Χρήστος Αλέκου: Από τις οικοδομές στα ανώτατα δώματα της ηγεσίας του ΑΚΕΛ

Σε μια εποχή απαξίωσης για την πολιτική, το να υπηρετεί κάποιος μια ιδεολογία, ένα κόμμα, μια ιδεολογική παράταξη, μπορεί να μη λέει πολλά πράγματα. Πίσω όμως από τα πόστα βρίσκονται άνθρωποι. Μπορεί να μην είναι από τα γνωστά και προβεβλημένα στελέχη, αλλά επιτελείσημαντικό έργο. Στην προκειμένη περίπτωση αναφερόμαστε στον Χρίστο Αλέκου, ο οποίος πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε αφήνοντας σε άλλα χέρια το σημαντικό πόστο του Κεντρικού Οργανωτικού Γραμματέα του ΑΚΕΛ.

Ο Χρίστος Αλέκου είναι ένα από αυτά τα στελέχη με πλούσια κομματική και συνδικαλιστική δράση. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά στη «Χαραυγή» για τις εμπειρίες του από τα πόστα που υπηρέτησε στο Λαϊκό Κίνημα.

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Να στρέψουμε λίγο το χρόνο πίσω… Πώς ξεκίνησες και πώς καταξιώθηκες στην πορεία να υπηρετείς το ΑΚΕΛ από τη θέση του Κεντρικού Οργανωτικού Γραμματέα; 

Τα πρώτα μου «πατήματα» ξεκίνησαν από την κοινότητά μου, την Κοντέα. Γεννήθηκα σε ένα σπίτι και σε μια κοινότητα που θα μου ήταν όχι δύσκολο, αδύνατο να μη δραστηριοποιηθώ από νεαρής ηλικίας στην ΕΔΟΝ και στον αθλητικό μας σύλλογο, την ΑΕΚ Κοντέας. Εκείνα τα χρόνια της πρώτης μας νιότης και εφηβείας τα βιώσαμε σε συνθήκες δύσκολες, όπου η Χούντα των Αθηνών με τους εδώ μισθοφόρους της επεδίωκαν να ελέγξουν το κάθε τι. Από τα σχολικά βιβλία, το στρατό, τον αθλητισμό…

Από τη μια ήταν δύσκολο, από την άλλη όμως αυτό αποτέλεσε και το κίνητρο να ατσαλωθούμε σε αυτές τις συνθήκες και ιδεολογικά και ταξικά. Το προδοτικό πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή με βρήκε στρατιώτη στα δεκαοκτώ ακριβώς χρόνια στην περιοχή του Συγχαρί, όπου βιώσαμε από πρώτο χέρι την προδοσία και το έγκλημα σε βάρος της Κύπρου. Η συνέχεια ήταν για μένα μια περίοδος δράσης και δημιουργίας. Αμέσως μετά την αποστράτευσή μου εργάστηκα στις οικοδομές. Στα είκοσι ένα μου χρόνια εκλέγηκα σε τρία σημαντικά πόστα, τα οποία θεωρώ ότι ήταν καθοριστικά για τη μετέπειτά μου πορεία στο Λαϊκό Κίνημα: στην Επαρχιακή Επιτροπή Οικοδόμων Λάρνακας, στο Τμηματικό Συμβούλιο ΠΕΟ Λάρνακας και στο Διοικητικό Συμβούλιο Οικοδόμων. Είχα την τύχη εκείνη την περίοδο να γνωρίσω και να συνεργαστώ με καταξιωμένα στελέχη της ΠΕΟ και του ΑΚΕΛ. Τον Σταύρο Κασούμη, τον Νικόδημο Μέλισσο,  τον Μελή Λαμπρία, τον Νικόλα Μεσαρίτη και άλλα στελέχη εκείνης της γενιάς, οι οποίοι με βοήθησαν σε εκείνη την ευαίσθητη ηλικία να κατανοήσω και να απαντήσω πάμπολλα ερωτήματα που είχαν σχέση με το ιδεολογικό και περισσότερο με το ταξικό στίγμα, στοιχεία πολύ σημαντικά για αυτά που καλούμαστε να υπηρετήσουμε. Στη συνέχεια συνδέθηκα πολύ στενά με τη συντεχνία των Κυβερνητικών και των Στρατιωτικών Εργατοϋπαλλήλων, τη σημερινή ΠΑΣΥΕΚ, ως αποτέλεσμα της πρόσληψής μου στο Αεροδρόμιο Λάρνακας. Ακόμα ένας χώρος σημαντικός και «επιμορφωτικός» για ένα νεαρό στέλεχος του Λαϊκού Κινήματος. Πολύ ενωρίς, σχεδόν άμεσα, εκλέγηκα στις Τοπικές Επιτροπές και στο Διοικητικό Συμβούλιο της συντεχνίας. Το αεροδρόμιο ήταν ένας πολυκοσμικός χώρος με εργασιακές συνθήκες πολύπλοκες, με πολλά και διαφορετικά επαγγέλματα. Κυρίως ήταν χώρος με ουσιώδεις υπηρεσίες, όπου ο συνδικαλιστής θα έπρεπε, περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση, να ισορροπεί και να λειτουργεί υπεύθυνα. Η φωνή, ο λόγος των τοπικών στελεχών ήταν στο χώρο πολύ καθοριστικός. Τα τοπικά στελέχη της ΠΕΟ εκείνη την εποχή ομολογώ πως ήταν πολύ δυνατά, με πολιτικό υπόβαθρο και ξεχώριζαν πάντοτε τη διαφορά μεταξύ του αλαζονικού και του υπεύθυνου συνδικαλισμού. Το 1989 η ηγεσία της συντεχνίας μού πρότεινε να προσληφθώ ως επαγγελματικό στέλεχος στη θέση του Επαρχιακού Γραμματέα πάνω σε προσωρινή βάση μέχρι να βρουν κάποιον άλλο να πληρώσουν τη θέση. Τελικά το προσωρινό έγινε μόνιμο, αφού σε ένα χρόνο -και μετά την κρίση που ξέσπασε στην ΠΕΟ εκείνο το διάστημα- τον Ιούλιο του 1990  εκλέγηκα Γενικός Γραμματέας της συντεχνίας. Σε αυτή τη θέση παρέμεινα για δέκα χρόνια και οφείλω να ομολογήσω πως ήταν τα καλύτερα και τα πιο αποδοτικά στη ζωή μου. Αγάπησα το αντικείμενο, το περιεχόμενο της αποστολής μου και αισθανόμουν πραγματικά ικανοποίηση για το αποτέλεσμα. Το 2000 εκλέγηκα Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας της ΠΕΟ μέχρι το 2006 που μεταφέρθηκα στη Λάρνακα στη θέση του Επαρχιακού Γραμματέα του ΑΚΕΛ και ταυτόχρονα εκλέγηκα μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Το Δεκέμβρη του 2010 εκλέγηκα στην Κεντρική Γραμματεία αναλαμβάνοντας το πόστο του Οργανωτικού Γραμματέα, θέση στην οποία παρέμεινα μέχρι το πρόσφατο συνέδριο του κόμματος.

Ως στέλεχος πρώτης γραμμής η ευθύνη του πόστου ήταν μεγάλη. Πόσο δύσκολο είναι να οργανωθεί και να συντονιστεί η δράση ενός μεγάλου κόμματος όπως είναι το ΑΚΕΛ;

Νομίζω ότι ο βαθμός δυσκολίας είναι ο ίδιος σε όλες τις καθοδηγητικές θέσεις, τόσο στο ΑΚΕΛ όσο και στο υπόλοιπο Λαϊκό Κίνημα. Ασφαλώς εξαρτάται και από το άτομο, τις δυνατότητές του και στο πόσο ψηλά θα τοποθετήσει τον πήχη. Θεωρώ επίσης ως πολύ καθοριστικό τον παράγοντα περιβάλλον. Πώς είναι δηλαδή τη δοσμένη περίοδο το πολιτικό περιβάλλον, αν είναι βοηθητικό ή αρνητικό. Για παράδειγμα τα γεγονότα που βιώσαμε από το 2011 και εντεύθεν. Η μία κρίση διαδεχόταν την άλλη. Μέχρι σήμερα με την πανδημία. Θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε αντικειμενικός κριτής να μην καθορίσει στις εκτιμήσεις του ότι αυτό το περιβάλλον λειτούργησε αρνητικά στις προσπάθειές μας; Η ίδια διαπίστωση ισχύει και για το δεύτερο σκέλος της ερώτησης. Η οργάνωση και ο συντονισμός της δράσης του ΑΚΕΛ, το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, θα είναι ανάλογο με το περιβάλλον που βιώνουμε τη συγκεκριμένη περίοδο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα ρίχνουμε όλα στο περιβάλλον και σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Κάθε άλλο. Τα στελέχη του ΑΚΕΛ εργάστηκαν σε αυτό το διάστημα σκληρά και ουδέποτε αναζήτησαν άλλοθι. Απλά το έθεσα ως γεγονός και το τονίζω ότι τα εκλογικά αποτελέσματα αυτής της περιόδου δεν αντικατοπτρίζουν το αποτέλεσμα της όλης δουλειάς και της όλης προσπάθειας που έγινε από τα στελέχη μας.

Η συντροφικότητα και η καλή συνεργασία είναι απαραίτητες για τη διεκπεραίωση των καθηκόντων του Κ.Ο.Γ.; 

Η λέξη «απαραίτητες» θεωρώ ότι δεν είναι αρκετή για να αποδώσει την αξία που ταιριάζει στην προκειμένη περίπτωση. Η συντροφικότητα και η συνεργασία και γενικά το καλό κλίμα ανάμεσα στα στελέχη του Κεντρικού Οργανωτικού Γραφείου είναι καθοριστικά για την υλοποίηση των στόχων και των καθηκόντων μας. Αυτό ισχύει για τη λειτουργία όλων των σωμάτων, πόσω μάλλον του ΚΟΓ. Ήταν, είναι και θα είναι, είμαι βέβαιος, από τον νέο Οργανωτικό Γραμματέα, στις προτεραιότητές μας αυτό το κεφάλαιο. Επί τούτου θα αναφέρω κάτι πρόσφατο. Αποχαιρετώντας ένα σύντροφο που αφυπηρέτησε, στην αντιφώνησή του μας είπε το εξής: «Όσα προβλήματα κι αν είχα, είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά, μόλις πήγαινα στη συνεδρία του ΚΟΓ ένιωθα μια ζεστασιά». Περιττό να πω πόσο μας ικανοποίησε αυτή η δήλωση.

Μέσα από την πολύχρονη πορεία υπάρχουν καλές ή μη καλές στιγμές. Μπορείς να μας περιγράψεις μία περίπτωση από την κάθε πτυχή;

Υπάρχουν πολλές καλές στιγμές, τις οποίες θα μπορούσα να απαριθμήσω και είναι όλες οι επιτυχίες του ΑΚΕΛ και του Λαϊκού Κινήματος. Είναι όμως αρκετές και οι κακές στιγμές, τις οποίες επίσης θα μπορούσα, χωρίς να κρυφτώ, να τις απαριθμήσω. Σε αυτό που αδυνατώ είναι να εντοπίσω τη μια περίπτωση από την κάθε πτυχή.