Σημεία Κοινού/ Ορίζοντας

Διαπραγματεύονται την εμπειρία μιας διαρκώς ματαιωμένης προσδοκίας

Για τα Άτιτλα Κείμενα του Γιώργου Νικολάου

Στα Άτιτλα Κείμενα του Γιώργου Νικολάου (Το Ροδακιό, 2018) περισσεύει η ατομική συνθήκη μιας ανυπεράσπιστης και αποσιωπημένης ζωής, η αναζήτηση μια διαφορετικής αφήγησης του εαυτού και η μάταιη αναζήτηση ενός νεύματος αποδοχής, συντροφικότητας και συγκατάνευσης. Φαινομενικά, στη ζωή των διηγηματικών ηρώων δεν συμβαίνει τίποτα-κι’ όμως συμβαίνουν τα πάντα. Όσο πιο πολύ βουλιάζουν στην αποκαρδιωτική στασιμότητα του παρόντος άλλο τόσο πυκνώνει η ψυχική και συνειδησιακή τους ένταση.

Στα 11 καλοδουλεμένα διηγήματα της συλλογής άνθρωποι στα όρια τους πορεύονται γερασμένοι, απεγνωσμένοι και μόνοι σε ξεροχώραφα και γυμνά βουνά «τρέχοντας όσο μπορούν να απομακρυνθούν από οτιδήποτε κοντινό, ζωντανό και ανθρώπινο». Άνθρωποι που ζουν σε μια ιδιότυπη εξορία, πασκίζουν να επιβιώσουν, βιώνουν εσωτερικές αντιφάσεις και συγκρούσεις, ζουν σε μια θολή πραγματικότητα και σε συνθήκες βραχυκυκλωμένων οικογενειακών και κοινωνικών σχέσεων. Άλλοι «πνιγμένοι στην ψευδαίσθηση τους», επιζητούν διέξοδο, βρίσκονται συνειδητά έτοιμοι να δυναμιτίσουν την ηθική ή την καθημερινότητα τους και καταλήγουν, εντέλει, να διαπραγματεύονται την εμπειρία μιας διαρκώς ματαιωμένης προσδοκίας.

Η γλώσσα των διηγημάτων μέσα στην αμφισημία και τη σπαραχτική της τρυφερότητα μετατοπίζει την αφήγηση σε πολλαπλά πεδία: στον αυτοπροσδιορισμό, στην ανάγκη του ανήκειν, στη μοναξιά ως ύστατο καταφύγιο ασφάλειας και στον πλούτο και συνάμα στη ρευστότητα της ταυτότητας.

Άριστος Τσιάρτας

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy