Δεν είχαν τα εργαλεία ή δεν είχαν την βούληση;

Του Δημήτρη Παλμύρη

Δεν φαίνεται να είναι τόσο στέρεη η εκδοχή που προβάλλει η αστυνομία και εμμέσως το κυβερνητικό στρατόπεδο πως δεν είχαν τα νομικά εργαλεία για άρση του τηλεπικοινωνιακού απορρήτου, ούτως ώστε να διαλευκάνουν τις υποθέσεις των εξαφανίσεων των δολοφονηθέντων γυναικών στον κρίσιμο χρόνο.

Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται είναι εάν αντιλήφθηκαν (ή διερεύνησαν για να αντιληφθούν) πως επρόκειτο για υποθέσεις απαγωγής (τουλάχιστον) και επομένως θα μπορούσαν να ζητήσουν από δικαστήριο την άρση των τηλεπικοινωνιακών δεδομένων.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις δύο θέσεις αξίζει να σημειώσουμε: Εάν τις θεωρούσαν απαγωγές θα είχαν τα εργαλεία να προχωρήσουν σε τέτοιου είδους έρευνα. Υπάρχουν μαρτυρίες από άτομα τα οποία δήλωσαν τις γυναίκες ως ελλείποντα πρόσωπα για αδιαφορία των αρχών.

Είχαν διατυπωθεί φόβοι για τη ζωή τους. Υπήρχαν καταγγελίες πως η ανταπόκριση αστυνομικών σε άτομα που κινητοποιούνταν για την ανεύρεση των γυναικών από τις Φιλιππίνες ήταν: «Έτσι κάμνουν τούτες». Υπήρχαν καταγγελίες από τον κύκλο των φονευθέντων Λίβια και Έλενα Μπουένα, από τη Ρουμανία πως η αστυνομία δεν εξάντλησε τα περιθώρια ερευνών δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρέθηκε το διαμέρισμα της που ερχόταν σε αντίθεση με ισχυρισμούς της Αστυνομίας. Υπήρχαν στο παρελθόν καταδίκες της Κυπριακής Δημοκρατίας από ξένα δικαστήρια για ελλειπή διερεύνηση φόνων αλλοδαπών.

Στην βάση όλων αυτών επομένως θα πρέπει πρώτα να αναλύεται το επιχείρημα του συνδέσμου αστυνομικών για τα τηλεπικοινωνιακά δεδομένα, η αναπαραγωγή του επιχειρήματος αυτού από συγκεκριμένα μέσα, οι «δηλώσεις διακεκριμένων νομικών» που έχουν δεσμούς με κυβερνητικά στελέχη σε ΜΜΕ και στη συνέχεια η ανάγκη τους να ανακατασκευάσουν τις δηλώσεις τους αυτές.

Το ερώτημα τίθεται ξανά: Είχαν τη βούληση να χρησιμοποιήσουν τα εργαλεία που τους δίνει ο νόμος;