Χρέος μας να στηρίξουμε τα ασυνόδευτα παιδιά & να αντιταχθούμε στον ρατσισμό

Του Ν. Συλικιώτη*

Τα όσα εκτυλίσσονται αναφορικά με την απόφαση της Κυβέρνησης να δημιουργήσει κέντρο φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών στο Ζύγι έφερε στην επιφάνεια την γύμνια μας ως κοινωνία. Μια γύμνια που παλεύουμε να κρύψουμε αλλά ξεχειλίζει από παντού.

Δυστυχώς το Κοινοτικό Συμβούλιο Ζυγίου υιοθέτησε μια ρατσιστική και ξενοφοβική προσέγγιση, και πρόβαλλε αστήριχτες δικαιολογίες και υπέρμετρες ανησυχίες.

Ας σκεφτούμε τι είναι αυτά τα παιδιά, από που έχουν έρθει και γιατί; Τα προσφυγόπουλα είναι το αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των επεμβάσεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ που εδώ και δεκαετίες τσαλαπατούν το διεθνές δίκαιο και, με την βοήθεια και της ΕΕ, προωθούν την επαναχάραξη των συνόρων, προκειμένου να διασφαλίσουν τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα. Ως αποτέλεσμα των πολιτικών αυτών δημιουργούνται τα κύματα προσφύγων. Άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να σωθούν από τους πολέμους και ρίχνονται στη θάλασσα παλεύοντας απελπισμένα να σωθούν. Μεταξύ αυτών είναι και τα παιδιά που έφτασαν στην Κύπρο χωρίς οικογένεια, χωρία καμία βοήθεια.

Ο πόλεμος με όσα συνεπάγεται και ιδιαίτερα η προσφυγιά όχι μόνο δεν είναι ξένα στην κυπριακή κοινωνία αλλά μας στιγμάτισαν και συνεχίζουν να καθορίζουν τις ζωές μας μέχρι και σήμερα. Το 1974 200 χιλιάδες κύπριοι πρόσφυγες, μεταξύ αυτών και παιδιά, αναζητούσαν φιλοξενία εντός και εκτός της χώρας μας. Δυστυχώς όμως η ιστορική μνήμη ορισμένων αποδεικνύεται ιδιαίτερα επιλεκτική. Ξέχασαν την δική μας προσφυγιά και ενώ συνεχίζουμε να είμαστε θύματα των ίδιων πολιτικών που τρέφουν τους πολέμους, δυσκολεύονται να  αποδεχτούν τα θύματα των νέων πολέμων της περιοχής μας και στρεφόμαστε σε ρατσιστικές προσεγγίσεις.

Στο Ζύγι εκφράστηκαν οι έγνοιες και ενστάσεις ορισμένων ανθρώπων δυστυχώς με υιοθέτηση ξενοφοβικών προσεγγίσεων.  Η κοινότητα του Ζυγίου υποστηρίζει πως είναι λάθος να ενσωματωθούν σε μια μικρή κοινωνία των 500 κατοίκων, 100 ασυνόδευτα παιδιά, καθώς θα δημιουργηθούν πολλά προβλήματα. Δυστυχώς ορισμένοι, εγκλωβισμένοι στα στερεότυπα για τους «άλλους», τους «διαφορετικούς», έπεισαν τον εαυτό τους πως όταν δεν πρόκειται για πλούσιους ανθρώπους, οποιοσδήποτε άλλος ξένος με διαφορετικό χρώμα, εθνικότητα, ή θρησκευτική πίστη, ακόμη και εάν πρόκειται για παιδί, μόνο προβλήματα μπορεί να μας φέρει. Έτσι επικράτησε παντού ο φόβος. Ο φόβος πως θα χαθεί η ασφάλεια και η κανονικότητά μας.  Και η κατάσταση αυτή αξιοποιήθηκε από κάποια πρόσωπα με ρατσιστικά κίνητρα.

Στον φόβο που έκφρασε η κοινότητα στο Ζύγι, είναι που υφέρπει ο ρατσισμός και η ρητορική μίσους. Αυτόν τον φόβο είναι που εκμεταλλεύονται οι ακροδεξιές οργανώσεις, όπως το ΕΛΑΜ, για να θρέψουν τον ρατσισμό και σοβινισμό δηλητηριάζοντας την κοινωνία μας με τις ιδέες τους. Ο φόβος λοιπόν καθίσταται κινητήριος μοχλός των φασιστικών, ακροδεξιών κινημάτων που δηλητηριάζουν την κοινωνία.

Ωστόσο, η πραγματική απειλή για την κοινωνία μας δεν είναι τα ασυνόδευτα παιδιά των προσφύγων. Ο κίνδυνος για την κοινωνία μας δεν είναι οι πρόσφυγες. Ο πραγματικός κίνδυνος είναι οι επεμβατικές, επεκτατικές πολιτικές που έκαναν εμάς τους κυπρίους αλλά και αυτά τα παιδιά, πρόσφυγες! Η πραγματική απειλή είναι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που ισοπεδώνουν τον λαό λειαίνοντας το έδαφος για την ενίσχυση των ακροδεξιών και φασιστικών οργανώσεων, οι οποίες επιχειρούν πισωγύρισμα της Ευρώπης στο σκοταδισμό και απειλούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα παιδιά μόνο ελπίδα μπορούν να μας φέρουν. Ελπίδα να αποδείξουμε στην πράξη τι σημαίνει ανθρωπισμός και αλληλεγγύη.

Αυτή την ελπίδα εξέφρασαν τόσο ο Δήμαρχος Γερμασόγειας, Κυριάκος Ξυδιάς, όσο και ο Κοινοτάρχης Βάσας Κελλακίου, Παντελής Γεωργίου, οι οποίοι ζήτησαν να φιλοξενήσουν τα παιδία και να εγκαταστήσουν το κέντρο φιλοξενίας στην περιοχή τους.  Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το παράδειγμά τους και να αγκαλιάσουμε όλοι μαζί τα παιδιά.

Πρώτιστο μας μέλημα πρέπει να είναι να διασφαλίσουμε ένα χώρο που θα δώσει στα παιδιά τα εφόδια να ενδυναμωθούν, να εξελιχθούν και να δημιουργήσουν. Να δημιουργηθούν κέντρα φιλοξενίας ταυτόχρονα με την προώθηση πολιτικών για ένταξη των παιδιών αλλά και γενικότερα των προσφύγων στην κοινωνία μας, και όχι κέντρα -στρατόπεδα «κράτησης». Δυστυχώς η Κυβέρνηση προσπαθεί μονάχα να συμμαζέψει το πρόβλημα, στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση που κινείται και η επίσημη πολιτική της ΕΕ για την προσφυγική κρίση. Στην ίδια λογική που η ΕΕ προβαίνει σε συμφωνίες με τρίτες χώρες, δίνοντας πακτωλούς χρημάτων, ακόμα και στην Τουρκία, για να κρατήσει τους πρόσφυγες μακριά από τα σύνορά της, έτσι και η κυβέρνηση προσπαθεί να κρατήσει τα προσφυγόπουλα όσο γίνεται πιο μακριά από τις πόλεις. Ας μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η ρατσιστική προσέγγιση. Ας αντιμετωπίσουμε τα προσφυγόπουλα ως δικά μας παιδιά.

*Ευρωβουλευτή- Μέλους του Πολιτικού Γραφείου ΑΚΕΛ

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy