Δεν είναι τραγωδία, είναι επιδημία

Τα κράτη δεν επενδύουν στην πρόληψη και καταπολέμηση της έμφυλης βίας, τονίζει η εμπειρογνώμονας Κρίνη Καφίρη

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Δεν είναι τραγωδία, είναι επιδημία η έμφυλη βία . Αυτό τονίζει η εμπειρογνώμονας σε ζητήματα φύλου και ΜΜΕ, Κρίνη Καφίρη. Η κ. Καφίρη επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν μελέτες για την έκταση της έμφυλης βίας στην Κύπρο σε εθνικό επίπεδο. Επίσης δεν συλλέγονται στατιστικές σε εθνικό επίπεδο για την έμφυλη βία από συντρόφους και για την οικογενειακή βία ούτε για τις ιατρικές παρεμβάσεις που συσχετίζονται με αυτές.

Δυστυχώς, δίνονται πόροι για άλλα ζητήματα και όχι για την καταπολέμηση της έμφυλης βίας.

Οπως παρατηρεί η κ. Καφίρη, οι γυναίκες είναι το 50% του πληθυσμού, αλλά η δημόσια πολιτική δεν αντιμετωπίζει την επιδημία αυτή, ως επιδημία.

Κατά την πρόσφατη επίσκεψή της κ. Καφίρη στην Κύπρο, στα πλαίσια σεμιναρίου που διοργάνωσε το Γραφείο της Επιτρόπου Διοικήσεως σε συνεργασία με το Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου, είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μαζί της πιο αναλυτικά για την έμφυλη βία σήμερα και αν μπορεί αυτό να ανατραπεί ή έστω να μειωθεί.

Τα είδη της έμφυλης βίας χωρίζονται σε σωματική, προφορική, σεξουαλική, ψυχολογική και κοινωνικο-οικονομική.

Η κοινωνική και οικονομική βία, επισημαίνει η Κρίνη Καφίρη, είναι η βία του συστήματος που αυτή τη στιγμή αφαιρεί τα εργασιακά δικαιώματα από όλο τον κόσμο.

«Γνωρίζουμε ότι μέσα στην κρίση και σε καθεστώς χωρίς εργασιακά δικαιώματα, οι γυναίκες γίνονται ιδιαίτερα ευάλωτες στην εκμετάλλευση στην έμφυλη βία κ.λπ. Το κράτος λειτουργεί στα πλαίσια ενός οικονομικού συστήματος κάθε φορά επειδή προωθεί αυτούς τους στόχους του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού .

Η απανθρωποποίηση δημιουργεί τις συνθήκες και το κατάλληλο κλίμα, ώστε να αυξηθεί η έμφυλη βία. Οπότε υπάρχει η κοινωνική και η οικονομική βία και υπάρχει και η βία ενός κράτους που δεν δουλεύει για τους πολίτες. Αφήνει τους πολίτες στο έλεος των εργοδοτών και του μεγάλου κεφαλαίου σε όλες τις χώρες, χωρίς εργασιακά δικαιώματα.

Ουσιαστικά το κράτος δεν εκπροσωπεί αυτή τη στιγμή τους πολίτες, δουλεύει προς άλλους στόχους και προς άλλα συμφέροντα».

Ερωτηθείσα για το αν μπορεί αυτό να ανατραπεί, η κ. Καφίρη μας εξηγεί πως η ρίζα της έμφυλης βίας είναι η πατριαρχία, το πρόβλημα είναι πολιτικό και μεγάλη ανατροπή σε αυτά τα θέματα γίνεται μόνο εάν υπάρχει η υποστήριξη του κόσμου, αν υπάρξουν και κινήματα που μπορούν να πιέσουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Σημασία δεν έχουν τα πρόσωπα, αλλά οι πολιτικές

Απαντώντας στην ερώτησή μας, αν έχει σημασία η παρουσία περισσότερων γυναικών σε θέσεις κλειδιά που να προωθούν τα ζητήματα αυτά, η κ. Καφίρη είναι ξεκάθαρη. «Είναι θέμα πολιτικών και όχι προσώπων.

Στην Ελλάδα υπάρχουν και γυναίκες που έχουν υπογράψει το μνημόνιο, υπάρχουν και γυναίκες που υπηρετούν την ακροδεξιά. Εγώ θέλω κάποιες γυναίκες να προωθούν τα γυναικεία θέματα με προοδευτικότητα και όχι υποχρεωτικά να υπάρχουν κάποιες γυναίκες εκεί.

Οι μελέτες που έγιναν από φεμινιστική προσέγγιση για τα ΜΜΕ έδειξαν ότι και σε χώρους που υπήρχαν πολλές γυναίκες δεν άλλαξαν και πολύ τα πράγματα. Δεν σημαίνει ότι όπου υπάρχουν γυναίκες υπάρχει και καλύτερη αναπαράσταση της έμφυλης βίας. Είναι μια συνειδητή πολιτική, ιδεολογική, φεμινιστική θέση το να καταπολεμάς την απανθρωποποίηση».

Απουσιάζουν στρατηγικές και δομές

Σήμερα πάντως γίνεται λόγος για τις συνέπειες της έμφυλης βίας ακόμη και τις οικονομικές. Ερωτηθείσα για ποιο λόγο προβάλλονται οι οικονομικές συνέπειες, η κα Καφίρη σημειώνει ότι ο ΟΗΕ ή η Ε.Ε., στη δουλειά που κάνουν για προώθηση των στρατηγικών για καταπολέμηση της έμφυλης βίας, εστιάζουν στις οικονομικές συνέπειες παρακάμπτοντας το πρόβλημα της απανθρωποποίησης, αφού θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο ευαισθητοποιούν περισσότερο. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε, σημειώνει η κ. Καφίρη, ότι η έμφυλη βία έχει τις ρίζες της στην πατριαρχία και είναι ένα θέμα πολιτισμικό και πολιτικό.

Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε η αναφορά της Κρίνης Καφίρη ότι η έμφυλη βία είναι σήμερα μια επιδημία. Γι’αυτό το γεγονός γίνεται αναφορά και σε επιστημονικά περιοδικά με τίτλους όπως «Η βία εναντίον γυναικών και κοριτσιών— παγκόσμιο πρόβλημα δημόσιας και κλινικής υγείας επιδημικών διαστάσεων» ή «Η βία εναντίον γυναικών σε επιδημικές διαστάσεις».

Κληθείσα να μας εξηγήσει γιατί η έμφυλη βία δεν αντιμετωπίζεται ως επιδημία εφόσον είναι τέτοια, η κ. Καφίρη τονίζει ότι δίνονται πόροι για άλλα θέματα όχι όμως για αντιμετώπιση αυτής της επιδημίας. «Χρησιμοποιούν πόρους για άλλα θέματα, λες και η έμφυλη βία δεν υπάρχει και δεν είναι σημαντικό. Επίσης και στα ΜΜΕ, δεν προβάλλεται ως θέμα τεράστιο.

Ακούμε τόσα πράγματα για τον Εμπολα τη στιγμή που είναι πολύ μικρή η πιθανότητα ο Εμπολα να χτυπήσει κάποιον από εμάς. Για την έμφυλη βία όπου μια στις τρεις γυναίκες μπορεί να αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στη ζωή της δεν γίνεται καμία κουβέντα. Δεν υπάρχουν στρατηγικές, πρόληψη και δομές που να δείχνουν ότι τα κράτη παίρνουν το θέμα στα σοβαρά».

Οσον αφορά την κυπριακή κοινωνία σήμερα, η κ. Καφίρη εντοπίζει θετικά βήματα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια: «Βλέπω ότι υπάρχει μια νέα γενιά με άλλες ιδέες, πιο προοδευτική. Βλέπω ένα διαφορετικό λόγο στον Τύπο. Για παράδειγμα γίνονται αναφορές στην ΛΟΑΤ κοινότητα είτε μέσω άρθρων, είτε με κάλυψη γεγονότων».

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy