Δεν ξοφλούμε με μια συγγνώμη και μια αποζημίωση

Του Σπύρου Σωτηρίου*

Ο θάνατος τεσσάρων εργατών γης στη φονική πυρκαγιά του περασµένου Ιούλη επανέφερε µε τον πλέον τραγικό τρόπο τη συζήτηση για τις συνθήκες εργασίας των εργατών από τρίτες χώρες και τις ευθύνες του κράτους.

Μπορεί να πέρασαν µερικοί µήνες από τότε, ο συγκλονισµός της κυπριακής κοινής γνώµης να ήταν και πάλι πρόσκαιρος, τα αντανακλαστικά µας να διήρκεσαν δυο-τρεις µέρες και η ζωή µας να συνεχίζεται κανονικά, αλλά η ουσία παραµένει.

Παραθέτω ένα απόσπασµα από σχόλιο Αιγύπτιου (είναι χριστιανός, από αυτούς που δεν «αλλοιώνουν» τον πολιτισµό µας) στο facebook, ο οποίος γνωρίζει προφανώς τις συνθήκες που επικρατούν στη χώρα µας:

«Ξέρετε, Κύπριοι, πόσοι νέοι ονειρεύονται να πάνε στην Κύπρο λόγω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των χρηµάτων, της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και µιας αξιοπρεπούς ζωής; Αυτός ο νεαρός άνδρας ηλικίας είκοσι ετών ονειρεύεται να πάει στην ΕΕ, χρησιµοποιώντας όλα τα χρήµατά του µέχρι να αποκτήσει σύµβαση εργασίας, και πηγαίνει στην Κύπρο… Παραδόξως, ζει µε ζώα, πρόβατα, αίγες και χοίρους, και εργάζεται όλη την ηµέρα από τις έξι το πρωί έως τις επτά το βράδυ χωρίς διακοπή. Εργάζεται όλο το µήνα χωρίς διακοπή και όταν ολοκληρώνει ένα µήνα εργασίας, παίρνει 500 ευρώ κατ’ ανώτατο όριο για το µήνα. Είναι αυτή η κοινωνική δικαιοσύνη; ∆εν έχει άλλη επιλογή από το να εργαστεί στη γεωργία έως ότου το όνειρο πεθάνει σε αυτό το µοναχικό µέρος. Και το ερώτηµα παραµένει: Ποιος είναι ο ένοχος; Ο νεαρός; Η πατρίδα; Ο εργοδότης; Ο νόµος; Η κυβέρνηση;»

Συγκλονιστικό. Είναι η στυγνή και σκληρή πραγµατικότητα που βιώνουν αυτοί οι εργάτες στη χώρα µας, µε την οποία ωστόσο βολεύεται η κυβέρνηση, οι εργοδότες. Κροκοδείλια ήταν τα δάκρυα της κυβέρνησης µετά την τραγωδία και να υπενθυµίσουµε ότι στο πρόσφατο παρελθόν είχαµε και άλλες τραγωδίες µε εργάτες από τρίτες χώρες. Και πάλι όµως το κράτος δεν τους προστάτευσε. Είπαν ένα συλλυπητήρια «κι ας είναι αλλοδαποί», έδωσαν µια αποζηµίωση στις οικογένειες και ξόφλησαν.

Η ΠΕΟ υπερασπίζεται σταθερά τα δικαιώµατα αυτών των εργαζοµένων µε δηµόσιες παρεµβάσεις και συγκεκριµένες εισηγήσεις.

Τον ΜάΙο του 2019 εξέδωσε ανακοίνωση υπερασπιζόµενη για άλλη µια φορά τα δικαιώµατα των εργαζοµένων από τρίτες χώρες, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για ανεπαρκείς και άκυρες εξηγήσεις σχετικά µε τις διαδικασίες εργοδότησης και τις συνθήκες απασχόλησης αυτής της οµάδας των εργαζοµένων. Όπως κατήγγειλε τότε η ΠΕΟ, τόσο στο σύστηµα και στις διαδικασίες παραχώρησης αδειών εργασίας εργαζόµενων από τρίτες χώρες, όσο και στους όρους και στις συνθήκες απασχόλησης, υπάρχουν προβλήµατα, τα βασικότερα των οποίων εντοπίζονται στο γεγονός ότι σε πλείστες περιπτώσεις το όλο σύστηµα δεν είναι συµβατό µε το σύστηµα εργασιακών σχέσεων της Κύπρου και οι όροι απασχόλησης δεν είναι αποτέλεσµα συµφωνηµένων συλλογικών συµβάσεων εργασίας.

Προβληµατικές και ανεπαρκείς, είχε τονίσει η ΠΕΟ, χαρακτηρίζονται και οι διαδικασίες ελέγχου των συνθηκών εργασίας και διαµονής των εργαζοµένων από τρίτες χώρες.

∆υστυχώς αυτά ισχύουν και σήµερα. ∆εν ίδρωσε το αυτί των κυβερνώντων.

Υπενθυµίζουµε και τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των εργατών από τρίτες χώρες σε µεγάλο σφαγείο. Και σε αυτή την περίπτωση η ΠΕΟ ζήτησε να ανοίξει η συζήτηση για το θέµα, αλλά για ακόµα µια φορά, µόλις κατακάθισε ο κουρνιαχτός, η κυβέρνηση έστειλε το θέµα στις ελληνικές καλένδες.

Μετά την τραγωδία στη φονική πυρκαγιά και το θάνατο των τεσσάρων εργατών γης, η ΠΕΟ κάλεσε –πάλι- την Υπουργό Εργασίας να διεξάγει έρευνα για το καθεστώς εργοδότησης και τις συνθήκες εργασίας και τις πιθανές ευθύνες που προκύπτουν για τους χειρισµούς που αφορούσαν την ασφάλεια και την υγεία τους ως εργαζόµενοι. Πέρασαν µερικοί µήνες και ακόµα δεν λάβαµε απάντηση, δεν ακούσαµε τίποτα για έρευνες, δεν µάθαµε τις πραγµατικές συνθήκες κάτω από τις οποίες πέθαναν αυτοί οι άνθρωποι. Πρέπει επιτέλους να καταλάβει η κυβέρνηση ότι µιλάµε για ανθρώπους, εργαζόµενους και έχει χρέος να τους προστατεύσει.

Υ.Γ. Πώς θα µας φαινόταν εάν οι Κύπριοι εργαζόµενοι µετανάστες, π.χ. στις ΗΠΑ ή σε άλλο ανεπτυγµένο κράτος, διαβιούσαν σε µάντρες µαζί µε τα ζώα ή εάν δούλευαν οληµερίς για ένα κοµµάτι ψωµί και χωρίς δικαιώµατα;

* Υπεύθυνος Τµήµατος Επικοινωνίας ΠΕΟ