Δεν είναι ντροπή να είσαι αυτό που είσαι

«Μία από τις αρχικές προσεγγίσεις που είχε ο κόσμος ήταν “μάνα μου τζιαι εν σου φαίνεται”»

Η ομοφυλοφιλία διαχρονικά αποτελούσε ταμπού για τη μικρή κοινωνία της Κύπρου. Τα τελευταία χρόνια όμως φαίνεται ότι κάτι αλλάζει. Ολοένα και περισσότεροι συμπατριώτες μας κατανοούν ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός είναι δικαίωμα τού κάθε ατόμου. Σε αυτό συνέβαλε το γεγονός ότι κάποιοι άνθρωποι βγήκαν μπροστά και μέσω της οργάνωσης Accept-ΛΟΑΤΙ Κύπρου διεκδίκησαν και κέρδισαν δικαιώματα που στις πλείστες χώρες θεωρούνται αυτονόητα εδώ και πολλά χρόνια. Στη «Χ» μιλά ο πρόεδρος της Accept-ΛΟΑΤΙ Κύπρου, Κώστας Γαβριηλίδης.

kostas garvriilidis

Παρά τα προβλήματα και τις αντιδράσεις που υπάρχουν δηλώνει αισιόδοξος και διερωτάται εάν τελικά η κυπριακή κοινωνία είναι τόσο συντηρητική όσο λέμε ότι είναι. Σημειώνει ότι έχει ωριμάσει πλέον η ιδέα ότι ένα άτομο έχει τα δικά του ανθρώπινα δικαιώματα και μιλά για την προσωπική του «υπέρβαση» να ηγηθεί δημόσια αυτής της κοινότητας ανθρώπων.

Συνέντευξη στον Σπύρο Σωτηρίου

Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να ηγηθεί δημόσια αυτής της ομάδας ανθρώπων στην Κύπρο; Δεν σκέφτηκες ότι μπορεί να στοχοποιηθείς;

Δεν ήταν εύκολο. Ξεκίνησα να ασχολούμαι με την οργάνωση το 2010. Ενιωσα ότι όσο περνούσε ο καιρός περνούσα κι εγώ τις δικές μου κόκκινες γραμμές. Φοβόμουν στην αρχή γιατί ήξερα ότι υπάρχει αυτός ο στιγματισμός, αλλά όσο περισσότερο εμπλεκόμουν τόσο περισσότερο δυνάμωνα. Το 2010 μετά από τη διάσκεψη Τύπου της Οργάνωσης για τη διεθνή ημέρα κατά της ομοφοβίας, έγιναν και οι δηλώσεις από συγκεκριμένο βουλευτή που είπε «σιγά μην δώσουμε δικαιώματα στους ομοφυλόφιλους. Γιατί να μην δώσουμε δικαιώματα και στους παιδεραστές και τους κτηνοβάτες;». Τότε ξεκίνησε η συζήτηση… Στην πορεία χτίστηκε μια καλή ομάδα στην Accept και καταφέραμε να προχωρήσουμε βήμα βήμα.
Σε προσωπικό επίπεδο ένιωθα -ειδικά στις αρχές- ότι πέρασα θέματα τα οποία δεν ήθελα να περάσω και μετά ένιωσα ότι έπρεπε να γίνουν για να βγει η Οργάνωση προς τα έξω.
Η δημοσιότητα μού είχε δημιουργήσει και μου δημιουργεί μέχρι σήμερα πρόβλημα σε προσωπικό επίπεδο.

Αντιλαμβάνομαι ότι για πολλούς ομοφυλόφιλους υπάρχει σοβαρό πρόβλημα και εντός της οικογένειας…

Ναι. Για παράδειγμα σήμερα υπάρχουν πολλοί γονείς που λένε στα παιδιά τους ότι μπορούν να είναι ομοφυλόφιλοι, αλλά να φύγουν από την Κύπρο ή να μην το μάθει ο κόσμος. Και αυτές είναι από τις καλύτερες των περιπτώσεων.

Συναντάς κόσμο που σχολιάζει το γεγονός ότι είσαι ομοφυλόφιλος;

Ναι, αλλά το έχω ξεπεράσει πλέον…

Το ξεπέρασες εσύ ή η κοινωνία;

Και τα δύο. Σε προσωπικό επίπεδο ένιωθα ότι όσο προχωρούσα ήμουν πιο ενδυναμωμένος. Οσον αφορά την κοινωνία νομίζω ότι έχουμε κάνει άλματα τα τελευταία χρόνια, από τον καιρό που βγήκε προς τα έξω μια ομάδα ατόμων… Είναι πολλά τα άτομα που βοηθούν και σε πολλά επίπεδα. Δεν είναι μόνο τα άτομα της οργάνωσης. Υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές από πολλούς χώρους που δεν θα περίμενε κάποιος. Από τη στιγμή που ξεκίνησε να συζητείται και να δίνεται σημασία στο θέμα των ΛΟΑΤΙ ατόμων, κατάλαβε ο κόσμος ότι δεν είναι τόσο “κακή” αυτή η κοινότητα όσο πίστευε προηγουμένως. Μια από τις αρχικές προσεγγίσεις που είχε ο κόσμος ήταν «μάνα μου τζιαι εν σου φαίνεται». Καταλαβαίνεις ότι η ιδέα που είχε ο κόσμος ήταν εκτός πραγματικότητας. Ανά το παγκόσμιο τα ΛΟΑΤΙ άτομα είναι 10%. Αρα στην Κύπρο έχουμε περίπου 85.000 άτομα.

Εσύ και μερικά άλλα άτομα βγαίνετε μπροστά στα ΜΜΕ. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και πολλοί άλλοι που διστάζουν, φοβούνται, ανάμεσά τους και δημόσια πρόσωπα.

Ναι, υπάρχουν και δημόσια πρόσωπα. Οι πλείστοι θεωρούν ότι είναι πιο προσωπικό το θέμα και δεν κρίνουν σκόπιμο να βγουν δημόσια να το πουν. Ξέρω άτομα που δεν μπορούν να το πουν μέχρι να πεθάνουν οι γονείς τους ή άτομα που είναι στο εξωτερικό και δεν έρχονται πίσω στην Κύπρο. Υπάρχει αυτή η φοβία. Παρατηρώ όμως ότι σιγά σιγά την ξεπερνούμε, χρειάζεται όμως να γίνουν και άλλα πράγματα.

Είχαμε ένα Pride (Πορεία Περηφάνιας) πέρσι στο οποίο το 90% ήταν ετεροφυλόφιλοι. Φέτος παρατηρήθηκε μια αλλαγή που ήταν και αναμενόμενη. Συμμετείχαν πιο πολλά ΛΟΑΤΙ άτομα. Υπήρξε ενδυνάμωση στα ΛΟΑΤΙ άτομα που συνειδητοποίησαν ότι δεν είναι ντροπή να είναι αυτοί που είναι. Για αυτό και ονομάζεται Pride, να μην νιώθεις ντροπή για αυτό που είσαι.

Ωστόσο παραμένει συντηρητική ακόμα η κοινωνία της Κύπρου για το θέμα της ομοφυλοφιλίας.

kostas garvriilidis loat

Είναι συντηρητική όσο λέμε ότι είναι; Στη συζήτηση στη Βουλή για το Σύμφωνο Συμβίωσης όπου καλέστηκαν όλες οι Οργανώσεις (με στόχο μάλιστα κάποιων βουλευτών να δείξουν ότι η κοινωνία δεν είναι έτοιμη) αποδείχτηκε ότι πιο συντηρητικοί είναι οι βουλευτές μας.

Οταν διοργανώσαμε το Pride φοβόμασταν για την προσέλευση του κόσμου και εντούτοις συμμετείχαν 4.500-5.000 άτομα. Δεν είναι ότι ξαφνικά γίναμε πιο προοδευτική χώρα, αλλά νομίζω είμαστε πιο καλά απ’ ό,τι θέλουμε να λέμε ότι είμαστε.

Νιώθω ότι όσο συζητάμε για τα ΛΟΑΤΙ άτομα μάς βοηθά να ωριμάσουμε ως κοινωνία. Εχει ωριμάσει πλέον η ιδέα ότι ένα άτομο έχει τα δικά του ανθρώπινα δικαιώματα.
Νιώθω ότι θα είμαστε σε ένα πολύ καλό επίπεδο όσο περνούν τα χρόνια. Είμαστε αισιόδοξοι… Μετά πάμε στη Βουλή και προσγειωνόμαστε ανώμαλα! (γέλια)

Το Σύμφωνο Συμβίωσης είναι η προμετωπίδα των διεκδικήσεών σας;

Είναι το πιο απλό πρώτο βήμα που μπορεί να γίνει γιατί πρέπει να προχωρήσει η κοινωνία, αλλά υπάρχουν και άλλα θέματα που αφορούν την ανισότητα. Το Σύμφωνο δεν θα λύσει όλα τα προβλήματα. Για παράδειγμα υπάρχει το θέμα της ταυτότητας φύλου για τρανσέξουαλ άτομα. Υπάρχουν άτομα που προχωρούν σε διόρθωση φύλου και το κράτος δεν αναγνωρίζει αυτό το πράγμα και εξακολουθεί να τους θεωρεί άνδρα ή γυναίκα (αναλόγως). Σε άλλες χώρες έχουν δικαίωμα οι τρανσέξουαλ να αλλάξουν το φύλο στην ταυτότητά τους.

Η φιλοσοφία της Accept είναι ότι το άτομο πρέπει να έχει τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού. Εγώ να μπορώ να πω ποιος είμαι. Οχι να μου λέει το κράτος εμένα ποιος είμαι. Αυτό έχει να κάνει με την ελευθερία του ατόμου.

Φαίνεται ότι οι πιο πολλές ενστάσεις αφορούν το θέμα της τεκνοθεσίας παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια.

Θεωρούμε ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό το θέμα της τεκνοθεσίας από την άποψη ότι δεν πρέπει να υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ ομόφυλων και ετερόφυλων ζευγαριών. Ενα ομόφυλο ζευγάρι μπορεί να μεγαλώσει ένα παιδί (εννοείται πως πρέπει να υπάρχει αγάπη) ισάξια με ένα ετερόφυλο ζευγάρι. Γιατί ένα ομόφυλο ζευγάρι που πασχίζει να γίνουν γονείς να θεωρείται ότι είναι χειρότεροι γονείς από ένα ετερόφυλο ζευγάρι που κατά λάθος έκανε παιδί;

Μέσα από έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τους ομοφυλόφιλους στην Κύπρο πριν από δύο χρόνια διαπιστώθηκε ότι το 21% των ομοφυλόφιλων είναι γονείς. Υπάρχουν πολλά παιδιά που μεγαλώνουν και γνωρίζουν ότι ο πατέρας τους είναι ομοφυλόφιλος, διότι παντρεύτηκε όταν ήταν πιο νέος και εκ των υστέρων διαπίστωσε ότι δεν ήταν αυτό που τον εξέφραζε, είτε διότι κάποια ομόφυλα ζευγάρια απέκτησαν παιδί π.χ. δύο γυναίκες που είναι πολύ εύκολο να κάνουν παιδί είτε διότι άτομο από μόνο του μπορεί να προχωρήσει σε τεκνοθεσία διότι το επιτρέπει η νομοθεσία. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις δεν έρχεται η Πολιτεία να ελέγξει το καλό των παιδιών. Θα ήταν πιο ορθό να αναγνωριστεί αυτό το δικαίωμα και με αυτό τον τρόπο θα διασφαλίζονταν πιο σωστά τα δικαιώματα των παιδιών.

Πώς σχολιάζετε την αντίδραση της Ιεράς Συνόδου που «αποφάνθηκε» ότι η συμβίωση ατόμων του ιδίου φύλου συνιστά «τέλεια διαστροφή»;

Μπορούν να έχουν τις ιδέες τους και είναι σεβαστές για αυτούς που θέλουν να τις ακούνε. Τα αιτήματά μας είναι καθαρά πολιτικά και έχουν να κάνουν με το κράτος. Αν η Εκκλησία έχει άλλη άποψη, αυτό αφορά τους ίδιους.

Οι απόψεις της Ιεράς Συνόδου δημιουργούν αρνητικό αντίκτυπο στους ομοφυλόφιλους που είναι θρήσκοι;

Σίγουρα. Υπάρχουν πάρα πολλά ΛΟΑΤΙ άτομα που είναι θρήσκοι και η Εκκλησία τούς δημιουργεί ενοχές. Θα ήταν φρόνιμο η Εκκλησία από τη στιγμή που διατείνεται την αγάπη να δώσει αυτή την αγάπη και στους ομοφυλόφιλους. Οχι απλά με το λεκτικό ότι «εμείς τους αγαπάμε αλλά…». Να δείξουν ότι πραγματικά τους αποδέχονται όπως τους έπλασε ο Θεός στον οποίο πιστεύουμε.

Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κάποιος ομοφυλόφιλος που είναι και θρήσκος αυτά τα ενοχικά σύνδρομα;

Ευτυχώς βρίσκω πολλούς ανθρώπους τελευταίως που μου λένε ότι έχουν πνευματικούς που αντιλαμβάνονται το θέμα της ομοφυλοφιλίας και συζητούν σοβαρά μαζί τους. Είναι βέβαια άλλο θέμα εάν κάποιος πνευματικός μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά που κάνει ένας ψυχολόγος. Για πολλά άτομα που χρειάζονται κάποιον για να μιλήσουν και δεν έχουν άλλον πέραν του πνευματικού τους, είναι σημαντικό τι θα τους συμβουλέψει.

Υπάρχουν ομοφυλόφιλοι που λόγω αυτής της πίεσης από την Εκκλησία, την οικογένεια ή την κοινωνία προχώρησαν στην αυτοχειρία ή αναγκάστηκαν να έχουν κρυφή ζωή, π.χ. να κρυφτούν πίσω από ένα συμβατικό γάμο;

Δυστυχώς το ποσοστό των ατόμων που αυτοκτονούν είναι πολύ πιο υψηλό στη ΛΟΑΤΙ κοινότητα και αυτό είναι αποδεδειγμένο με στοιχεία. Διότι έχουν πιο πολλά που τους βαραίνουν. Οντως υπάρχουν πάρα πολλοί που για αυτούς τους λόγους νιώθουν ότι πρέπει να κρύβουν αυτό που θέλουν να είναι και αυτό δεν είναι καλό ούτε για τους ίδιους ούτε για τα άτομα που είναι μαζί τους. Πάρα πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να μοιραστούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, τους γονείς, τα αδέλφια, τους φίλους τους τα πιο σημαντικά πράγματα στη ζωή τους.

Υπάρχουν πολλά ΛΟΑΤΙ άτομα που είναι καταπιεσμένοι και έχουμε παραδείγματα γονιών που έδιωξαν τα παιδιά τους.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy