Της Μαρίνας Σάββα*
«Κάθε χρόνο και χειρότερα στους δείκτες διαφθοράς η Κύπρος». Αυτός ο τίτλος κυριάρχησε σε πολλά πρωτοσέλιδα την εβδοµάδα που µας πέρασε. Καθόλου τυχαία. Σε ακόµα µια έρευνα η χώρα µας κατρακύλησε στους δείκτες.
Αυτό είναι βεβαίως απότοκο των απανωτών σκανδάλων που αποκαλύφθηκαν την τελευταία δεκαετία, µε µεγαλύτερο όλων το σκάνδαλο των διαβατηρίων. Γιατί δεν είναι µόνο το γεγονός ότι παραχωρούνταν διαβατήρια σε ανθρώπους που δεν πάτησαν ποτέ το πόδι τους στην Κύπρο και σε διεθνείς απατεώνες. Είναι και το γεγονός ότι όλην αυτή την επιχείρηση την έστησαν αξιωµατούχοι και από αυτήν επωφελήθηκαν και πλούτισαν αξιωµατούχοι. Και σαν να µην έφταναν όλα αυτά, δώρισαν και το ΦΠΑ στους πελάτες που πουλούσαν τα διαβατήρια αποστερώντας από το κράτος σηµαντικά έσοδα χιλιάδων ευρώ.
Ο µακρύς κατάλογος των σκανδάλων δυστυχώς δεν εξαντλείται στην υπόθεση των πολιτογραφήσεων.
Επεκτείνεται µε την υπόθεση των παρακολουθήσεων, µε τα µέλη της αρµόδιας Επιτροπής του Ευρωκοινοβουλίου που ερεύνησε την υπόθεση να δηλώνουν ότι η εταιρεία που έστησε το δίκτυο παρακολουθήσεων είχε «ισχυρές πολιτικές πλάτες».
Προχωρεί µε την υπόθεση της φυγάδευσης εκατοµµυρίων στο εξωτερικό πριν από το κούρεµα καταθέσεων, µε το ξεπούληµα του Συνεργατισµού, µε τους αναξιοκρατικούς διορισµούς δηµοσίων αξιωµατούχων µε πλαστά πτυχία και απολυτήρια, µε παράνοµες αναπτύξεις, µε την ανοιχτή σύγκρουση αξιωµατούχων µε ανεξάρτητους θεσµούς κάθε φορά που οι τελευταίοι αποκάλυπταν την ανοµία.
∆εν πρέπει να ξεχνούµε ότι κάθε κατάχρηση µιας θέσης εξουσίας, ενός δηµοσίου αξιώµατος, κλέβει από την κοινωνία εκείνους τους πόρους που µπορούν να συµβάλουν στην ανάσχεση της φτώχειας και της ανεργίας, που µπορούν να βελτιώσουν τη δηµόσια υγεία, τη δηµόσια παιδεία, τον Πολιτισµό. ∆ιευρύνει τον αθέµιτο πλουτισµό των λίγων εις βάρος των πολλών και υπονοµεύει το µέλλον των επερχόµενων γενεών. Αυτά είναι που ζούµε, ιδιαίτερα έντονα, εδώ και δέκα χρόνια.
Τελικά τι κοινωνία θα παραδώσουµε στην επόµενη γενιά; Ποιο παράδειγµα; Ποια θρησκεία; Το βόλεµα, την αρπαχτή, τα λιγοστά τετραγωνικά της τσέπης που έχει ο καθένας, την αρπαγή και το δόλο; Το «αφού όλοι το κάνουν, ας το κάνω κι εγώ»; Το χειρότερο όλων, τη σιωπή και την ανοχή απέναντι στην ανοµία;
Και για ποιο πράγµα θα είµαστε υπερήφανοι στο τέλος; Επειδή αντί να δώσουµε, αρπάξαµε; Επειδή αντί να διεκδικήσουµε µε την αξία µας, ζητιανέψαµε από την εξουσία; Επειδή αντί να έχουµε καθαρή τη συνείδηση, προτιµήσαµε να την βγάλουµε καθαρή;
Ναι, ο καθένας από εµάς έχει την ευθύνη. Πολύ περισσότερο την ευθύνη έχουν οι φορείς της εξουσίας. Εκείνοι πρέπει να είναι πρώτα το παράδειγµα.
Γιατί, κακά τα ψέµατα, όσους νόµους και αν φτιάξουµε, όσες ποινές και αν επιβάλουµε, αν στις θέσεις εξουσίας βρεθούν άνθρωποι που έκαναν τη διαφθορά επιστήµη, πάντα θα βρίσκουν τρόπο. Και έτσι η κοινωνία θα συνεχίσει να βουλιάζει στη διαφθορά και τη διαπλοκή. Γιατί εκείνοι πρέπει πρώτα και κύρια να είναι το παράδειγµα. Με τα λόγια και τις πράξεις τους.
*Μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ
Aκολουθήστε μας στο Google News
