Του Μιχάλη Μιχαήλ
Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, ο ΔΗΣΥ και ο… ανεξάρτητος υποψήφιος Νίκος Χριστοδουλίδης πέταξαν από τη χαρά τους για την άρση του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο. Μια ενέργεια που προωθήθηκε επί υπουργίας Ν. Χριστοδουλίδη και διακυβέρνησης Αναστασιάδη.
Μάλιστα, η κυβέρνηση χαρακτήρισε ως ιστορική μέρα τη 17η Σεπτεμβρίου που ήρθη το εμπάργκο.
Μπορεί το εμπάργκο να ήταν άδικο από την άποψη ότι επιβλήθηκε στο θύμα αντί στον θύτη. Όμως αυτό σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρείται ως… νίκη τη στιγμή που μας περιμένουν νέα δεδομένα.
Πρέπει να έχουν υπόψιν τους όσοι χαίρονται για την άρση του εμπάργκο όπλων, πως όσες φορές στρατιωτικοποιήθηκε το Κυπριακό, το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό.
Ας θυμηθούμε κάποια τέτοια κομβικά σημεία στη σύγχρονη ιστορία μας.
1955-59 με την ένοπλη δράση της ΕΟΚΑ. Παταγώδης αποτυχία στόχων και επιδιώξεων, με αποτέλεσμα το οριστικό χαντάκωμα του στόχου της ένωσης, στο όνομα του οποίου έδρασε η ΕΟΚΑ και την επιβολή των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου.
1963-64 με τις ένοπλες συγκρούσεις ξηλώθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία όπως είχε ανακηρυχθεί το 1960 και περάσαμε σε άλλο στάδιο ανεξάρτητου κράτους, με την απουσία των Τ/κυπρίων από τη διακυβέρνηση και με τους εγκλεισμούς των Τ/κυπρίων σε θύλακες. Είχαμε επίσης τους βομβαρδισμούς της Τουρκίας στην Τηλλυρία.
1967 με την επιχείρηση στην Κοφίνου αποσύρθηκε η ελληνική μεραρχία και οξύνθηκαν οι σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων, ενώ η Τουρκία απειλούσε ανοικτά με εισβολή.
Ιούλιος 1974 το προδοτικό πραξικόπημα ανοίγει τις πόρτες στον Αττίλα που επιβάλλει τη σχεδόν 50χρονη κατοχή της Κύπρου.
Κι όλα αυτά συνοδεύθηκαν από χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους, πρόσφυγες.
Η άρση του εμπάργκο δεν είναι χωρίς ανταλλάγματα. Ένα είναι το αντάλλαγμα. Το δέσιμο της Κύπρου στα ΝΑΤΟϊκά πλοκάμια και η ξεκάθαρη ένταξη της Κύπρου σε αυτό που ονομάζουμε Δύση.
Σε καμιά περίπτωση δεν ασπαζόμαστε την άποψη ότι φτάσαμε εδώ που φτάσαμε επειδή η Κύπρος ήταν ενταγμένη στους Αδέσμευτους. Διότι ενώ ήταν στους Αδέσμευτους, την ελευθερία και κυριαρχία της την εγγυούνταν τρεις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, οι οποίες διατηρούσαν στρατό στην Κύπρο. Και ο οποίος στρατός έδρασε καταστροφικά, χωρίς να προσφέρει καμιά προστασία στην Κύπρο.
Μας ζητούν, λοιπόν, να απαγορεύσουμε τον ελλιμενισμό ρωσικών πλοίων. Αυτά θα είναι ως συνέχεια των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την Κύπρο.
Είναι όμως και το άλλο. Θα πρέπει να απαλλαγεί η Κύπρος από τα ρωσικά όπλα. Αυτά που εγγυούνταν την όποια ασφάλεια της Κύπρου σε περίπτωση νέας περιπέτειας. Τώρα; Τώρα θα πρέπει να απαλλαγούμε από αυτά και να αγοράσουμε νέους εξοπλισμούς.
Ελπίζουμε ο καθένας να αντιλαμβάνεται τι σημαίνουν αυτά που εν συντομία (και που δεν είναι τα μόνα) που επισημάναμε.
Aκολουθήστε μας στο Google News
