Δεν σ’ αφήνουν ν’ αγιάσεις…

Του Χρήστου Χαραλάμπους

Και να θέλεις ν’ αγιάσεις, που λέει ο λόγος, δεν σε αφήνουν… Και η αναφορά βέβαια, έχει να κάνει με τους παπάδες. Οχι με τους απλούς ιερωμένους, βέβαια, οι οποίοι υπηρετούν με ευλάβεια αυτό στο οποίο έχουν ταχθεί, αλλά με τους αξιωματούχους της Εκκλησίας, μητροπολίτες και βάλε…

Είδαμε πριν λίγες μέρες κάποιους γονείς να κατηγορούν τον μητροπολίτη της Λεμεσού ότι ευθύνεται για το ότι ο νεαρός γιος τους κατέληξε καλόγερος. Δεν θα δίναμε σημασία σ’ αυτό το θέμα αν δεν είχαμε υπόψη μας ότι αφότου ήρθε στην Κύπρο από το Αγιο Ορος ο Αθανάσιος, βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με την οργή γονιών οι οποίοι τον κατηγορούν μαζί με κάποιους του περιβάλλοντός του και ειδικότερα στο μοναστήρι του Μαχαιρά, για προσηλυτισμό νέων ανθρώπων.

Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια, εκτός των άλλων, έχει αυξηθεί ο αριθμός των νέων ανθρώπων που καταλήγουν στο μοναχισμό, το γεγονός ότι συνεχώς λειτουργούν νέα μοναστήρια και επανδρώνονται με σημαντικό αριθμό μοναχών, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αμφισβήτησης για τα περί προσηλυτισμού.

Από την άλλη έχουμε τις ελεημοσύνες στις οποίες επιδίδεται ή θέλει να φαίνεται ότι επιδίδεται η επίσημη και παντοδύναμη Εκκλησία της Κύπρου, μέσα από συσσίτια που παραθέτει σε άπορους πολίτες. Ο,τι πιο εξευτελιστικό αυτού του είδους η ελεημοσύνη η οποία γίνεται ακόμα πιο προκλητική ξέροντας ότι ο ελεήμων μνημονεύει με ξένα κόλλυβα… Γιατί αυτό γίνεται στις μητροπόλεις και την Αρχιεπισκοπή. Τα χρήματα και τα είδη που συντηρούν τα εκκλησιαστικά συσσίτια, όλοι το γνωρίζουν ότι προέρχονται από το υστέρημα των πιστών και όχι βέβαια από τους μισθούς και τις τσέπες των ιεραρχών ή τα κέρδη των εκκλησιαστικών επιχειρήσεων.

Τώρα, για τον επικεφαλής της Εκκλησίας, για τον Αρχιεπίσκοπο τι να πει κανείς; Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις; Θυμάστε που με την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης έταζε εκκλησιαστική περιουσία για να δραστηριοποιηθούν οι άνεργοι νέοι και γενικότερα οι μη έχοντας στον ήλιο μοίρα… Βαρύγδουπα λόγια από έναν αξιωματούχο ρασοφόρο που καθημερινά αποδεικνύεται ότι μόνη του έγνοια είναι η επιχειρηματικότητα (θα κάνει δική του τράπεζα, μας είπε πρόσφατα) και η εξ άμβωνος ανάμειξή του στην πολιτική.

Το κήρυγμα που έκανε τελευταίως περί δημοκρατίας και ποσοστών πληθυσμού αποτελεί μια ακόμα πρόκληση που αποδεικνύει, εκτός των άλλων ότι το ιερατείο λειτουργεί σαν κράτος εν κράτει.