Χρειάζεται μακροχρόνιος σχεδιασμός για την παιδεία

Του Χαράλαμπου Μερακλή

∆ιαχρονικά βγαίνουν στην επιφάνεια οι τεράστιες αδυναµίες που παρατηρούνται στην Παιδεία µας παρά τις όποιες µεταρρυθµίσεις που έγιναν σ’ αυτήν κατά καιρούς. Θα πρέπει να γίνει κατανοητό από πολιτικούς και λαό ότι θα πρέπει να δοθεί βαρύτητα και σηµασία στον τοµέα της Παιδείας ξεφεύγοντας από τα στενά πλαίσια της επαγγελµατικής αποκατάστασης. Η παιδεία, κατά τον Θεοδόση Π. Τάσιο -ακαδηµαϊκό, πολιτικό, µηχανικό, αρθρογράφο και συγγραφέα- είναι «η εισπνοή του παρελθόντος και η εκπνοή µέλλοντος» γιατί µέσω αυτής θα δοθεί στην επόµενη γενιά ό,τι έχει κατορθώσει η ανθρωπότητα, ούτως ώστε να γίνει και αυτή ευτυχισµένη και δηµιουργική για το µέλλον.

Για να έχουµε µια ουσιαστική Παιδεία στον τόπο µας θα πρέπει να ξεφύγουµε από τα στενά πλαίσια της µετάδοσης της γνώσης και της δεξιότητας και να στραφούµε στη δηµιουργική ικανότητα και κριτική του παιδιού, επειδή η παιδεία είναι: γνώσεις, δεξιότητες, αισθητική καλλιέργεια, µύηση στην ηδονή του ήθους, ανάπτυξη ικανοτήτων για εργασία, συνεργασία και µεθοδικότητα όπου όλα αυτά τα µυστικά φέρνουν ευµάρεια και ευτυχία όχι µόνο στο άτοµο, αλλά και ουσιώδεις συνεισφορές στην κοινωνία που θα προέλθουν από την Οικονοµία, Τεχνολογία, Επιστήµη, ∆ιαπροσωπικές Σχέσεις, Τέχνη, ∆ικαιοσύνη κ.λπ.

Παρά το γεγονός πως η παιδεία είναι µια από τις σοβαρότατες επενδύσεις, εντούτοις διαχρονικά σκοντάφτει σε αντιφάσεις που προέρχονται από κοντόφθαλµες πολιτικές κοµµάτων, λαού και κυβερνητικής διαχείρισης παρά το γεγονός ότι µια τέτοια ουσιώδης µεταρρύθµιση για να αποδώσει χρειάζεται άνω των 15 χρόνων.

Λόγω του γεγονότος ότι το θέµα της Παιδείας περιλαµβάνει στους κόλπους του τεράστια αντικρουόµενα οικονοµικά, κοινωνικά και πολιτικά συµφέροντα, µε τεράστιες διαστάσεις, θα πρέπει ως λαός, πολιτική ηγεσία, παραγωγοί και κοινωνικοί εταίροι να σταθούµε ρωµαλέα απέναντι σ’ αυτές τις αντιφάσεις και προκλήσεις που ταλανίζουν την Παιδεία µας για να δοθούν ουσιαστικές λύσεις στα προβλήµατά της που µαστίζουν ποικιλότροπα την κυπριακή κοινωνία και φέρουν σ’ αυτήν αναρίθµητα: οικονοµικά, κοινωνικά, πολιτικά κόστη, υπανάπτυξη και αυξηµένη αντικοινωνικότητα, δωροδοκίες, διαφθορά και όλα αυτά µας έχουν περικυκλώσει από παντού και έφεραν τα άνω κάτω σε όλα τα επίπεδα της κυπριακής κοινωνίας.

Αυτές όλες οι παθογένειες οφείλονται στο γεγονός ότι διαχρονικά δεν έχουµε δώσει τη µέγιστη σηµασία στην εκπαίδευση που αλλάζει µυαλά, σµιλεύει προσωπικότητες και δεξιότητες και αναπτύσσει αξίες, κοινωνική αλληλεγγύη, δηµοκρατικούς δεσµούς, γνώση, πρόοδο, κοινωνικότητα, τέχνες, ορθολογισµό, κριτική σκέψη κ.λπ.

Θα πρέπει ως Πολιτεία να αποφύγουµε όλα εκείνα τα προγράµµατα µάθησης που δεν έχουν διδακτικό χαρακτήρα και προωθούνται µέσω διαδικτύου και φέρουν αµάθεια στη νεολαία.

Η σοβαρή µεταρρύθµιση σε όλα τα επίπεδα της Παιδείας να καταστεί γέφυρα µετάβασης από το ένα πεδίο στο άλλο και ένα νέο όραµα µετεξέλιξης της νεολαίας σε όλα τα µέτωπα και πεδία για ένα σοβαρό πολιτικό – οικονοµικό – κοινωνικό µέλλον γι’ αυτήν και του νησιού γενικότερα.