Δεν τελειώνουν τα βάσανα των λαών με το τέλος των μνημονίων

* Μόνιμη η αντιλαϊκή λιτότητα της ΕΕ

* Τα παραδείγματα της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας συνθλίβουν τους ισχυρισμούς της δεξιάς και των Βρυξελλών περί ανάκαμψης μετά τα προγράμματα

Γράφει: Νικόλας Νικόλα

Συχνά, οι απολογητές των αντιλαϊκών πολιτικών ανά την Ευρώπη και η ίδια η ΕΕ ισχυρίζονται ότι μετά την έξοδο των χωρών από τα μνημόνια, στα οποία υποβλήθηκαν, έρχεται η ανάκαμψη και τερματίζεται η λιτότητα. Προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι οι θυσίες των λαών θα φέρουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο με τη λήξη των μνημονίων. Η πραγματικότητα φυσικά πόρρω απέχει από αυτές τις διακηρύξεις. Οι θυσίες των λαϊκών μαζών φέρνουν ανάκαμψη της κερδοφορίας των μονοπωλίων και εντείνουν την εξαθλίωση των εργαζομένων. Η περιβόητη ανάπτυξη είναι, όπως και πριν και κατά τη διάρκεια της καπιταλιστικής κρίσης, προς όφελος του κεφαλαίου και εμβαθύνεται η επίθεση κατά των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Πέραν από το γεγονός ότι η λιτότητα είναι θεσμοθετημένη από την εκ φύσεως αντιλαϊκή ΕΕ και για τους λαούς εκτός μνημονίων, τα περίφημα «προγράμματα προσαρμογής» που εξαθλιώνουν τους λαούς σε χώρες όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιρλανδία, η Κύπρος και η Ισπανία, δεν είναι τίποτε άλλο από πιο ραγδαία και γρήγορη επιβολή των αντιλαϊκών πολιτικών. Kαι το επίσημο τέλος των μνημονίων κάθε άλλο παρά φέρνει καλύτερες μέρες για τα λαϊκά στρώματα, όπως αποδεικνύει η στυγνή πραγματικότητα στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, παρά τους πανηγυρισμούς των κυβερνήσεων και των Βρυξελλών. Αυτό επιβεβαιώνουν μιλώντας στη «Χ» η ευρωβουλευτής του «Σιν Φέιν» Ιρλανδίας Λιν Μπόιλαν και ο Πέδρο Γκερέιρο, μέλος της Γραμματείας της Κ.Ε. του Πορτογαλικού ΚΚ και Υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων του κόμματος.

«Με την έβδομη αξιολόγηση που τελειώνει αυτές τις μέρες, η χώρα μας βρίσκεται στην τελική ευθεία για την επιτυχή ολοκλήρωση του Προγράμματος και την έξοδο από το Μνημόνιο. (…)Αρκετά ενωρίτερα από ό,τι θα περίμενε κανένας, λαμβανομένης υπ’ όψιν της δεινής θέσης στην οποία είχε περιέλθει η οικονομία κατά την περίοδο 2012-13, η Κύπρος έχει ανακτήσει σε μεγάλο βαθμό την αξιοπιστία της. Για χώρες και οικονομίες όπως η κυπριακή, η αξιοπιστία είναι συνθήκη sine qua non για την ανάπτυξη. (…) Εξάλλου, τώρα είναι η ώρα να εντείνουμε και να επιταχύνουμε τις προσπάθειες για τις υπόλοιπες μεταρρυθμίσεις». Aυτό υποστήριξε την περασμένη Tετάρτη ο ΔΗΣΥ, αλλά οι κοινωνίες σε Ιρλανδία και Πορτογαλία τον διαψεύδουν…

Οι Ιρλανδοί στους δρόμους διαψεύδουν τους πανηγυρισμούς για «ανάκαμψη»

Tα ΜΜΕ και η ΕΕ συνέχεια μιλούν για ανάκαμψη της Ιρλανδίας, αλλά στην πραγματικότητα ο λαός δεν βιώνει καμία πρόοδο, επισημαίνει η ευρωβουλευτής Λιν Μπόιλαν. «Από την ανάκαμψη επωφελείται και πάλι ένα πολύ μικρό μέρος της ελίτ και η πλειοψηφία του λαού ζει στη φτώχεια» αναφέρει χαρακτηριστικά. Ακόμη και οι προτάσεις της κυβέρνησης για το στεγαστικό πρόβλημα δεν προωθούνται για επίλυση ενός κοινωνικού προβλήματος, αλλά για να δοθούν νέες επενδύσεις στα ιδιωτικά κεφάλαια ανάπτυξης γης, προσθέτει. «Υπάρχει πολλή οργή στην Ιρλανδία. Οργή για τη λιτότητα της ΕΕ και για τις διακηρύξεις της κυβέρνησης ότι τα πράγματα πάνε καλύτερα, αλλά οι μάζες δεν το νιώθουν, αφού δεν είναι αυτή η πραγματικότητα» υπογραμμίζει η ευρωβουλευτής του «Σιν Φέιν».

Η κυβέρνηση τραβά τη λιτότητα στα άκρα

Η Λ. Μπόιλαν αναφέρει ότι πρέπει να γίνουν εκλογές στην Ιρλανδία μέχρι τον Απρίλη του 2016 και πιθανόν να γίνουν στα τέλη του 2015 ή τον Μάρτη του επόμενου έτους. «Η κυβέρνηση τραβά τη λιτότητα στα άκρα», παρά τις εκλογές, τονίζει. Σημειώνει ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το κύριο κόμμα της κυβέρνησης, το δεξιό Φαϊνά Γκέιλ να πηγαίνει σχετικά καλά, γύρω στο 25%. Το συγκυβερνών σοσιαλδημοκρατικό «Εργατικό Κόμμα» φαίνεται στις δημοσκοπήσεις ότι θα υποστεί μια πανωλεθρία με ποσοστά 6 με 9%. Το Σιν Φέιν το τελευταίο διάστημα στις έρευνες είναι συνεχώς το δεύτερο κόμμα με ποσοστά γύρω στο 20%. «Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να αναπτύξουμε ένα πρόγραμμα που θα προσφέρει πραγματικές εναλλακτικές λύσεις στο λαό. Το Σιν Φέιν δεν συμμετείχε ποτέ σε κυβερνήσεις και τα συστημικά ΜΜΕ προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι αν πάρουμε την εξουσία, θα καταστρέψουμε την οικονομία και την πορεία των “μεταρρυθμίσεων”. Δική μας δουλειά είναι να προτάξουμε στο λαό μια αξιόπιστη εναλλακτική κυβερνητική πρόταση και τα τελευταία έξι χρόνια πείθουμε όλο και περισσότερο τον κόσμο» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Σιν Φέιν: Εναλλακτική επιλογή μέσα από κοινωνικές συμμαχίες

«Γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να πετύχουμε κάτι τέτοιο από μόνοι μας. Γι’ αυτό αναζητούμε μια πλατιά συμμαχία των αριστερών και προοδευτικών κομμάτων και κινημάτων μέσα από συναίνεση κατά της λιτότητας» συμπληρώνει. «Δεν μιλάμε για εκλογική συμμαχία, αφού θα κατέλθουμε αυτόνομα στις εκλογές, αλλά για κοινωνική συμμαχία που θα δώσει προοπτική, έτσι ώστε η Ιρλανδία να έχει για πρώτη φορά στην ιστορία της αριστερή κυβέρνηση. Είμαστε ανοικτοί σε συνεργασία με όλα τα κόμματα και τους ανεξάρτητους που τάσσονται κατά της λιτότητας. Δεν επιζητούμε μια προεκλογική συμφωνία, αλλά μια συμφωνία αρχών στη βάση της αντίθεσης στη λιτότητα και τις ιδιωτικοποιήσεις και στη βάση της προάσπισης της δημόσιας υγείας και παιδείας. Μια συμφωνία χωρίς δεσμεύσεις που θα ανοίγει το δρόμο για μετεκλογικές συνεργασίες» προσθέτει η Λ. Μπόιλαν.

Στην ερώτηση αν υπάρχει συνεργασία με κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής μαρξιστικής-λενινιστικής αριστεράς, όπως το ΚΚ Ιρλανδίας και το Κόμμα Εργατών, η ευρωβουλευτής του Σιν Φέιν απάντησε αρνητικά. Υπέδειξε, όμως, ότι υπήρξε πλατύτερη συμμαχία με τέτοιες δυνάμεις, οργανώσεις και τα συνδικάτα στα μεγάλα συλλαλητήρια και κινητοποιήσεις της εκστρατείας «Για το δικαίωμα στο νερό» (Right 2 Water) που βρίσκεται σε εξέλιξη από τον Οκτώβρη του 2014 στις πιο μεγάλες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας στην Ιρλανδία.

Η υπόθεση του νερού ξεχείλισε το ποτήρι της αγανάκτησης

«Εγιναν μέχρι τώρα πέντε μεγάλα συλλαλητήρια της εκστρατείας Right 2 Water. Από το πρώτο συλλαλητήριο στο Δουβλίνο όλοι εξεπλάγησαν, αφού δεν περίμεναν τόση μαζικότητα. Πάνω από 100 χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους. Ακολούθησαν δεκάδες τοπικές μαζικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα που απέδειξαν ότι το κίνημα ήταν πανεθνικό και δεν περιοριζόταν στην πρωτεύουσα. 200 χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν σε ταυτόχρονες τοπικές κινητοποιήσεις. Ακολούθησαν νέα συλλαλητήρια με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές και έξω από το κοινοβούλιο με το τελευταίο να πραγματοποιείται τον περασμένο Μάρτη. Πλέον το κίνημα διοχετεύει τις δυνάμεις του στις εκλογές, όπου το ζήτημα του νερού θα είναι κεντρικό ζήτημα. Ως Σιν Φέιν καλούμε όσους αντιτίθενται σ’ αυτή την πολιτική των υπερχρεώσεων στο νερό που απαιτεί η Τρόικα μετά την επίσημη έξοδο από το μνημόνιο, να καταψηφίσουν την κυβέρνηση και να μας στηρίξουν» σημειώνει η Μπόλιαν.

Το ζήτημα του νερού, αναφέρει η Ιρλανδέζα ευρωβουλευτής, ήταν για πολλούς συμπατριώτες της η τελευταία σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει. Οι Ιρλανδοί εξοργίστηκαν, γιατί ήδη πληρώνουν για το νερό μέσω φορολογίας και πλέον καλούνται μετά την έντονη λιτότητα να πληρώνουν και λογαριασμούς για το νερό, προσθέτει. Παράλληλα η κοινωνία στην Ιρλανδία αντιδρά βλέποντας και τη δρομολογούμενη ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης του νερού προς όφελος του κεφαλαίου. «Η μαζικότητα στις κινητοποιήσεις για το νερό δεν ήταν μόνο πρωτόγνωρη, αλλά για πρώτη φορά βγήκαν στους δρόμους άνθρωποι που ουδέποτε διεκδίκησαν κάτι. Αυτό απέδειξε τη δύναμη των αγώνων στο δρόμο και κατέδειξε ότι οι αντιδράσεις δεν αφορούσαν μόνο το νερό. Ηταν για όλα. Για τη λιτότητα, τα αντιλαϊκά μέτρα και τη φτώχεια. Για το δικαίωμα στην παιδεία και την υγεία που υπονομεύθηκαν σοβαρά από τη λιτότητα. Για τη διαφθορά, για το στεγαστικό, για την έλλειψη κλινών στα νοσοκομεία. Πλέον η κυβέρνηση δεν μπορεί να ξαναβάλει τις εκατοντάδες χιλιάδες που διαδήλωσαν πίσω στο μαντρί. Εμείς επιδιώκουμε να καναλιάσουμε αυτή την αγανάκτηση στις κάλπες» επισημαίνει η ευρωβουλευτής του Σιν Φέιν.

---

Το φάρμακο της λιτότητας σαν αρσενικό δηλητηριάζει και δολοφονεί τις κοινωνίες

Πίσω από τους πανηγυρισμούς για «ιρλανδική ανάκαμψη» κρύβεται η στυγνή πραγματικότητα για το λαό. Η Λ. Μπόιλαν τονίζει: «Θέλω να βάλω τα πράγματα στη σωστή τους βάση για τη λεγόμενη ανάκαμψη στην Ιρλανδία. Σε όλη την Ευρώπη λένε ότι η Ιρλανδία ήταν ο καλύτερος μαθητής της τάξης και τώρα επιστρέφει η ανάπτυξη. Λένε ότι πήραμε το χάπι της λιτότητας και ότι αν όλες οι άλλες χώρες υπό μνημόνιο ακολουθήσουν πιστά το πρόγραμμά τους και ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ιρλανδίας, η Ευρώπη θα θριαμβεύσει. Ουδέν αναληθέστερο. Ναι, υπάρχει ανάκαμψη στην Ιρλανδία, αλλά σίγουρα δεν είναι δίκαιη. Είναι μια διπρόσωπη ανάκαμψη που εμβαθύνει τις ανισότητες και σπρώχνει ολοένα και περισσότερες οικογένειες στη φτώχεια».

Τονίζει ότι η ιρλανδική συγκυβέρνηση εφάρμοσε πλήρως τις προσταγές της Τρόικας στο όνομα ενός χρέους, που έτσι κι αλλιώς ουδέποτε δεν ήταν του ιρλανδικού λαού αλλά των τραπεζών. Το πλήρωσε, όμως, και σκληρά, ο λαός. «Η Ιρλανδία μπορεί να είναι το χρυσό αστέρι για την Α. Μέρκελ και την Τρόικα, αλλά τέτοια παράσημα δεν ταΐζουν τις οικογένειες που πεινούν και βρίσκονται στη φτώχεια. Δεν βάζουν στέγη πάνω από το κεφάλι οικογενειών που έχασαν το σπίτι τους. Δεν φέρνουν πίσω τους νέους που μετανάστευσαν» αναφέρει χαρακτηριστικά και τονίζει: «Η Ιρλανδία ήταν ένας ασθενής. Το φάρμακο της λιτότητας που του δόθηκε ήταν όπως το αρσενικό. Ενα δηλητήριο που σιγά σιγά δολοφονεί την κοινωνία και μέχρι η Ευρώπη να ξυπνήσει και να δει την πραγματικότητα, θα έχει χαθεί μια ολόκληρη γενιά»…

---

Αριθμοί που τσακίζουν κόκαλα και στην Ιρλανδία

Τα ενδεικτικά στοιχεία που μας δίνει η ευρωβουλευτής του Σιν Φέιν για τη μετά το μνημόνιο Ιρλανδία είναι ξεκάθαρα:

• Η ανεργία έπεσε για πρώτη φορά μετά την κρίση, επίσημα κάτω από το 10%, αλλά σ’ αυτό το ποσοστό δεν περιλαμβάνονται το μισό εκατομμύριο Ιρλανδοί που μετανάστευσαν από το 2009. Η ανεργία στους νέους έπεσε επίσημα στο 21% από το 30% και θα ήταν κάτι θετικό, αν αυτό σήμαινε ότι 9% των νέων βρήκε εργασία. Στην πραγματικότητα 200 χιλιάδες λιγότεροι νέοι έχουν εργασία από ό,τι πριν την κρίση. Η μείωση της ανεργίας στους νέους όχι μόνο δεν περιλαμβάνει το τεράστιο κύμα μετανάστευσης, αλλά ούτε τις 60 χιλιάδες νέων της μερικής απασχόλησης με μισθούς πείνας…

• Οι επίσημες στατιστικές δείχνουν αύξηση στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Το πρόβλημα είναι η φύση αυτών των θέσεων εργασίας. Η Ιρλανδία είναι δεύτερη στη λίστα του ΟΟΣΑ για τη χαμηλόμισθη εργασία και τρίτη στην ΕΕ στη λίστα υποαπασχόλησης. Θέσεις εργασίας με μισθούς πείνας, χωρίς δικαιώματα και με «συμβόλαια μηδενικών ωρών».

• 30% του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

• Το στεγαστικό πρόβλημα γιγαντώνεται και βάση στοιχείων ακόμη και σήμερα κάθε μέρα κατά μέσο όρο, μια ιρλανδική οικογένεια χάνει το σπίτι της. 700 παιδιά κατά μέσο όρο φιλοξενούνται κάθε βράδυ σε διάφορα υποστατικά, αφού η οικογένειά τους είναι πλέον άστεγη. Με την ανάκαμψη των αριθμών, αυξάνονται οι τιμές των ακινήτων που έπεσαν το 2009. Οι τράπεζες που διασώθηκαν με τις θυσίες των φορολογουμένων δεν δείχνουν ανάλογη «γενναιοδωρία» στους φορολογουμένους που δεν μπορούν να πληρώσουν τις υποθήκες τους και αυξάνονται συνεχώς οι εκποιήσεις κατοικιών, παρά τις περί του αντιθέτου δεσμεύσεις της κυβέρνησης.

• Αυξήθηκαν ραγδαία οι αυτοκτονίες ενώ στα νοσοκομεία δεν υπάρχουν αρκετά κρεβάτια και χιλιάδες ασθενείς ρίχνονται σε φουσκωτά και τρόλεϊ στους διαδρόμους.

Χειρότερη η κατάσταση στην Πορτογαλία της «εξόδου από το μνημόνιο» 

ΠΚΚ: Στο όνομα του χρέους (που αυξήθηκε με το μνημόνιο) η ΕΕ επέβαλε καταστροφικές συνέπειες για το λαό

Σε πολύ χειρότερη κατάσταση από προηγουμένως βρίσκονται οι λαϊκές μάζες και οι εργαζόμενοι στην Πορτογαλία, τονίζει ο Πέδρο Γκερέιρο. Με το μνημόνιο που επιβλήθηκε με πρόφαση το χρέος, όχι μόνο αυτό αυξήθηκε, αλλά ο λαός οδηγήθηκε σε εξαθλίωση με τις πολιτικές του προγράμματος να εντείνονται και μετά την επίσημη έξοδο.

Πακέτο επιθετικότητας για ραγδαία επιβολή μέτρων

Το στέλεχος του ΠΚΚ επισημαίνει ότι η Πορτογαλία από το 2011 βιώνει μια άμεση επέμβαση από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Αξιοποίησαν, αναφέρει, ως πρόφαση το δημόσιο χρέος για την επιβολή μια πιο ταχεία δεξιά πολιτική. Το περιεχόμενο του λεγόμενου μνημονίου, το οποίο το ΠΚΚ χαρακτηρίζει «πακέτο επιθετικότητας», αποτελείται, μας λέει, «από πολλά μέτρα που η δεξιά και η σοσιαλδημοκρατία στην Πορτογαλία ήθελαν για χρόνια να επιβάλλουν με τις δεξιές πολιτικές τους». «Το μνημόνιο ήταν όλα όσα ήθελαν να περάσουν στο παρελθόν, αλλά δεν τα κατάφεραν λόγω και της λαϊκής αντίστασης. Είναι μέτρα που προϋπήρχαν ως “κατευθυντήριες γραμμές” της ΕΕ. Με το μνημόνιο εφάρμοσαν σε μια ταχεία διαδικασία όλα αυτά τα αντιλαϊκά σκληρά μέτρα. Δεν είναι μόνο μηχανισμός επιβολής δεξιών πολιτικών, αλλά και συνέχισης της παραβίασης της κυριαρχίας και εμβάθυνσης της εξάρτησης της Πορτογαλίας» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Ρήξη με δεξιές πολιτικές-ΕΕ μέσα από πατριωτικό, αριστερό εναλλακτικό πρόγραμμα

Ο Π. Γκερέιρο υποδεικνύει ότι στις επερχόμενες εκλογές (σ.σ. θα γίνουν στις 4 του Οκτώβρη) το ΠΚΚ προτάσσει το πρόγραμμά του για πατριωτική, αριστερή εναλλακτική διακυβέρνηση που θα είναι σε πλήρη ρήξη με τις δεξιές πολιτικές του αντιπολιτευόμενου τώρα σοσιαλδημοκρατικού PS («Σοσιαλιστικό Κόμμα»), του κυβερνώντος δεξιού PSD («Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα») και του συγκυβερνώντος δεξιού CDS («Λαϊκό Κόμμα»). «Για 39 χρόνια ακολουθούν την ίδια δεξιά αντιλαϊκή πολιτική με την εναλλαγή τους στην εξουσία κτυπώντας τα επιτεύγματα της Επανάστασης του Απρίλη του 1974. Για 29 χρόνια στα πλαίσια της ευρωενωσιακής καπιταλιστικής ενσωμάτωσης της ΕΟΚ/ΕΕ των μονοπωλίων.

Δεν υπάρχει δυνατότητα πολιτικής που να ευθυγραμμίζεται με τα συμφέροντα του πορτογαλικού λαού χωρίς να σπάσουν τα δεσμά επιβολής από την ΕΕ. Είναι ζήτημα ρήξης μ’ αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ του κεφαλαίου για μια Ευρώπη της ειρήνης, της προόδου και της συνεργασίας ισότιμων κυρίαρχων κρατών» αναφέρει χαρακτηριστικά. «Η αριστερή πατριωτική εναλλακτική πρόταση του ΠΚΚ βρίσκεται σε ρήξη με τις δεξιές πολιτικές των PSD, PS και CDS και τις ντιρεκτίβες της ΕΕ. Η πρότασή μας είναι αντιπαράθεση με την εξουσία των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού.

»Η πατριωτική αριστερή μας πρόταση ανοίγει το δρόμο για μια προωθημένη δημοκρατία στη βάση των αξιών της Επανάστασης του Απρίλη και είναι για μας αναπόσπαστο κομμάτι της ευρύτερης πάλης για το σοσιαλισμό στην Πορτογαλία. Είναι μια εναλλακτική πρόταση για την περαιτέρω ανάπτυξη της μαζικής πάλης μέσα από ένα ευρύ κοινωνικό μέτωπο συμμαχίας. Μέσα από συναίνεση με δημοκρατικές και πατριωτικές δυνάμεις και συμμετοχή στον αγώνα όλων των αντιμονοπωλιακών δυνάμεων. Παρά τις διαφορετικές απόψεις θέλουμε σ’ αυτό τον αγώνα όλους όσους άγγιξε αυτή η βάρβαρη επιθετικότητα για να αλλάξουμε τα πράγματα» προσθέτει ο Πορτογάλος κομμουνιστής. «Εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης αναδείχθηκε η εκμεταλλευτική βαρβαρότητα του συστήματος αποδεικνύοντας την επικαιρότητα και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού, μέσα από διάφορους δρόμους και στάδια» συμπληρώνει.

«Μέσα από την ενδυνάμωση του ΠΚΚ θα μπορούμε να προωθήσουμε την αριστερή πατριωτική μας πρόταση προς υπεράσπιση των εργαζομένων έναντι των μονοπωλίων, προς υπεράσπιση της κυριαρχίας της Πορτογαλίας και ανάκτηση κεκτημένων του Απρίλη και των απωλειών 39 χρόνων αντιλαϊκών μέτρων. Είναι μια πολιτική ρήξης με τις δεξιές πολιτικές και την επιβολή της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Οι εκβιασμοί στην περίπτωση της Ελλάδας επιβεβαιώνουν τη θέση μας για την αναγκαιότητα ρήξης για ανοικοδόμηση της εναλλακτικής οδού. Οι αγώνες των λαών της Ευρώπης είναι κοινοί και είμαστε σε αλληλεγγύη και κοινή δράση με το ΑΚΕΛ» τονίζει ο Π. Γκερέιρο. Και προσθέτει ότι η ενδυνάμωση του «Δημοκρατικού Ενωτικού Συνασπισμού» (CDU είναι η διαχρονική εκλογική συμμαχία με κυρίαρχο το ΠΚΚ) στις εκλογές θα είναι ένα πρώτο προαπαιτούμενο βήμα για προώθηση αυτής της εναλλακτικής πατριωτικής πρότασης.

---

Κανένα πρόβλημα δεν επιλύθηκε με το μνημόνιο

Οι συνέπειες του μνημονίου είναι καταστροφικές για το λαό της Πορτογαλίας, τονίζει ο Π. Γκερέιρο: «Η ανεργία είναι στα ύψη. Δραματική αύξηση της φτώχειας. Επιστροφή στο παρελθόν με δεκάδες χιλιάδες νέους να μεταναστεύουν στο εξωτερικό. Και ενώ όλα επιβλήθηκαν με πρόφαση το δημόσιο χρέος, αυτό είναι ακόμη ψηλότερα τώρα. Η οικονομική ανάπτυξη είναι χειρότερη. Κανένα πρόβλημα δεν επιλύθηκε με το μνημόνιο.

»Οταν ανακοίνωσαν επίσημα ότι έληξε το μνημόνιο και έφυγε η Τρόικα, στην πραγματικότητα η χώρα και ο λαός ήταν σε πολύ χειρότερη κατάσταση σε όλους τους τομείς. Οι ανισότητες αυξήθηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα τριών ετών. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, οι φτωχοί αυξήθηκαν και όσοι ζούσαν στη φτώχεια από πριν έγιναν φτωχότεροι. Διακήρυξαν πανηγυρικά ότι τέλειωσε το μνημόνιο και ότι έφυγε η Τρόικα. Η λιτότητα, όμως, εντείνεται και η Τρόικα επιστρέφει συνεχώς για δήθεν αξιολογήσεις».

Το στέλεχος του ΠΚΚ τονίζει ότι «όταν μπήκαμε στο μνημόνιο, ισχυρίζονταν ότι με τη λήξη του θα τερματιστούν αυτές οι πολιτικές. Διαψεύδονται εκ νέου». «Η κυβέρνηση της δεξιάς πολιτικής και η ΕΕ είπαν ξανά ψέματα. Οι αντιλαϊκές πολιτικές συνεχίζονται και μετά την επίσημη λήξη του μνημονίου: Περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Πετσόκομμα δικαιωμάτων με αλλαγές στο εργατικό δίκαιο. Ιδιωτικοποιήσεις και πάει λέγοντας», αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι τώρα ισχυρίζονται ότι θα συνεχιστούν για τουλάχιστον ακόμη τέσσερα χρόνια.

«Ο λαός μας έδωσε μια μεγάλη μάχη αντίστασης σ’ αυτές τις πολιτικές με το Πορτογαλικό ΚΚ και τις συντεχνίες στην πρωτοπορία της πάλης. Κατορθώσαμε να αναχαιτίσουμε κάποιες από τις πιο αντιδραστικές πλευρές των επιδιωκόμενων δεξιών μέτρων, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό» λέει ο Π. Γκερέιρο «δείχνοντας» τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές στην Πορτογαλία το φθινόπωρο. Και όμως η δεξιά κυβέρνηση της Πορτογαλίας δεν τρέχει πρώτα για την εκστρατεία, αλλά για να προλάβει να θέσει σε εφαρμογή όσο το περισσότερο περισσότερα αντιλαϊκά μέτρα…

«Η κυβέρνηση τρέχει αυτό το διάστημα να προωθήσει όσο το περισσότερα νέα μέτρα. Σε έναν αγώνα ταχύτητας επιδιώκουν να ολοκληρώσουν τις ιδιωτικοποιήσεις-ξεπούλημα πριν στηθούν οι κάλπες. Κυρίως στον τομέα των μεταφορών. Υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στο δημόσιο και λαϊκό συμφέρον. Τα συνδικάτα αντιστέκονται με σειρά απεργιών και διαδηλώσεων» επισημαίνει ο Π. Γκερέιρο.