. Μυριάνθη και ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Μυριάνθη που μας υποδέχτηκε.

 

 

Το κείμενο της Hatice Kerlo δημοσιεύθηκε στη διαδικτυακή σελίδα Voice of the Island.