Δεν θέλω να δημιουργήσω μία τρίτη κατάσταση στο κόμμα

* Πρόβλημα στο ΔΗΚΟ οι πάντα ίδιες πλειοψηφίες και οι πάντα ίδιες μειοψηφίες

Συνέντευξη στη Μαρία Φράγκου

Ολες οι παρεμβάσεις του στα συλλογικά όργανα είναι προς την κατεύθυνση της σύνθεσης, του συγκερασμού διάφορων συγκρουόμενων απόψεων. Και ο αναπληρωτής πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Μάρκος Κυπριανού, δηλώνει αισιόδοξος πως τα εσωκομματικά προβλήματα του ΔΗΚΟ, τα οποία παραδέχεται ότι είναι πολλά, δύσκολα και διαχρονικά, μπορούν να ξεπεραστούν, φτάνει να υπάρχει θέληση από μέρους όλων των τάσεων. Ωστόσο, ο Μάρκος Κυπριανού, στη συνέντευξη που ακολουθεί, μιλά ανοικτά γι’ αυτά τα προβλήματα, κατονομάζοντάς τα. Και κάνει λόγο για ίδιες πάντα πλειοψηφίες και ίδιες πάντα μειοψηφίες, καυτηριάζει με το δικό του τρόπο φαινόμενα και καταστάσεις, ενώ ξεκάθαρα τοποθετείται και στο ζήτημα που ταλανίζει το κόμμα το τελευταίο διάστημα, στέλλοντας μήνυμα με αποδέκτη τον ίδιο τον πρόεδρο του ΔΗΚΟ: Προτεραιότητά μας πρέπει να είναι η συγκράτηση αυτών που είναι ήδη μέσα, αλλά νιώθουν ξένοι στο ίδιό τους το κόμμα. Και ύστερα να κινηθούμε προς τα έξω…

Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει ότι η εσωστρέφεια στο ΔΗΚΟ είναι το διαχρονικότερο και εντονότερο πρόβλημα από ιδρύσεώς του…

Διαφωνώ. Οχι από ιδρύσεώς του. Πέρασε καταστάσεις όπως όλα τα κόμματα.
Στο ΔΗΚΟ ήταν πάντα εντονότερα και συχνότερα. Περίπτωση Αλέκου Μιχαηλίδη, ας πούμε…

Ναι, ήταν η περίπτωση Αλέκου Μιχαηλίδη, τότε, όπως υπήρξε και θέμα ΑΔΗΣΟΚ στο ΑΚΕΛ, αποχωρήσεις στον ΔΗΣΥ μετά το 2004. Ακόμα και στην ΕΔΕΚ υπήρξαν προβλήματα. Είναι ένα φαινόμενο, μία κατάσταση που δεν πρέπει να εκπλήσσει στην πολιτική ζωή. Αυτά συμβαίνουν και αλλού. Και όχι μόνο στην Ελλάδα που είναι δίπλα μας. Στο ΔΗΚΟ θεωρώ ότι έγινε πιο προβληματική η κατάσταση τα τελευταία χρόνια.
Και πού το αποδίδετε;

Σε ένα μεγάλο βαθμό πιστεύω ότι οφείλεται στην απουσία του δυνατού, χαρισματικού, ηγέτη. Του ιδρυτή του κόμματος, κατά κύριο λόγο. Ο οποίος ήταν πάντα ο συνδετικός κρίκος, για τη βάση, τους ψηφοφόρους και τα μέλη του κόμματος.

Επομένως, όποια προβλήματα κι αν υπήρχαν σε επίπεδο ηγεσίας, η βάση του κόμματος ήταν ενωμένη γύρω από τον ηγέτη. Πλέον όλα τα κόμματα βρίσκονται σε μια νέα εποχή μιας νέας γενιάς ηγετών. Τώρα που δεν υπάρχει πια αυτός ο συνδετικός κρίκος, οι αντιπαραθέσεις σε επίπεδο ηγεσίας συμπαρασύρουν πιο εύκολα τα μέλη. Και βέβαια υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη επιχειρημάτων, πολιτικής, απόψεων, τοποθετήσεων. Ο κάθε ψηφοφόρος, το κάθε μέλος θέλει να νιώθει ότι εκπροσωπείται σ’ αυτά τα ζητήματα.

Στην παρούσα φάση τα εσωτερικά του κόμματός σας μοιάζει να οδηγούνται σε νέα εκτράχυνση. Ενόψει αυτής της νέας αρνητικής προοπτικής, εσείς προσωπικά ποιο ρόλο προορίζετε για τον εαυτό σας;

Εχω πει πολλές φορές ότι το ΔΗΚΟ φαίνεται να είναι ένα καζάνι που σιγοβράζει. Πιστεύω πως δεν ξεπεράσαμε τα προβλήματα που προηγήθηκαν των εσωκομματικών εκλογών και αυτά που δημιουργήθηκαν μετά τις εκλογές. Δεν ήταν μία συνηθισμένη περίπτωση, όπου μετά τις εκλογές τα βάζουμε όλα πίσω μας και δίνουμε τα χέρια.

Βλέπουμε ότι αυτή η αντιπαράθεση που προηγήθηκε και ο διαχωρισμός που ακολούθησε, συνεχίζουν. Ενα ενδεικτικό παράδειγμα που μιλά από μόνο του είναι το γεγονός ότι όλες οι αποφάσεις που λαμβάνονται κατά πλειοψηφία, λαμβάνονται πάντα από την ίδια πλειοψηφία που στηρίζει τις προτάσεις του προέδρου του κόμματος. Και είναι πάντα και η ίδια μειοψηφία που δεν συμφωνεί. Δεν είναι διαφορετικά τα άτομα κάθε φορά. Βλέπουμε ότι είναι δύο μόνιμες τάσεις μέσα στην Κεντρική Επιτροπή.

Και ο δικός σας ρόλος;

Είμαι αισιόδοξος. Πιστεύω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην μπορεί να επιλυθεί. Αλλά για να επιλυθεί πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Και για να το αντιμετωπίσεις, πρέπει να το παραδεχθείς. Δεν μπορούμε, όταν όλα τα μέλη μας, όλη η κοινωνία ξέρει πως υπάρχει πρόβλημα, εμείς να προσποιούμαστε πως δεν υπάρχει ή να πείθουμε τον εαυτό μας πως όλα είναι μέλι-γάλα. Αρα για μένα το πιο σημαντικό, ακόμα και με αφορμή την τελευταία συνεδρία της Κ.Ε., είναι να παραδεχθούμε ότι υπάρχει πρόβλημα στο ΔΗΚΟ. Και το δεύτερο, να επιδιώξουμε τρόπους αντιμετώπισης και επίλυσής του. Ο λόγος που δέχθηκα πριν ένα χρόνο τις προτροπές και προτάσεις φίλων και συναγωνιστών μου να διεκδικήσω τη θέση του αναπληρωτή προέδρου ήταν για να βοηθήσω στην εκτόνωση της κατάστασης και στη δημιουργία μίας συναίνεσης.

Κάποιοι, φαίνεται, δεν παραδέχονται την ύπαρξη του προβλήματος. Και αυτοί οι κάποιοι δεν είναι τα απλά μέλη του κόμματος, είναι η ηγεσία ή στελέχη της ηγεσίας…
Ναι. Είναι εκ της φύσεώς του θέμα που πρέπει να χειριστεί η ηγεσία. Και πρέπει να γίνει αντιληπτό πως όσο δημοκρατικό κι αν είναι να αποφασίζει η πλειοψηφία και να δεσμεύεται η μειοψηφία, όταν υφίσταται το φαινόμενο των συνεχώς ίδιων πλειοψηφιών και μειοψηφιών, χρειάζεται να καταβάλλεται μία ιδιαίτερη προσπάθεια σύνθεσης και συναίνεσης.

Αν μία μειοψηφία νιώθει συνεχώς ότι αγνοούνται οι ανησυχίες της, οι απόψεις της, οι θέσεις της και ότι επιβάλλεται συνεχώς η άποψη της πλειοψηφίας, τι μήνυμα εισπράττει; Οτι δεν ανήκει σ’ αυτόν το χώρο ή ότι δεν είναι ευπρόσδεκτη. Πώς συγκρατούμε αυτούς τους ανθρώπους μέσα στο ΔΗΚΟ; Δεν μπορεί να γίνεται μάχη από πλευράς ηγεσίας να φέρουμε μερικά άτομα πίσω και να παραγνωρίζουμε το πρόβλημα που ήδη υπάρχει και σε ηγετικό επίπεδο και σε επίπεδο συλλογικών οργάνων και σε επίπεδο ψηφοφόρων. Αυτή πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητά μας. Να συγκρατήσουμε αυτούς που είναι ήδη μέσα αλλά νιώθουν ξένοι στο ίδιό τους το κόμμα. Και ύστερα να κινηθούμε προς τα έξω.

Η στάση σας γύρω από την όλη διένεξη μέσα στο ΔΗΚΟ δεν θα έπρεπε να είναι πιο ενεργητική; Δεν θα έπρεπε να εκδηλώσετε πρωτοβουλίες, αποδίδοντας συνάμα ευθύνες εκεί και όπου ανήκουν;

Το είπα από την αρχή. Θέλω να συμβάλλω στην ενότητα και συναίνεση. Δεν θέλω να δημιουργήσω μία τρίτη κατάσταση. Αν δεχτούμε ότι υπάρχουν ήδη προβλήματα από την ύπαρξη δύο καταστάσεων στο κόμμα, δεν θα έρθω εγώ να δημιουργήσω μία ακόμα. Κι αν δείτε, όλες οι παρεμβάσεις μου στα συλλογικά όργανα, είναι προς την κατεύθυνση της σύνθεσης, του συγκερασμού διάφορων συγκρουόμενων απόψεων.

Είναι δυνατόν αυτό; Πετυχαίνει;

Μπορεί να πετύχει. Αρκεί να υπάρχει από όλους καλή θέληση. Και πρέπει να δουλέψω προς την κατεύθυνση αυτή. Της πολιτικής βούλησης. Της θέλησης για συνεργασία και σύμπνοια. Και αυτή είναι η προσπάθεια από μέρους μου.

Η περαιτέρω ενδοκομματική όξυνση στο ΔΗΚΟ δεν ευνοεί τη δική σας προσωπική προοπτική;

Δεν με ικανοποιεί αυτό. Γιατί δεν είναι θέμα προσωπικής προβολής. Εμένα με ενδιαφέρει η ενίσχυση του κόμματος. Οταν το κόμμα ενδυναμώνεται και αποκτά σημαντικό ρόλο στην κοινωνία και στη διαμόρφωση της πολιτικής ζωής, αυτό ωφελεί όλα τα στελέχη και όλα τα μέλη. Κι εδώ πρέπει να δοθεί έμφαση. Το να ανέρχεται κανείς σε ένα κόμμα που μειώνεται μέρα με τη μέρα, ε, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί φιλοδοξία κανενός.

Εσείς θεωρείτε ότι ο Ζαχαρίας Κουλίας και άλλες συναφείς περιπτώσεις πρέπει να επιστρέψουν στο ΔΗΚΟ;

Θα πρέπει -και τη θέση αυτή την ανέπτυξα και στην Κ.Ε.- η κάθε περίπτωση να εξετάζεται με τα δικά της κριτήρια, τις περιστάσεις, τις προϋποθέσεις και με πολιτική επιχειρηματολογία. Σαν γενική αρχή, ναι, ανοικτές πόρτες, όμως δεν μπορεί να υπάρχει μια τόσο απόλυτη τοποθέτηση.

Ούτε εκ των προτέρων ναι ούτε εκ των προτέρων όχι, για καμιά περίπτωση. Και η περίπτωση του κ. Κουλία, όπως και άλλων, πρέπει να τεθεί στα συλλογικά όργανα και να συζητηθεί με βάση τα δικά της κριτήρια. Θέλω, όμως, να σταθώ στη γενικότερη προσέγγιση του θέματος κι όχι ονομαστικά. Πρέπει η κάθε περίπτωση να εξεταστεί ανάλογα. Και ποιες επιπτώσεις θα έχει η κάθε απόφαση στην ενότητα του κόμματος.

Θα σας δούμε στο ψηφοδέλτιο του ΔΗΚΟ στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές;

Είναι νωρίς ακόμα για να αποφασίσω. Να υπενθυμίσω, όμως, τη δέσμευσή μου ότι δεν επεδίωξα τη θέση του αναπληρωτή προέδρου για να την χρησιμοποιήσω για την εκλογή σε οποιοδήποτε άλλο αξίωμα. Αλλά για να βοηθήσω το κόμμα και στα εσωτερικά του ζητήματα. Εχω εκλεγεί τρεις φορές βουλευτής, ίσως και να έχει κλείσει ο κοινοβουλευτικός μου κύκλος.

Το ΔΗΚΟ δεν έχει ευθύνη…

Στο αυριανό, β΄ μέρος της συνέντευξής του, ο Μάρκος Κυπριανού μιλά για την κατάσταση που δημιουργήθηκε στο Δήμο Πάφου, εξηγεί γιατί το κόμμα του έχει, όπως υποστηρίζει, προτεραιότητα στην προσπάθεια εξεύρεσης νέου δημάρχου, ενώ τοποθετείται και στα θέματα οικονομίας και Κυπριακού, απαντώντας στο ερώτημα ποιο θεωρεί ότι είναι το πλέον ανησυχητικό δείγμα γραφής που έδειξε η έως τώρα διακυβέρνηση Νίκου Αναστασιάδη.