Διαφθορά και διχοτόμηση… και στο βάθος άτυπη Πενταμερής

Του Αλέξη Αλέκου*

Ο συσχετισμός της διαφθοράς με τη μη λύση του Κυπριακού, και στις δύο κοινότητες, μπορεί σήμερα να είναι εμφανής περισσότερο από ποτέ άλλοτε, αλλά είχε σημειωθεί από αρκετούς, εμού συμπεριλαμβανομένου, εδώ και χρόνια. Τουλάχιστον για την ελληνοκυπριακή κοινότητα υπογραμμίζαμε τα εξής:

1. Η ε/κ ελίτ ή, για όσους δεν βγάζουν σπυριά με όρους πολιτικής οικονομίας, το ελληνοκυπριακό αλλά και ξένο κεφάλαιο στην Κύπρο, πλουτίζει όχι οικοδομώντας ένα φιλελεύθερο μοντέλο καπιταλισμού, αλλά μέσω αυτού που ονόμασε ο Μαρξ ως «πρωτόγονη συσσώρευση στον ληστρικό καπιταλισμό». Δηλαδή δεν παράγεται πλούτος κάτω και μέσω του κράτους, αλλά ληστεύεται ο δημόσιος πλούτος (διαφθορά) και μετατρέπεται σε ατομική περιουσία.

2. Η μονοκοινοτική (και όχι δικοινοτική) Κυπριακή Δημοκρατία που προέκυψε το 1964, διατηρώντας τα προνόμια του διεθνώς αναγνωρισμένου κράτους, ευνόησε το ε/κ κεφάλαιο. Το «Δίκαιο της Ανάγκης» (ο Ν 33/1964) πρόσφερε υπέρ-προνόμια στην πολιτική εξουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία χειραγωγούσε σχεδόν πάντα η ε/κ ελίτ.

3. Για να διατηρήσει αυτά τα προνόμια, δηλαδή για να συνεχίσει να νέμεται τον δημόσιο πλούτο, η ε/κ ελίτ έπρεπε να διασφαλίσει ότι το Κυπριακό είτε θα παραμείνει άλυτο, είτε θα λυθεί με όρους που θα της διασφάλιζαν την εσαεί κυριαρχία της. Και αυτό μέχρι στιγμής το πετυχαίνει, χτίζοντας διά μέσου της εθνικόφρονος παιδείας τον κατασκευασμένο «χρήσιμο εχθρό» και το αφήγημα ότι οι δύο κοινότητες δεν είναι εφικτό να ζήσουμε μαζί, ποτέ.

Το πλέγμα διαπλεκόμενων συμφερόντων που στήθηκε εδώ και 6 τουλάχιστον δεκαετίες και που περιλαμβάνει λογιστές, μεγαλοδικηγόρους, εκκλησία, επιχειρηματίες ανάπτυξης γης, και όχι μόνο, έχει πολλά να χάσει από τη λύση του Κυπριακού. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά για να δούμε τη στάση της «συμμορίας» σε ό,τι αφορά το Κυπριακό. Μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά το 2017, όπου φτάσαμε μια ανάσα πριν από τη λύση σύμφωνα με την παραδοχή της ελληνοκυπριακής πλευράς, αυτό που ακολούθησε ήταν τρία χρόνια πλήρους απραξίας με σημαντικές ευθύνες να βαραίνουν την ε/κ πλευρά και με ταυτόχρονη κλιμάκωση της επιθετικής πολιτικής της Τουρκίας.

Το ΑΚΕΛ απέστειλε συγκεκριμένες προτάσεις στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για έγκαιρη άρση του αδιεξόδου, προτάσεις στις οποίες δεν ανταποκρίθηκε ποτέ. Ενόψει της άτυπης Πενταμερούς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει την ευκαιρία να αντιστρέψει το κλίμα με αποφασιστικότητα και τόλμη. Με ξεκάθαρες τοποθετήσεις για την πολιτική ισότητα και τη θετική ψήφο, για συνεργασία όλων των κρατών της περιοχής χωρίς αποκλεισμούς. Σε αντίθετη περίπτωση, η Ιστορία θα είναι αμείλικτη. Και θα τον καταγράψει όχι μόνο ως τον πρώτο -και μόνο- Πρόεδρο που συζήτησε τη λύση δύο κρατών, αλλά τον ηγέτη που ταυτίστηκε ταυτόχρονα με τα σκάνδαλα των διαβατηρίων και τη διχοτόμηση.

* Υποψήφιος βουλευτής Λάρνακας, ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις