Δ. Χριστόπουλος: Η δίκη για τη Χρυσή Αυγή άργησε, αλλά πήρε το δρόμο της

 Η κρίσιμη κατηγορία, αυτή της «εγκληματικής οργάνωσης», είναι απολύτως στοιχειοθετημένη για την ηγεσία

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

Από τον Απρίλιο του 2015 η Χρυσή Αυγή δικάζεται και ο χαρακτηρισμός της ως «εγκληματική οργάνωση» θα έχει, όπως όλα δείχνουν, και βούλα δικαστηρίου. Γιατί ως τέτοια και φαίνεται και είναι για τους Έλληνες και για τους ξένους πολίτες, οι οποίοι και γνωρίζουν και βιώνουν, δυστυχώς, τη ρατσιστική της δράση.

Ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, Δημήτρης Χριστόπουλος, έχει καταθέσει ως μάρτυρας πολιτικής αγωγής στη δίκη κατά της Χρυσής Αυγής και μεταφέρει στη συνέντευξη που ακολουθεί την εκτίμησή του για την πορεία της δίκης. Στην ίδια συνέντευξη ο Δ. Χριστόπουλος τοποθετείται για το προσφυγικό/μεταναστευτικό και ψέγει την υποκριτική στάση της ΕΕ, ενώ ακριβής και ξεκάθαρη είναι η τοποθέτησή του για το μακεδονικό ζήτημα.

Η δίκη για τη δράση της Χρυσής Αυγής άργησε, αλλά πήρε το δρόμο της. Ποια η εκτίμησή σας για την πορεία της δίκης; 

Η δίκη αυτή είναι πρωτοφανής όχι μόνο για τα ελληνικά ποινικά χρονικά αλλά και για τα ευρωπαϊκά. 69 κατηγορούμενοι, εκ των οποίων οι 18 της κοινοβουλευτικής ομάδας, ουσιαστικά καθιστούν τη δίκη της Χρυσής Αυγής κάτι πραγματικά μοναδικό. Η δίκη, σωστά λέτε, άργησε. Ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2015 και ώς σήμερα έχουν πραγματοποιηθεί 220 δικάσιμες. Όντως λοιπόν πήρε το δρόμο της. Στις 10 Γενάρη 2018 κατέθεσα ως μάρτυρας πολιτικής αγωγής. Η εικόνα που έχω είναι πως πλέον η κρίσιμη κατηγορία, αυτή της «εγκληματικής οργάνωσης» είναι απολύτως στοιχειοθετημένη για την ηγεσία. Η γραμμή υπεράσπισης της ηγεσίας δεν είναι να αρνείται τα εγκλήματα. Αυτό θα ήταν, εξάλλου, ανόητο. Προσπαθεί όμως να πείσει πως οι φυσικοί αυτουργοί τα κάνανε μόνοι τους, χωρίς να υπακούσουν σε εντολές ανωτέρων. Τέτοια όμως «ελευθερία» δεν υπάρχει σε μια κάθετα οργανωμένη και ιεραρχημένη δομή όπως η Χρυσή Αυγή. Επομένως η εκτίμησή μου είναι ότι όντως θα υπάρξει καταδίκη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής για τα εγκλήματα που έκαναν τα μέλη κατά το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα. Έτσι, όταν ξαναγίνουν εκλογές στην Ελλάδα, ο Άρειος Πάγος, ο οποίος κάνει τον έλεγχο των κομμάτων που συμμετέχουν, θα έχει κάθε λόγο να αρνηθεί τη συμμετοχή της στις εκλογές.

Κι αυτό, βεβαίως, έχει τη σημασία του, ωστόσο το πρόβλημα δεν επιλύεται, σωστά;

Αυτό φυσικά δεν λύνει το πρόβλημα της διείσδυσης του φασισμού σε τμήματα του ελληνικού εκλογικού σώματος, αλλά τουλάχιστον είναι ένα μήνυμα που μπορεί να βάλει σε σκέψεις τους φασίστες που με ομάδες κρούσης και τάγματα εφόδου θα θέλουν να υλοποιήσουν στο μέλλον το πολιτικό τους σχέδιο.

Τι άλλαξε στη δράση της Χρυσής Αυγής από το φθινόπωρο του 2013 έως σήμερα; 

Η μέρα με τη νύχτα είναι! Κοιτάξτε, δεν είναι απλό πράγμα να σε κυνηγάει το κράτος. Αυτοί μάλιστα είχαν καλομάθει ώς το φθινόπωρο του 2013 και πραγματικά νόμιζαν πως είναι υπεράνω των νόμων. Πλέον δεν καταγράφονται παρά ελάχιστα περιστατικά ρατσιστικής βίας, ενώ οι ίδιοι οι άνθρωποι που μέχρι το φθινόπωρο του 2013 ανήκαν στις ομάδες στόχου, κυκλοφορούν ασφαλείς. Κάποιοι χρυσαυγίτες συνεχίζουν να κάνουν κάποια χτυπήματα, παρά ταύτα. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν σήμερα αυτά τα χτυπήματα είναι διαταγές από τα πάνω ή όχι. Το σίγουρο είναι ότι η οργάνωση βιώνει μια ανυπέρβλητη δυσκολία. Από τη μια πλευρά να χτυπάει το αναγκαίο, ώστε να δείχνει πως δεν έχει πεθάνει, από την άλλη όμως να το κάνει με τρόπο ώστε να μην προκαλεί τις διωκτικές αρχές. Δύσκολη ισορροπία που αποκλείεται να κρατήσει….

Χρειάστηκε, δυστυχώς, η δολοφονία Παύλου Φύσσα και άλλες εγκληματικές δράσεις της οργάνωσης για να παραδεχθεί την ύπαρξή της το ίδιο το κράτος;

Ρητορικά ασφαλώς με ρωτάτε! Πριν τη δολοφονία του Φύσσα είχαμε τη δολοφονία ενός Πακιστανού εργάτη, του Σαχζάντ Λουκμάν, ενώ τις μέρες της δολοφονίας του Φύσσα είχαμε απόπειρες δολοφονίας σε βάρος των Αιγύπτιων αλιεργατών και στελεχών του ΚΚΕ. Είναι εμφανές ότι το φθινόπωρο του 2013 η Χρυσή Αυγή, αποθρασυνόμενη από την ατιμωρησία της, ανέβαζε την ένταση των προσβολών και των βίαιων πράξεων. Εδώ φτάσανε ώς το μνημόσυνο του Μελιγαλά, στη Μεσσηνία, όπου η τοπική υπερσυντηρητική Δεξιά πενθεί τους σφαγιασθέντες δωσίλογους από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ το 1944. Εκεί η Χρυσή Αυγή ουσιαστικά προσπάθησε να διεκδικήσει από τους τοπικούς παράγοντες το μονοπώλιο του πένθους. Να πει δηλαδή ότι οι πραγματικοί επίγονοι των εχθρών των κομμουνιστών είναι μόνο οι χρυσαυγίτες. Η δολοφονία του Φύσσα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Προσφυγικό και μεταναστευτικό. Και τα δύο ζητήματα μήπως έχουν αφεθεί στην τύχη τους από την ΕΕ; Την ίδια ώρα συμβαίνουν σημεία και τέρατα, με το δουλεμπόριο να ανθεί, ενώ οι ειδήσεις για κακοποίηση μεταναστών αποτελεί καθημερινό φαινόμενο. Αρκεί ο συγκλονισμός και η καταδίκη;

Δεν έχουν αφεθεί στην τύχη τους. Αντιθέτως η ΕΕ έχει αρχίσει να σχηματοποιεί και να εφαρμόζει μια συγκεκριμένη πολιτική outsourcing της διαχείρισης των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών σε κράτη εκτός της επικράτειάς της. Είδαν ότι είναι πανάκριβο και ανέφικτο να απελαύνουν ανθρώπους και βρήκαν μια νέα λύση που αυτή τη στιγμή περνάει από το στάδιο της δοκιμής στο στάδιο της εδραίωσης. Η λύση αυτή είναι να πληρώνουμε τους φτωχούς να βαστάνε τους φτωχότερους. Το μοντέλο για την εφαρμογή αυτής της πολιτικής είναι η λεγόμενη «συμφωνία» Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, όπου η Τουρκία πληρώνεται προκειμένου να βαστάει στην επικράτειά της τα τρία εκατομμύρια Σύρους που βρίσκονται εκεί. Το ίδιο συμβαίνει και με τη Λιβύη. Αυτό που είναι προφανές είναι πως ο ηθικός αυτουργός του σκλαβοπάζαρου στη Λιβύη είναι η ίδια η η Ε.Ε., που με κάθε ανθρώπινο κόστος αφήνει σε μια ασύντακτη χώρα, όπως η Λιβύη, τη διαχείριση χιλιάδων ανθρώπων, μόνο και μόνο για να μη φτάσουν στην Ευρώπη. Έτσι, λοιπόν, φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Δυστυχώς. Το ότι τώρα η Ε.Ε. παραπονιέται για την κατάσταση αυτή είναι απλώς υποκρισία, κροκοδείλια δάκρυα.

Η οργάνωσή σας τι μπορεί να κάνει προς αυτή την κατεύθυνση; 

Πριν λίγο καιρό γράψαμε ένα κείμενο με τη δήμαρχο του Παρισιού, Αν Ινταλγκό, με το οποίο ζητάμε μια διεθνή έρευνα γι’ αυτά που γίνονται στη Λιβύη. Στη Λιβύη επανεμφανίστηκε η δουλεία. Η δουλεία είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται και διώκονται τόσο από τις εθνικές ποινικές έννομες τάξεις όσο και από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Η Διεθνής Ομοσπονδία Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κινείται σε αυτή την κατεύθυνση.

Μακεδονικό

Η συντηρητική παράταξη άγεται και φέρεται από την άκρα Δεξιά

Για περισσότερα από 25 χρόνια η Ελλάδα ταλανίζεται με το μακεδονικό ζήτημα. Κυβερνήσεις καλλιέργησαν έναν εθνικισμό που τους επέτρεπε να το αφήσουν άλυτο… Τι αναμένετε σήμερα;

Στη ζωή λάθη γίνονται. Στα «εθνικά θέματα» κατ’ εξοχήν, διότι εδώ  κυριαρχεί το θυμικό. Όμως, εξαιτίας του χαρακτήρα των «εθνικών θεμάτων», τα λάθη σπανίως αναγνωρίζονται τη στιγμή που βοηθά. Η νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων. Πάντως, κάλλιο αργά παρά ποτέ. Η Ελλάδα ανομολόγητα εδώ και μια δεκαετία έχει μπει σε τροχιά έμπρακτης μεταμέλειας με την αποδοχή σύνθετης ονομασίας. Το βασικό πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι η συντηρητική παράταξη άγεται και φέρεται από την άκρα Δεξιά που δεν θέλει επίλυση του ζητήματος του ονόματος της γείτονος. Αυτό είναι ολέθριο για τη χώρα. Η αλλαγή της κυβέρνησης στα Σκόπια δίνει στις δύο χώρες μια μοναδική ευκαιρία να αλλάξουν πίστα. Μια ενδεχόμενη επίλυση του θέματος αυτού θα δώσει επιπλέον τη δυνατότητα στην Ελλάδα να διαπραγματευθεί κρίσιμα ζητήματα με τρόπο πολλαπλά πιο αποτελεσματικό και πειστικό. Αυτό αναμένω.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy