Δέκα κοινοτάρχες μοιράζονται αναμνήσεις από παλιούς γιορτασμούς και μας καλούν να γιορτάσουμε το φετινό Πάσχα μαζί τους

Πάσχα στο χωριό

 

Δέκα κοινοτάρχες μοιράζονται με μας αναμνήσεις από παλιούς γιορτασμούς και μας καλούν να γιορτάσουμε το φετινό Πάσχα μαζί τους.

Άλλωστε, όπως και να το κάνουμε, το Πάσχα στο χωριό έχει τη δική του χάρη. Οι αυλές και τα δρομάκια γεμίζουν με τη χαρακτηριστική μυρωδιά από τις φλαούνες, τα πασχαλινά έθιμα γίνονται ιεροτελεστία, οι ψαλμωδίες ακούγονται σαν την πιο γλυκιά μελωδία, η φύση αυτή την εποχή έχει ζωγραφιστεί με τα καλύτερα χρώματα και ολόκληρο το χωριό σε καλωσορίζει στο δικό του γλέντι, σαν να είσαι μέλος της οικογένειας.

Αυτό είναι το Πάσχα. Μια οικογενειακή γιορτή με τα ήθη και έθιμα του τόπου μας.

Επιμέλεια Μελίνα Πική

 

Κωστάκης Τίγγης
Κοινοτάρχης Περβολιών
Σίγουρα οι αναμνήσεις από τα παιδικά χρόνια μένουν αναλλοίωτες στο χρόνο, αφού στο μυαλό μας είναι ζωγραφισμένες οι γραφικές, παραδοσιακές στιγμές στην αυλή της γιαγιάς όπου γίνονταν οι προετοιμασίες για το Πάσχα. Κυρίως όταν η μητέρα μου με την αδελφή της και τη γιαγιά μου έφτιαχναν τις παραδοσιακές φλαούνες και ετοίμαζαν το φούρνο στην αυλή για το ψήσιμό τους, όπως και τα παραδοσιακά κουλούρια, που κάποια από αυτά είχαν σχήμα ανθρώπου.
Στην κοινότητά μας το Πάσχα γιορτάζεται όπως και τα παλιά χρόνια, όπου οι οικογένειες γιορτάζουν όλες μαζί το Πάσχα ετοιμάζοντας τα παραδοσιακά φαγητά και τις σούβλες. Καθιερωμένη είναι η εκδήλωση που γίνεται τη Δευτέρα του Πάσχα στην πλατεία της κοινότητας με τα παραδοσιακά παιχνίδια, τη ζωντανή κυπριακή μουσική και χορούς από κυπριακό συγκρότημα, όπου οι κάτοικοι αναμειγνύονται με επισκέπτες στην κοινότητα και ανταλλάσσουν ευχές, πίνουν το κρασί τους και τσουγκρίζουν τα κόκκινα αβγά.
Με την ευκαιρία αυτή ευχόμαστε Καλό Πάσχα σε όλο τον κυπριακό λαό και Ανάσταση του μοιρασμένου μας νησιού.

Νεόφυτος Άσσος
Κοινοτάρχης Μέσα Χωριού Πάφου
Γυρνώντας το χρόνο πίσω μερικές δεκαετίες, η γιορτή του Πάσχα συνοδεύεται στη μνήμη μου από:
– Το στόλισμα του Επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή από τις κοπέλες του χωριού με λουλούδια που έφερναν οι πιστοί από τον κήπο τους, καθώς και το βράδυ η περιφορά του στην κοινότητα.
– Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου ξυπνούσαμε όταν κτυπούσαν οι καμπάνες, «παννίζαμε» τα καινούργια μας ρούχα και μαζευόμασταν στην εκκλησία για τον «Καλό Λόγο». Αν κάποιος έλειπε, θα έπρεπε να τον περιμένουμε και μετά ο ιερέας να αρχίσει το «Δεύτε λάβετε φως». Στην αυλή της εκκλησίας γινόταν το άναμμα της λαμπρατζιάς και το κάψιμο του Ιούδα.
– Την Κυριακή και Δευτέρα του Πάσχα έσφυζε από ζωή το κέντρο της κοινότητας με τα παραδοσιακά παιχνίδια που διαρκούσαν μέχρι το βράδυ. Μερικά από τα παιχνίδια που γίνονταν ήταν οι αβγουλοδρομίες, ο ζίζηρος, λιγκρίν, απήησεν ο κάμηλος, σακουλοδρομίες, γαϊδουροδρομίες και σκατούλικα.
Τα τελευταία χρόνια η κοινότητά μας έχει αναβιώσει παλιά ήθη και έθιμα με πρωτοβουλία του Κοινοτικού Συμβουλίου σε συνεργασία με την Πολιτιστική Ομάδα «Γέφυρες».
Ο στολισμός του Επιταφίου γίνεται από νέες κοπέλες της κοινότητάς μας με τη στήριξη του Κοινοτικού Συμβουλίου. Το Μεγάλο Σάββατο αργά το βράδυ γίνεται το άναμμα της λαμπρατζιάς σε ελεγχόμενο χώρο και με περιορισμένο αριθμό κροτίδων υπό την επίβλεψη του Κοινοτικού Συμβουλίου. Τη Δευτέρα του Πάσχα, μετά το μεσημέρι, διοργανώνονται παραδοσιακά παιχνίδια όπου μετέχουν μικροί και μεγάλοι που διαρκούν μέχρι αργά το βράδυ. Επίσης παρουσιάζεται μουσικοχορευτικό πρόγραμμα από τα παιδιά της κοινότητάς μας. Στο χώρο προσφέρεται το παραδοσιακό ρέσι δωρεάν από το Συμβούλιο. Στις εκδηλώσεις αυτές συμμετέχουν οι μόνιμοι κάτοικοι της κοινότητας, απόδημοι αλλά και αρκετοί ξένοι που διαμένουν στην κοινότητά μας.

Μιχάλης Καούνας
Κοινοτάρχης Αχερίτου
Πολλές οι αναμνήσεις από τις μέρες του Πάσχα. Εκείνο, βέβαια, που έμεινε πιο έντονα στο μυαλό μου ως παιδί ήταν τα παραδοσιακά παιχνίδια που διοργανώνονταν εκείνες τις μέρες, όπως σακκουλοδρομίες, αβγουλοδρομίες, γαϊδουροδρομίες.
Κάποιες συνήθειες συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Αχερίτου σε συνεργασία με τον πολιτιστικό όμιλο της κοινότητας διοργανώνει κάθε Δευτέρα του Πάσχα εκδήλωση με παραδοσιακούς και μοντέρνους χορούς και τραγούδια στην κεντρική πλατεία της κοινότητας.

Κυριάκος Πογιατζής
Κοινοτάρχης Νήσου
Από την αρχή της Αγίας Εβδομάδας όλοι έμπαιναν σε συναγερμό. Περαχωρίτες και Νησιώτες ασπρόγιαζαν τοίχους, καλντερίμια, φούρνους και έκαμναν τις γειτονιές να λάμπουν για τον ερχομό της Λαμπρής. Oι γειτονιές μοσχοβολούσαν από τα ψωμιά, τα κουλούρια, τις φλαούνες που ψήνονταν στους ξυλόφουρνους, ενώ οι νοικοκυρές κοκκίνιζαν τα αβγά. Οι νέοι μέρες πριν μάζευαν τα λουλούδια για το στόλισμα του Επιταφίου αλλά και ξύλα για τη λαμπρατζιά.
Και όταν η μεγάλη ώρα έφτανε, το Μεγάλο Σάββατο δηλαδή, γύρω στις 11:00 μ.μ., για να μη μείνει κανένας χωρίς να ακούσει τον «Καλό Λόο», ορίζονταν κράχτες που γύριζαν και χτυπούσαν τις πόρτες των πιστών για να ετοιμαστούν. Κατά τα μεσάνυχτα η καμπάνα καλούσε τον κόσμο για την αναστάσιμη ακολουθία και η λαμπρατζιά γινόταν πόλος έλξης για μικρούς και μεγάλους.
Οι ενορίες Πέρα Χωρίου και Νήσου είχαν μόνο έναν ιερέα, έτσι συνεόρταζαν την Κυριακή του Πάσχα στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνας. Μετά την ακολουθία, οι συγχωριανοί μαζεύονταν στα σπίτια των Περαχωρίτων για το φαγοπότι και τα παραδοσιακά παιχνίδια. Οι κοπέλες κρέμαζαν τις σούσες και οι σκάπουλλοι έπαιζαν «το αππήημαν της λαμπρατζιάς», τα «τριάππηδκια», το «πιπέρι», τη «μούλα», το «καμηλίν» και το «διτζίμιν».
Η Δευτέρα της Λαμπρής ήταν αποκλειστικότητα της Νήσου. Οι κάτοικοι των δύο χωριών συνήθιζαν να επισκέπτονται την κατακόμβη του Αγίου Ευτυχίου για προσκύνημα και μετά ακολουθούσε διασκέδαση με φαγητά και τραγούδια στις πλαγιές του λόφου. Το μεσημέρι η Θεία Λειτουργία γινόταν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και μετά Νησιώτες και Περαχωρίτες μαζεύονταν στο χάνι, κοντά στο παλιό γεφύρι και χόρευαν με βιολιά και λαούτα μέχρι αργά το απόγευμα.
Εικόνες και αναμνήσεις από τα παλιά που μοιάζουν μακρινές, αλλά αφήνουν ένα χαμόγελο στα χείλη όσων τις αναπολούν.
Κάποιες συνήθειες όμως συνεχίζονται. Το βράδυ του Σαββάτου, μετά τη λειτουργία που γίνεται τόσο στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στη Νήσου όσο και στην εκκλησία του Χρυσοσώτηρος στο Πέρα Χωριό, ακολουθεί το άναμμα της λαμπρατζιάς και στις δύο εκκλησίες. Τη Δευτέρα της Λαμπρής οι κάτοικοι των δύο χωριών συνηθίζουν να επισκέπτονται την κατακόμβη του Αγίου Ευτυχίου για λειτουργία και προσκύνημα και το μεσημέρι συνεχίζεται η λειτουργία στην Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής στη Νήσου. Ο κόσμος μετά μαζεύεται οικογενειακά στα σπίτια του όπου και γιορτάζει.

Φρόσω Αρμοστή
Κοινοτάρχης Συνοικισμού Ανθούπολης
Όταν το μυαλό μου πάει στο γιορτασμό του Πάσχα, παλιά, θυμούμαι το κοκκίνισμα αβγών με μαργαρίτες και φύλλα κρεμμυδιών και το ζύμωμα των κουλουριών -φτιάχναμε τα «ζεμπιλούθκια», ένα κουλούρι σαν την τσάντα και τις «αρκωτές», κουλούρι σε σχήμα του «8» και μέσα σε κάθε κύκλο έμπαινε ένα αβγό. Θυμούμαι που οι γυναίκες μάζευαν λουλούδια από τους κήπους τους και τα έπαιρναν για να στολιστεί ο Επιτάφιος, που το βράδυ έδινε γύρο σε όλο το χωριό, αλλά και τις πρόβες για το «Η Ζωή εν τάφω». Θυμούμαι ακόμα που ο κόσμος έραβε καινούργια ρούχα και έπαιρνε καινούργια παπούτσια για την πασχαλινή περίοδο, καθώς και ότι, μετά το πασχαλινό τραπέζι, τα αριστερά σωματεία (Αχιλλέας Δικώμου) οργάνωναν γιορτές με θέατρο, τόμπολα, τραγούδια κ.ά.
Τώρα, στην προσφυγιά, πραγματοποιείται με μεγάλη επιτυχία πασχαλινή εκδήλωση κάθε Τρίτη του Πάσχα στην κοινότητα του προσφυγικού οικισμού στην Ανθούπολη. Η εκδήλωση περιλαμβάνει παραδοσιακά τραγούδια, μουσική, χορό και τσιαττιστά. Παράλληλα, διοργανώνονται διάφορα πασχαλινά παιχνίδια όπως αβγουλοδρομίες, σακουλοδρομίες, μαντήλι, σχοινί, ζίζιρος και άλλα, όπου μικροί και μεγάλοι αναβιώνουν τα ήθη και έθιμα του τόπου μας. Σε όλους τους παρευρισκόμενους προσφέρονται δωρεάν λουκουμάδες, φλαούνες, αβγά, ξηροί καρποί, ζιβανία, χυμοί και νερά.

Δέσπω Χαραλάμπους
Κοινοτάρχης Κοφίνου
Όταν μετά την εισβολή του 1974, το 1975, εγκατασταθήκαμε στο τ/κ χωριό Κοφίνου, οι πρόσφυγες από τον Άγιο Αμβρόσιο έκαναν κάθε χρόνο το έθιμο της Τριζοϋρας (Τριζόγυρος) τη Δευτέρα της Λαμπρής. Η τριζοϋρα κατασκευαζόταν από ένα μεγάλο κορμό πεύκου, ο οποίος αφού καθαριζόταν από τα κλωνιά, μέρος του φυτευόταν κάθετα στο χώμα. Στη συνέχεια λάξευαν το υπόλοιπο κομμάτι μέχρι να γίνει μυτερό, το τρυπούσαν σε ένα σημείο και το τοποθετούσαν πάνω στη μύτη του κάθετου στύλου. Ένα άτομο καθόταν στη λεπτή μεριά του κορμού, ενώ από την άλλη καθόντουσαν γύρω στα 8 άτομα προκαλώντας ανύψωση. Στη συνέχεια άρχιζε η περιστροφή με μεγάλες ταχύτητες. Η επαφή των κορμών και η κίνηση προκαλούσαν πολύ δυνατό θόρυβο με την προσθήκη κάρβουνου και πετρελαίου, εξού και η ονομασία Τριζοϋρα. Το έθιμο μετά από λίγα χρόνια σταμάτησε, διότι κρίθηκε επικίνδυνο.
Μετά τη λειτουργία της Αναστάσεως οι κάτοικοί μας, αφού επιστρέψουν στις οικίες τους, τσουγκρίζουν τα κόκκινα αβγά (τα οποία πολλοί τα ψήνουν στο φούρνο οφτά) λέγοντας «Χριστός Ανέστη» και «Αληθώς Ανέστη». Τρώνε τη σούπα την αβγολέμονη ή τον τραχανά, τα κόκκινα αβγά, τις φλαούνες, τα παραδοσιακά κουλούρια, τις γλισταρκές. Την Κυριακή του Πάσχα ψήνουν σούβλα με αρνίσιο κρέας, τραγουδούν, χορεύουν και διασκεδάζουν. Τη Δευτέρα του Πάσχα μαζεύονται στην πλατεία του χωριού για να παίξουν παραδοσιακά παιχνίδια όπως σακουλοδρομίες, τράβηγμα σχοινιού, μαντήλι, αβγουλοδρομίες, ποιος θα φάει τους περισσότερους λουκουμάδες με δεμένα χέρια, κυπριακούς χορούς από τα παιδιά του χωριού, τραγούδια, μουσική κυπριακή με πιθκιάβλι. Την Τρίτη του Πάσχα παίζουν ποδόσφαιρο παντρεμένοι – ελεύθεροι νεαροί του χωριού μας.

Γιαννής Θεοχάρους
Κοινοτάρχης Αρεδιού
Η πιο έντονη ανάμνησή μου από το χωριό τις μέρες του Πάσχα είναι η περιφορά του Επιταφίου τη Μεγάλη Παρασκευή στο χωριό και οι μυρωδιές του παραδοσιακού ζυμώματος της φλαούνας και του ψωμιού. Το βράδυ της Ανάστασης όλο το χωριό μαζευόταν στην εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου. Εκεί θυμούμαι επίσης έντονα το άναμμα της παραδοσιακής λαμπρατζιάς για το κάψιμο του Ιούδα στην αυλή της εκκλησίας.
Στην κοινότητα οργανώνονται και τώρα εκδηλώσεις όλο το τριήμερο, Κυριακή-Δεύτερα-Τρίτη. Τα διάφορα παραδοσιακά παιχνίδια -αβγουλοδρομίες, διτζίμι, περβόλι, καμήλα, ζίζιρος, σχοινί, γερμανικό- έχουν την τιμητική τους και σε όλους τους συμμετέχοντες

απονέμεται έπαθλο.

 

Ανδρούλα Δημητρίου
Κοινοτάρχης Αμαργέτης
Το Πάσχα ή αλλιώς τη Λαμπρή, ειδικά εμείς τα παιδιά, το περιμέναμε με μεγάλη ανυπομονησία! Τη Λαμπρή φορούσαμε περιχαρείς τα καινούργια μας ρούχα και παπούτσια, ενώ δεν βλέπαμε την ώρα να απογευματίσει, να φύγουμε από το πασχαλινό οικογενειακό τραπέζι και να μαζευτούμε στην πλατεία για το παγωτό από το καφενείο του κύριου Κοκονή και τα παιχνίδια. Παίζαμε αχόρταγα παραδοσιακά παιχνίδια μικροί και μεγάλοι, όπως καττόμουγια, μουσικές καρέκλες, ζίζιρο, σχοινί, μαντήλι, μπουκάλα, βόλεϊ και άλλα. Μέσα στη χαρά της μάζωξης γεννιούνταν και τα πρώτα καρδιοχτύπια για πολλούς νέους και νέες. Ήταν η μέρα που οι γονείς μας δεν είχαν απαίτηση να γυρίσουμε νωρίς σπίτι, γιατί ήξεραν ότι αυτή η μέρα ήταν ολόδική μας!
Όλη η εβδομάδα ήταν μια θρησκευτική προετοιμασία με αποκορύφωμα το Μεγάλο Σάββατο, όπου ξενυχτούσαμε για να μαζευτούμε στην εκκλησία του χωριού, τη Ζωοδόχο Πηγή, για το Χριστός Ανέστη. Η «λαμπρατζιά» γίνεται ο πόλος έλξης για μικρούς και μεγάλους. Όλοι βγαίνουν έξω για το Χριστός Ανέστη, με τις ευχές για «Χρόνια Πολλά» να ακολουθούν.
Η Κυριακή του Πάσχα είναι η μέρα όπου μπορούμε να φάμε ό,τι θέλουμε, μετά από την αυστηρή νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Μαζευόμαστε οι οικογένειες στο σπίτι, το πατρικό συνήθως, όπου ετοιμάζεται πλούσιο τραπέζι με τα κλασικά της ημέρας: σούβλες, παστίτσιο, ψητά, φλαούνες, κουπέπια με φρέσκα αμπελόφυλλα, χωριάτικο γιαούρτι, σαλάτα χωριάτικη, αλλά και άλλα πολλά φαγητά και γλυκά. Πίνουμε κρασί από τα οινοποιεία της περιοχής μας και ακούμε μουσική. Όταν απογευματίσει, μαζευόμαστε στην πλατεία, όπου ο Σύνδεσμος Αποδήμων και Κατοίκων Αμαργέτης συνεχίζει την παράδοση οργανώνοντας τις πασχαλινές εκδηλώσεις με μουσική και παραδοσιακά παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους. Το Κοινοτικό Συμβούλιο Αμαργέτης κερνάει κρασί και φλαούνα.

Πανίκος Καρκαλλής
Κοινοτάρχης Λουβαρά
Από το χθες μού έχουν μείνει αλησμόνητα τα ασπρίσματα των σπιτιών, αυλών και δρόμων από τις νοικοκυρές, οι οποίες συνεργαζόμενες έψηναν τις φλαούνες και τα κουλούρια στους λιγοστούς τότε ξυλόφουρνους, αλλά και η συλλογή λουλουδιών από τις πολύχρωμες ευωδιαστές αυλές των φτωχικών σπιτιών μας για το στολισμό του Επιταφίου, κάτι που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Θυμάμαι πολύ έντονα όταν κάθε Πάσχα παννίζαμε με πολύ καμάρι τα καινούργια ρούχα και τα παπούτσια μας. Παίζαμε πασχαλινά παιχνίδια στην αυλή της εκκλησίας. Με τα συνομήλικα παιδιά του χωριού μαζευόμασταν σε έναν ειδικό χώρο και ανάβαμε ξύλα για να περάσουμε το βράδυ όλοι μαζί γύρω από τη φωτιά.
Και τώρα όμως, κάθε Πάσχα οι νοικοκυρές καθαρίζουν τα σπίτια τους, ετοιμάζουν τις φλαούνες, τα ψωμιά και βάφουν τα κόκκινα αβγά τους. Το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου μαζεύουμε οργανωμένα όλοι μαζί ξύλα από το δάσος του Κακομάλλη και με αυτοκινητοπομπή τα παίρνουμε σε αμμοδόχο στο χώρο εκδηλώσεων του Κοινοτικού Συμβουλίου Λουβαρά (προαύλιο πρώην Δημοτικού Σχολείου), όπου και τα ανάβουμε το βράδυ και τα κρατάμε αναμμένα μέχρι την Τρίτη του Πάσχα. Κυριακή και Δευτέρα του Πάσχα παίζουμε όλοι μαζί διάφορα πασχαλινά παιχνίδια στο χώρο εκδηλώσεων, όπου και υπάρχει επίσης υπαίθριο αναψυκτήριο, στο οποίο απόδημοι αλλά και φίλοι της κοινότητας παίζουμε παραδοσιακά παιχνίδια και παράλληλα περνάμε την ώρα μας ευχάριστα. Ως συνήθως, ένα βράδυ έχουμε ζωντανή μουσική στο χώρο εκδηλώσεων.
Στο γιορτινό κλίμα διαδραματίζει ιδιαίτερο ρόλο η βυζαντινή χορωδία που μας δημιουργούσε ο αείμνηστος παιδαγωγός Χρήστος Θεοφιλίδης, η οποία, πέραν των εγκωμίων της Μ. Παρασκευής, ψάλλει και την πρώτη Ανάσταση, το μοιρολόι της Παναγίας που ψάλλουν μετά την ακολουθία της Σταύρωσης κοπέλες του χωριού.

Άριστος Καυκαλιάς
Κοινοτάρχης Κάτω Μύλου
Το Άγιο Σάββατο ήταν το αποκορύφωμα των προετοιμασιών για την Ανάσταση του Χριστού. Παντού μυρωδιές από τους φούρνους και προετοιμασίες. Εμείς τότε ως παιδιά ήμασταν μέρος όλων αυτών των προετοιμασιών. Χαρούμενοι, ανέμελοι, νιώθαμε μαζί με όλους τους χωριανούς τη χαρά της Αναστάσεως που θα ερχόταν. Το απόγευμα του Σαββάτου ήταν καθιερωμένο να μαζευτούμε όλα τα παιδιά του χωριού για το μάζεμα ξύλων στο προαύλιο της εκκλησίας. Άρχιζε ένας αγώνας εύρεσης των ξύλων και αντιπαράθεση με κάποιους σε μεγάλη ηλικία χωριανούς, που ως μικροί τότε τους κλέβαμε τα ξύλα για τη λαμπρατζιά. Οι πιο ψύχραιμοι τότε καθησύχαζαν την κατάσταση και εμείς συνεχίζαμε απτόητοι το έργο μας.
Τη νύχτα της Αναστάσεως την περιμέναμε ένα ολόκληρο χρόνο. Η λειτουργία ξεκινούσε χαράματα η ώρα 3. Ο ιερέας της κοινότητας δεν άρχιζε τη λειτουργία αν δεν ήταν παρόντες όλοι οι χωριανοί. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν απουσίαζε κάποια οικογένεια, πήγαιναν άλλοι χωριανοί, τους ξυπνούσαν και τους έφερναν στην εκκλησία. Όταν τελείωνε η λειτουργία του καλού λόγου, οι χωριανοί κάθονταν όλοι μαζί έξω από την εκκλησία, γύρω από τη λαμπρατζιά και διασκέδαζαν. Είχαν μαζί τους καλάθια γεμάτα με φλαούνες, λουκάνικα, χαλλούμια, ψωμιά και κρασί. Άκουγες παντού το «Χριστός Ανέστη» και το «Εΐβα κουμπάρε».
Κυριακή μεσημέρι: Μετά τον εσπερινό της αγάπης που γινόταν η ώρα 11 το πρωί, όλοι οι χωριανοί με πρωτοστάτη τον ιερέα και τον κοινοτάρχη, έκαναν τον κύκλο της αγάπης, όπου όλοι οι χωριανοί εύχονταν το «Χριστός Ανέστη» και φιλιόντουσαν μεταξύ τους. Ακολουθούσε φαγοπότι στα σπίτια και μετά επέστρεφαν για τα καθιερωμένα παιχνίδια.
Δευτέρα Λαμπρής: Κάθε Δευτέρα της Λαμπρής όλο το χωριό γιόρταζε στην περιοχή Αλωνάτζια (παλαιός δρόμος που διαλύθηκε γύρω στο 1700 μ.Χ., όπου υπήρχαν τέσσερις εκκλησίες -Αγίας Παρασκευής, Αρχαγγέλου Μιχαήλ, Αγίου Νικολάου και Τιμίου Σταυρού). Οι χωριανοί φόρτωναν τα γαϊδουράκια με τα απαραίτητα πασχαλινά εδέσματα. Πρώτα εκκλησιάζονταν όλοι στα ερείπια του εξωκλησιού της Αγίας Παρασκευής, όπου ο ιερέας της κοινότητας, συνοδευόμενος από τους ψάλτες και βοηθούς του, μετέφεραν εικόνες και τα άγια σκεύη και τελούσαν τη θεία λειτουργία. Ακολουθούσε η αγορά κρέατος που έσφαζαν επιτόπου δύο χωριανοί κρεοπώλες. Για την ετοιμασία ψησίματος της σούβλας εμπλέκονταν όλοι: μερικοί έσκαβαν λάκκο και ετοίμαζαν το χώρο, άλλοι κουβαλούσαν ξύλα, άλλοι έβρισκαν το κατάλληλο ξύλο για να περαστεί το κρέας. Το γύρισμα της σούβλας γινόταν εκ περιτροπής. Συνάμα οι πιο νέοι οργάνωναν τα παιχνίδια όπως: κολοκύθια, μιτσοκαμιτό – χαρτώματα, μαντήλι, λιγκρί, τσιαττιθκιά, ζίζιρος, πετόσφαιρα, σχοινί, διτζίμη.
Οι πασχαλινές εκδηλώσεις τα τελευταία 20 χρόνια οργανώνονται από το Σύνδεσμο Αποδήμων σε συνεργασία με το Κοινοτικό Συμβούλιο Κάτω Μύλου. Την Αγία Παρασκευή στολίζεται ο Επιτάφιος και παιδάκια ντυμένα μυροφόρες συνοδεύουν τον ιερέα και ραντίζουν – ρίχνουν λουλούδια στον Επιτάφιο. Το απόγευμα του Αγίου Σαββάτου μαζεύονται νεαροί απόδημοι και οργανώνονται για μάζεμα ξύλων για τη λαμπρατζιά. Την Κυριακή του Πάσχα, μετά το τέλος της λειτουργίας του Εσπερινού της Αγάπης, ο Σύνδεσμος Αποδήμων κερνά τους παρευρισκόμενους φλαούνα, αλλαντικά και κρασί και τσουγκρίζουν τα κόκκινα αβγά. Το απόγευμα οργανώνονται παραδοσιακά παιχνίδια στο προαύλιο της εκκλησίας. Το βράδυ οργανώνεται τόμπολα και μουσική βραδιά στο πολιτιστικό κέντρο του χωριού, ενώ το απόγευμα της Δευτέρας παίζονται παραδοσιακά παιχνίδια, όπως τα ανάφερα και πιο πάνω.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy