Οι εκλογές στην τουρκοκυπριακή κοινότητα έβαλαν και πάλι την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού και επανένωσης του τόπου μας στις καθημερινές μας συζητήσεις, παρά το γεγονός ότι το ντροπιαστικό σκάνδαλο των «χρυσών» διαβατηρίων κυριάρχησε στην επικαιρότητα της εβδομάδας.
Μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά οι Τουρκοκύπριοι σήμερα ψηφίζουν και για το δικό τους μέλλον, αλλά και για το δικό μας.
Σε μια περίοδο κατά την οποία η ηγεσία της Τουρκίας προσπαθεί να επιβάλει την απόλυτη εξουσία της στους Τουρκοκύπριους, ο δεύτερος γύρος των «προεδρικών» εκλογών είναι άμεσα συνδεδεμένος με το Κυπριακό.
Η προσπάθεια χειραγώγησης της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την Τουρκία χρονολογείται και αγγίζει κάθε σφαίρα της ζωής των Τουρκοκυπρίων. Την εισβολή το 1974 και τη μαζική μεταφορά εποίκων ακολούθησε η προσπάθεια οικονομικής και πολιτισμικής επικυριαρχίας.
Στο πλαίσιο αυτό είδαμε τα τελευταία χρόνια και τη μετακίνηση από τη ρητορική της διχοτόμησης και των δύο κρατών σε αυτήν της προσάρτησης. Ενδεικτικές είναι οι δηλώσεις του Ερσίν Τατάρ ότι η «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου» πρέπει να ενσωματωθεί πλήρως σε αυτό που ονομάζεται «γαλάζια πατρίδα».
Ο Μουσταφά Ακιντζί διεκδικεί το σεβασμό της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την Άγκυρα.
Η στάση του αυτή τον έφερε πολλές φορές αντιμέτωπο με τον Ερντογάν.
Το 2015 όταν ο Ακιντζί είχε προτάξει την απεξάρτηση των Τουρκοκυπρίων από την Τουρκία, προκάλεσε τη δημόσια αντίδραση του Ταγίπ Ερντογάν.
Τον δε Οκτώβρη του 2019 η καταδίκη της τουρκικής στρατιωτικής επιχείρησης στη Συρία από τον Ακιντζί εξόργισε τον Τούρκο Πρόεδρο.
Η παρέμβαση λοιπόν της Τουρκίας στην εκλογική διαδικασία αν και αναμενόμενη, αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Αποκορύφωμα, η ανακοίνωση του ανοίγματος της παραλίας του Βαρωσιού από τον Ταγίπ Ερντογάν έχοντας στο πλευρό του τον Ερσίν Τατάρ. Αν κάτι μας επιτρέπει να ελπίζουμε ότι οι σχεδιασμοί της Άγκυρας θα αποτύχουν και αυτή τη φορά, είναι το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα της τουρκοκυπριακής κοινότητας, ακόμα και πολλοί έποικοι, κυρίως της δεύτερης γενιάς, δυσανασχετούν με το βαρύ χέρι της Άγκυρας.
Η απαξίωση της ξεχωριστής ταυτότητας της τουρκοκυπριακής κοινότητας από την Άγκυρα απορρίπτεται πλέον όχι μόνο από την Αριστερά, αλλά και από μεγάλο μέρος της τουρκοκυπριακής δεξιάς. Κάποιοι βέβαια θα πουν «τίποτα δεν θα αλλάξει, το κλειδί το κρατά η Άγκυρα». Προφανώς ο Τουρκοκύπριος ηγέτης δεν μπορεί να ανατρέψει βασικά χαρακτηριστικά της τουρκικής πολιτικής, η παρουσία όμως κάποιου που πιστεύει στη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας ανοίγει πεδία συνεργασίας με την ελληνοκυπριακή κοινότητα, αν και αυτή έχει παρόμοιες βέβαια αντιλήψεις και προθέσεις.
Η αλήθεια είναι ότι η ελληνοκυπριακή κοινότητα, με εξαίρεση την Αριστερά, ποτέ δεν μπόρεσε (ή δεν θέλησε) να δει την τουρκοκυπριακή κοινότητα ως τον κατ’ εξοχή σύμμαχό μας στον αγώνα για απαλλαγή από την τουρκική κατοχή -ακόμα και όταν κατά χιλιάδες οι Τουρκοκύπριοι αμφισβητούσαν στις πλατείες την τουρκική κατοχή.
Απόψε θα ξέρουμε ποιον δρόμο έχουν τραβήξει οι Τουρκοκύπριοι και μαζί αν το Κυπριακό έχει κλείσει οριστικά ή αν μπορούμε να ελπίζουμε σε μία ακόμα ευκαιρία.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
